شهادت امام محمد باقر (ع) 1402 - میثم مطیعی

نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را/تمام دلهره‌ها را، تمام فاصله را/هزار بار بمیرم برات می‌خواهم/دوباره زنده کنم خاطرات قافله را/تو انتهای غمی از کجا شروع کنم/خودت بگو بنویسم کدام مرحله را/چقدر خاطره‌ی تلخ مانده در ذهنت/ز نیزه دار که سر برده بود حوصله را/چه کودکی بزرگی است این که دستانت/گرفته بود به بازی گلوی سلسله را/میان سلسله مردانه در مسیر خطر/گذاشتی به دل درد داغِ یک گله را/چقدر گریه نکردید با سه ساله، چقدر/به روی خویش نیاورده‌اید آبله را/هنوز یک به یک، آری به یاد می‌آری/تمام زخم زبان های شهر هلهله را/مرا ببخش که مجبور می‌شوم در شعر/بیاورم کلماتی شبیه حرمله را/بگو صبور بلا در منا چه حالی داشت/که در تلاطم خون دید قلب قافله را

مگه یادم میره شش ماهه و سر بریده/مگه یادم میره اشکای دختر شهیده/مگه یادم میره غم هایی که کسی ندیده/مگه یادم میره کعب نی و حمله و غارت/مگه یادم میره ناموس حیدر و جسارت/مگه یادم میره دروازه ی شام و اسارت/همیشه جلو چشممه وداع آخر/همیشه جلو چشممه قصه ی معجر/الهی بمیرم برای غصه ی مادر/مگه یادم میره وقتی عمو رفت و نیومد/آی حسین حسین حسین قراره کنار علقمه بمیری/مگه یادم میره وقتی عمو رفت و نیومد/کنار علقمه دیدم بارون تیر میومد/مثل بارون تیر میومد/مگه یادم میره آقام حسین خمیده اومد/آقا جونم امام باقر دیگه دیدی/مگه یادم میره تشت طلا و سر بابا/مگه یادم میره اشک یتیم و درد دلها/مگه یادم میره ویرونه و روضه ی زهرا/الهی بمیرم برا زخمای پهلوت/نبینم جای دست عدو رو/ نبینم باباجون داره میسازه تابوت/نبینم

ز غربت تو مدینه غوغاست/ زائرت امشب حضرت زهراست/من برات بمیرم که این شبا قبرتو نداره زائر/توی قلب شیعه به پا شده روضه‌ی امام باقر/وای وای/ز غربت تو مدینه غوغاست /زائرت امشب حضرت زهراست/من برات بمیرم که این شبا قبرتو نداره زائر/توی قلب شیعه به پا شده روضه‌ی امام باقر/وای وای/نفس نمونده میون سینه/دلم گرفته از این مدینه/منتظر نشستن به راه من زین العابدین و زهرا/زیر لب می خونن شهادتین و زیارت عاشورا/وای وای/غروب اون روزنمیره از یاد/شعله‌ی آتیش به خیمه افتاد/جون میدم به یاد اسارت و قلب من رو میده آزار/مجلس شراب، چوب خیزران، خون روی لب‌های یار/حسین وای حسین وای