شهادت امام جعفر صادق (ع) 97 - مجتبی رمضانی

روضه - به امید آمده ام خانه خرابم نکنی همه کردند جوابم تو جوابم نکنی بار ها آمدم و باز مرا بخشیدی با کلام برو این بار خطابم نکنی همه هستی من این قطره اشک است خدا وای اگر رحم بر این چشم پرآبم نکنی به ثوابی که ندارم چه امید ی بندم آب چون نیست طلبکار سرابم نکنی به گمان همه من بنده خوبی هستم پیش چشم همه عاری ز نقابم نکنی آبرویم همه این است شدم عبد حسین وای اگر نوکر این خانه حسابم نکنی من که یک عمر شدم نوکر شش ماهه او جلوی حرمله ای کاش عتابم نکنی گر قرارست بسوزم بزن آتش اما جلوی قاتل ارباب عذابم نکنی شاعر : موسی علیمرادی

واحد - بر هم نزن نماز مرا، بی هوا نزنحالا که می زنی، جلوی آشنا نزنسجاده و عبای مرا می کِشی، بکشاما لگد به تربت کرب و بلا نزنآتش زدی به زندگی ام بس کن و برودیگر نمک به زخم دل من، بیا نزندر خانه بس نبود غرورم شکسته شد؟حداقل مقابل همسایه ها نزنبا تازیانه ات به سر و صورتم بزنحرفی فقط به حضرت خیرالنساء نزنبالای مرکبی و خجالت نمی کشیپیچیده پای من... چه کنم؟! بی حیا نزنموی سپید دارم و شیخ الائمه امهر طور می زنی بزنم، با عصا نزنوقت گریز من شده "نوحوا علی الحسین"زینب دوید و گفت: غریب مرا نزنای شمر بس کن و به روی سینه اش نروبا چکمه ات قدم روی عرش خدا نزنبا دست و پا زدن گره ای وا نمی شودتشنه لبم... عزیز دلم... دست و پا نزن