شهادت امام حسین (ع) سید رضا نریمانی 1398

آی گلچین گل من لایق جز دیدن نیست/جرم پژمردگیش نه به تبر چیدن نیست/چکمه بردار از این سینه ، رها کن مویش/حرمت کعبه ی من جز به پرستیدن نیست/سنگ ها فاصله ی تیغ و سنان را پر کرد/هیچ جای بدنش قابل بوسیدن نیست/کمتر از بوسه به این حجم گلو کم لطفی ست/بوسه گاه علوی جای خراشیدن نیست/زینت دوش نبی را همه بردید ز یاد/به خدا این بدن اسب دوانیدن نیست/خودش از داغ جگرسوز عطش سوخته است/آی خورشید برو موقع تابیدن نیست/چه بلائی سر این شاه غریب آوردید/که شناسائی او بسته به یک دیدن نیست/مادرش مویه کنان خاک به سر می ریزد/دست و پا می زند او موقع خندیدن نیست/همه دعوا سر یک پیرهن پاره شده است/مبرش خاک زمین جامه ی پوشیدن نیست/غارت او که کفاف همه لشگر ندهد/چاره اش ریختن و بردن و پاشیدن نیست/رو تنش پا نذارید کم تر اذیتش کنید/پیراهنش رو نه میدونید کیِه میخواید هتک حرمتش کنید/ آی نا مسلمونا باید اول بکشید بعدا غارتش کنید/خنجر نمی بره هیچ کسی قربونی رو تشنه سر نمی بره

میدونی چی مادرم می خواهد/سایه ات رو روی سرم می خواهد/هر موقع میره امام رضا/واسه پسرش حرم می خواهد/دنیامه حرم رویامه حرم/وقتی میگم حسین جلو چشمامه حرم/تنها دلیل بارش اشکامه حرم/دنیامه حرم/اسم کربلات میاد وسط/حسین حسین میگم فقط/چی جز حرم بخوام ازت/ته مرام و معرفت/حسین آقام همه میرن تو میمونی برام/ اسم تو برام غزل شده/عشق دلم از ازل شده/به خدا که مشکلات من/با گریه تو روضه حل شده/میگم علنی تو عشق منی/بالاترین عبادت این سینه زنی/از لطف مادرت منم هستم حسنی/تو عشق منی/همه عشقمه امام حسن/رفیق با مرام حسن/بهت میدم سلام حسن/یه بار بزن صدام حسن/حسن آقا همه میرن تو میمونی برام

حبیبم تو دنیایی که هستم آقا غریبم/رفیقم تو تنهام نذاشتی قد یک دقیقه ام حسین جان/بمونه دو خط شعر نوشتم رقیه ات بخونه/نوشتم من هر وقت بهت فکر کنم تو بهشتم حسین جان/گداتم شب اول قبر کی میده نجاتم/پناهم به جون رقیه آقا چشم به راهتم حسین جان/هی به دلم میگم خدا رو داری/قول آقات امام رضا رو داری/دوست دارم آقا صبح روز محشر/بگی غمت نباشه ما رو داری/حسین آقام همه میرن تو می مونی برام