شهادت امام حسین (ع) سید رضا نریمانی 1393

چه خوش بود زندگی در هوای/بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو/چه خوش بود عاقبت خیر آن کسی/که جان دهد پای تو و روضه‌های تو/تا خون‌ بهای تو باشد خدای تو/درمان هر غمی است اشک عزای تو/اشک از داغ حسین نزد خدا می‌داند/خانه‌ی دوست تو را سوی خودش می‌خواند/خانه‌ی دوست کجاست؟ کربلا/کربلا مقصد انبیاست/مرد این جاده‌ای ای رفیق/پا به پای شهیدان بیا/کربلا کربلا کربلا/چه جان‌فزاست عطر صبا با نسیم تو/عالمیان فدیه‌ی ذبح عظیم تو/اجر هزار عمره و حج در طواف توست/غبطه خورند کون و مکان بر حریم تو/ای منتهای عشق، قالوا بلای عشق/اکسیر تربتت، آدم‌ربای عشق/عشق را زائر مشایه فقط می‌داند/وادی عشق تو را سوی نجف می‌خواند/وادی عشق کجاست جز نجف/نجف آن شهر مولا علی/مبدأ عاشقا اربعین/از مسیر نجف یا علی/یا علی یا علی یا علی

ماییم و همین حسرت در خون نتپیدن/یا اباعبدالله حسین اباعبدالله/ماییم و همین حسرت در خون نتپیدن/ماندن وسط راه و به مقصد نرسیدن/آنانکه دویدند رسیدند به مقصود/ماییم و زمین خوردن و دیگر ندویدن/بازار غریبی است ضرر کرده ام ای عشق/از آمدن و دیدن و یوسف نخریدن/شمعیست شهادت که به سوسو زدن افتاد/از پیله خوشا لحظه پروانه پریدن/زنده ست شهادت که پیاپی شده کارش/در کالبد مرده ما روح دمیدن/هر جا که شهیدیست همان جا وطن ماست/تا کی سر این شاخه و آن شاخه پریدن/از شمع و گل و ناله پروانه بیاموز/افروختن و سوختن و جاه دریدن/آزادگی بی تن بر نیزه چگونه ست/برخیز که حیف است چنین قد نکشیدن/قد قامت زهره عطش از پا نفتاده ست/ای سرو خوشا پا شدن و قد نخمیدن/ماییم و همین دست توسل به شهیدان/محتاج شهیدیم به والله شدیدا/ماییم و قراری که قرار است بیاید/ماییم و همین حسرت دلدار ندیدن/یا اباعبدالله

کاسه به دست آمدنم عیب نیست/کاسه‌ی خالی بروم نارواست/سیدی ما کو، مثلک الغریب/مونده روی زمین، پیکر تو رها/السلام علی من دفن اهل قری/خواهرت اگه نیست، رفته شام بلا/ریگ و رمل بیابون برات گرفتن عزا/همه منتظرن، مادرش برسه/کاش صدای برادر، به خواهرش برسه/دست قاتل اگه، به سرش برسه/آخ خدا به داد موی دخترش برسه/سیدنا الغریب غریب غریب غریب/نوحوا علی الحسین/سپردمت به غبار و به ریگ و رمل بیابون/سپردمت به وحوش و به شیرهای درنده/سپردی‌ام به که رفتی؟ به حرمله به سنان