شهادت امام جعفر صادق (ع) 1400 - مجتبی رمضانی

واحد - خسته‌ام از خبر این کوچه‌ها آتیش شعله‌ور این کوچه‌ها الهی نیفته هیچ‌کی، گذرش یه روزی به گذر، این کوچه‌ها غریبی تو کوچه دردسر داره کی از این حال دلش خبر داره یکی نیست تو کوچه از رو شونه‌هاش بار سنگین غماشو برداره زیر پا افتاده بود، عبای مطهرش حتی یک عمامه هم، نداره روی سرش پیرمردی که سر سجاده بود به مناجات شبش، دل‌داده بود پابرهنه سر برهنه، بی‌عبا توی کوچه از نفس، افتاده بود از محاسنش، خجالت بکشید لااقل، این همه ناسزا نگید اگر دین ندارید، آزاده باشد حرمت مادرشو نگه دارید از همون روزایی که، مولا دستش بسته شد توی این شهر همه‌ی، حرمت‌ها شکسته شد مادرم وای مادرم

زمینه - رویاشم قشنگه ببینم گنبد داری صحن‌های قشنگی شبیه مشهد داری روی قبر خاکی یه دونه مرقد داری زائر بی‌حد داری بی‌قرارم تو ای قرار قلب زارم من به جز تو آخه مگه کسی رو دارم آرزومه سر رو ضریح تو بزارم من با یاد روضه‌هات گریه می‌کنم برات امشب می‌زنم صدات یا مولا امام باقر رویاشم قشنگه ببینم گنبد داری صحن‌های قشنگی شبیه مشهد داری روی قبر خاکی یه دونه مرقد داری زائر بی حد داری بی‌قرارم تو ای قرار قلب زارم من به جز تو آخه مگه کسی رو دارم آرزومه سر رو ضریح تو بزارم من با یاد روضه‌هات گریه می‌کنم برات امشب می‌زنم صدات یا مولا امام صادق چشم اهل عالم، برای تو گریونه میسوزم به یاد، هجوم توی خونه این آتیش آقاجون ، دلتُ می لرزونه دلم از داغت خونه تک و تنها میبردنت شبیه مولا توی کوچه حرمتتُ شکستن آقا شد مجسم دوباره روضه های زهرا با این چشمای ترت میبینی برابرت سیلی خورده مادرت یا مولا امام صادق (ع) بازم روضه داری، داره چشمات میباره یاد کربلا و، یاد داغ گهواره چشمات خونِ واسه، گلوی پاره پاره دخترای آواره با جسارت گوشواره ها میرن به غارت آه از این غم‌ رقیه میره به اسارت بعد بابا یه شب نداره خواب راحت وای از اون همه بلا دست زجر بی حیا سیلی های بی هوا... یا مولا امام صادق (ع)