شهادت امام محمد تقی (ع) 1401 - سید مهدی حسینی

خیال روی تو در هر طریق همره ماست/نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست/به رغم مدعیانی که منعِ عشق کنند/جمال چهره تو حجت موجه ماست/ببین که سیب زنخدان تو چه می‌گوید/هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست/اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد/گناه بخت پریشان و دست کوته ماست/به حاجب در خلوت‌سرای خاص بگو/فلان ز گوشه‌نشینان خاک درگه ماست/به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است/همیشه در نظر خاطر مرفه ماست

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد/وجود نازکت آزرده گزند مباد/شنیده ام که گدا موج می زند به درت/سرای جود تو خالی ز مستمند مباد/تو خود مراد منی، پس چه حاجت است به باب/به جز به سوی تو این ناله ها بلند مباد/به آفتاب، مبادا که پیکرت افتد/جمال شمس تو در دست نیشخند مباد

هر آن که جانب اهل ولا نگه دارد/خداش در همه حال از بلا نگه دارد/حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست/که آشنا، سخنِ آشنا نگه دارد/دلا معاش چنان کن، که گر بلغزد پای/فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد/گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان/نگاه‌دار سر رشته، تا نگه دارد/چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت/ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد/سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری/که حق صحبت اهل وفا نگه دارد/صل الله علیک یا محمد ابن علی/یا جواد الائمه

نور چشم امام هشتم/داره میسوزه توی خونه/عده‌ای کف زنان می خندند/دل زهرای اطهر خونه/امام عالمین، غریب کاظمین/ناله میزد حسین حسین حسین حسین/جلو کنیزکا، رو خاک حجره‌ها/میزنه دست و پا خدا خدا خدا/بدنش روی بام خانه/افتاده بی کفن انگاری/سایبونش کبوترهانو/نداره وقت رفتن یاری/با دستای زنش، تو خونه کشتنش/مونده رو بوم تنش تنش تنش تنش/اگه نخوره آب به زیر آفتاب/میسوزه با رباب رباب رباب رباب/لحظه‌ی آخر از کار تو/گرهی وا نکردن آقا/هرچی کردن ولی جسمت رو/ارباً اربا نکردن آقا/ولی تو کربلا جوون خیمه‌ها/میون نیزه‌ها خدا خدا خدا/اکبرشو که دید حسین دیگه خمید/تا خیمه‌ها رسید رسید رسید رسید/سیدنا المظلوم، سیدنا العطشان/سیدنا الغریب، غریب غریب غریب/ من اگر گریه برایت نکنم میمیرم/من اگر سینه برایت نزنم میمیرم

دارم اسمت را ز بدو زندگی خود به یاد/یا جواد و یا جواد و یا جواد و یا جواد/می‌وزد عطر بهشت است/صحن تو در دست باد/یا جواد و یا جواد و یا جواد و یا جواد/می‌بری دل‌هایمان را تا دم باب المراد/یا جواد و یا جواد و یا جواد و یا جواد/ای علی اکبر سلطان طوس/یک شبی ما را ببر تا کاظمین/گریه بر داغ و غمت دارد ثواب/مثل گریه بر غم جدت حسین/مادرم جز اسم زیبای تو را یادم نداد/یا جواد و یا جواد و یا جواد و یا جواد/می‌رود سائل ز جودت از در لطف تو شاد/یا جواد و یا جواد و یا جواد و یا جواد/بردن اسم تو حالی خوش/به این دل مرده داد/یا جواد و یا جواد و یا جواد و یا جواد/از ازل لطف تو ما را بر سر/سفره‌ی شاهانه مهمان کرده است/ای جواد خانه‌ی پیغمبران/جود تو ما را مسلمان کرده است/ذکر لب‌های تو در آن/حجره بود ای نور عین/یا حسین و یا حسین و/یا حسین و یا حسین/روضه خواندی از شهید/تشنه کام عالمین/یا حسین و یا حسین و/یا حسین و یا حسین/جان به قربان لب/عطشان شاه نشعتین/یا حسین و یا حسین و/یا حسین و یا حسین/کربلایت قبله‌گاه عاشقان/قتلگاهت قتلگاه عالم است/جان به قربان تویی که بی‌کفن/پیکر غرق به خونت در هم است/شب‌های جمعه فاطمه/با ناله و با زمزمه/آید به دشت کربلا/گردد به دور خیمه‌ها/گوید حسین من چه شد/نور دو عین من چه شد

حجره‌ی سوخته‌اش کاش دری دیگر داشت/این جوان کاش به بالای سرش خواهر داشت/چه شده چند کنیز از پس در می‌خندند/یک نفر این طرف و چند نفر می‌خندند/خنده کردند بر این زخم دوایی نرسد/خنده کردند صدایش به صدایی نرسد/تشت دفن شد، که نفهمند کسی می‌سوزد/بین این حجره‌ی بسته، نفسی می‌سوزد/تشت را پیش لبانش بگذارند ای کاش/کاسه آبی به دهانش بگذارند ای کاش/ظرف از آب پر اما، به زمین می‌کوبند/می‌زند داد ولی پا به زمین می‌کوبند/خنده‌ی بد‌ دهنی می‌رسد از هلهله‌ها/ناسزاهای زنی می‌رسد از هلهله‌ها/خواست بالی بزند، غم پر او را سوزاند/خواست آهی بکشد، حنجر او را سوازند/گفت آبی و نشد، تا که بگوید جگرم/زهر وقتی نفس، آخر او را سوزاند/خواهری حیف ندارد، که به دادش برسد/عوضش بی کسی‌اش، مادر او را سوزاند/تا بگریند برایش دو سه همسایه که هست/روی این بام تنش مانده ولی سایه که هست/روی این بام تنش مانده ولی عریان است