شب بیست و ششم رمضان 98 - محمود کریمی

مناجات - با دلِ سوخته تر ، در نظرت خوب ترم سر بزیر آمدم و نزد تو محجوب ترم دردمندانه تر از طولِ تمام عمرم ناله ات کردم و دیدم که چه محبوب ترم دوری ام میدهی و داد در آری ز دلم هرچه محروم ترم نزد تو مطلوب ترم دلِ شوریده و احوال پریشان دادی هجر دادی که کند عشقِ تو آشوب ترم چشم بارانی و مژگان گنه شویْ خوشست پس عطا کن مژه و چشم گنه روب ترم خاکِ راهم کن و آنگه بسرم پا بگذار مگر اینگونه کند پای تو منکوب ترم رهرُوی ، پیر رهی ، بر سر راهم برسان ورنه هر لحظه در این بادیه مغضوب ترم هرچه اشک است ز سوز سحر یار من است بده ای باد صبا گونه مرطوب ترم به غریبی تو سوگند که غربت خوب است کنج تبعید به بازار تو مرغوب ترم هرچه گویند : برو کعبه ، منا ، مروه ، صفا میکند کرب و بلا از همه مجذوب ترم

نوحه - غم گرفته سر تا پامو ببین بابا امشبو تا صبح رو پاهام بشین بابا تا بگم پیش دشمن کم نیاوردن تو بگی آفرین بابا شام خیبر بود و عمه فاتح خیبر عمه حیدر بود و من هم مالک اشتر عمه رهبر بود عمه حیدر بود عمه مادر عمه مادر بود ای جانم عمه عمه زهرا بود ای جانم عمه عمه مولا بود ای جانم عمه عمه دریا بود ای جانم عمه عمه تنها نمیدونی کی دلتنگت شدم بابا با چه حالی از بازار اومدم بابا از همون بازار اومدیم به ویرونه من صدا میزدم بابا بین بازار شام و اون همه فریاد عمه کاری کرد که همه شدیم آزاد هر کجا رفتیم جلو دشمن عمه ایستاد عمه غوغا کرد ای جانم عمه شام و رسوا کرد ای جانم عمه گم شدم اما ای جانم عمه منو پیدا کرد ای جانم عمه وقتی از غصه قلبم شعله ور میشد اول از حالم عمه با خبر میشد هر دفعه دشمن میومد سراغ من جلو سیلی سپر میشد من هم مثل خودت به عمه مدیونم بس که پاک کرد اشک از این چشم های گریونم سنگر من بود بین آغوش عمه جونم عمه محکم بود ای جانم عمه قامتش خم بود ای جانم عمه مرحم درد و ای جانم عمه سیل اشکم بود ای جانم عمه