شهادت امام حسین (ع) سید رضا نریمانی 1395

چشم خود بستم تا نبینم چه بلایی سر تو می آید/با دوگوش خود شنیدم که ناله? مادر تو‌می آید/یه گوشه ی گودال مادر و دیدم من/که رفته بود از حال دیر رسیدم من/سر تو دعوا بود ناله کشیدم من/سر تو رو بردن دیر رسیدم من/از میان شلوغی گودال/ چیزی از جسم تو نمی‌ماند/بعد از این غارتی که شد/دیگر از تو جز اسم تو نمی‌ماند/ این یکی می‌کشد تو را بر خاک/قصد دارد تو را بیازارد/آن یکی آمده در این اوضاع/از سر عمامه? تو بردارد/می‌زند داد بس کنید اینقدر/بدنش را به خاک و خون نکشید/با سرنیزه و نوک خنجر /این همه بر دهان او نزنید

یه زیارت حرم با پدر و مادرم/من از این دنیا طلب دارم/یه عالمه اشک و آه، یه گوشه‌ی قتلگاه/به دوتا چشمام بدهکارم/الهی من دورت بگردم/تویی درمون تموم دردم/حال و هوای گریه دارم/شونه‌های ضریحتو می‌خوام/تو دنیا که داره سر بی‌وفایی/تو درمون درد دل بی‌کسایی/حسین جان تو خیلی آقایی/حسین‌جان حسین‌جان حسین‌جان حسین‌جان/ گریه می‌کنم برات، برا تو و کربلات/منو گریه عالمی داریم/آقای شهید من، با تو و امام‌حسن/مگه تو دنیا غمی داریم/حالا که زندگیمو ساخته/دعای شما دوتا برادر/منم جوونیمو می‌ذارم/پای قاسم و علی‌اکبر/کسی‌که شمارو نداره چی داره/تو اوجِ بلاها همش کم‌ میاره/دیگه هیچ پناهی نداره/حسین‌جان حسین‌جان حسین‌جان حسین‌جان

اگه نفس کشیدن یادم رفت حرمم یادم میره/خودمو توی صحنت میبینم وقتی گریم میگیره/دنیا بی روضه خیلی دلگیره/اربابم حسین/هزاریم بخوان عشق تو رو از من بگیرن من نمی ذارم/از اون وقتی که یادم میاد از روضه تو خاطره دارم/می دونی که چقدر بی قرارم/تو شب های تار مهتابم تویی/هر جوری حساب میکنم اربابم تویی/اربابم حسین/ زندگی ما زیر این بیرق تازه معنا میگیره/شب زیارتی کل عالم به حرم میشه خیره/این که تو روضه ام دست تقدیرهاربام حسین/باورم نمیشه این همه از صحن و سراتون فاصله دارم/من دلم روشنه لحظه مرگم آقا جون هستی کنارم/می دونی که چقدر بی قرارم/بی سامونم و سامونم تویی/اون که تا همیشه بهش مدیونم تویی/اربابم حسین