شهادت امام جعفر صادق (ع) 1402 - مهدی حسینی

آه یک واژه‌ی پر از درد است/که به دنبال ناله می‌آید/گاه روی زبان مردی پیر/گاه از یک سه ساله می‌آید/آه یعنی رمق نمانده به تن/خسته باشی و هی تو را بزنند/بدوانند پشت یک ناقه/یا که از پشت بی‌هوا بزنند/آه یعنی نفس نفس بزنی/عده‌ای بی‌حیا لگد بزنند/آه یعنی تو مادری باشی/عده‌ای حرف‌های بد بزنند/آه یعنی که دشمنان بزنند/مردم شهر هم نگاه کنند/باز خوب است تو در انظاری/نه به سمت حرم نگاه کنند/بعد از این بین کوچه گردیدی عالمی بی‌عباست آه بکش/یا اگر یک زن جوان دیدی چادرش زیر پاست آه بکش/پا برهنه اگر عزیزی رفت وسط ازدحام آه بکش/یا اگر شاهزاده‌ای دیدی تنه خورده است از غلام آه بکش/بعد از این داغدار زینب باش/بعد از این با رباب آه بکش/واجب الحرمتی اگر که به زور/رفت بزم شراب آه بکش

یه داغه، یه درده، که انگاری مثه باد خزونه/یه بغضه که داره بازم قلب ماهارو می‌سوزونه/یه مرده غریبه کسی حالشو اصلا نمی‌دونه/بازم شعله از در زبونه کشید/بازم اهل یک خونه در اضطراب/بزرگ قبیله دلش خون شده/با دستی که حبس میون طناب/این همه زجر و مصیبت واسه این آقا زیاده/صادق آل عبا رو میبرن پای پیاده/سیدی امام صادق/بدون عمامه آقا رو میبرن از دل خونه/غرورش شکسته بمیرم که چشاش کاسه خونه/زمین خورد تو کوچه/رو دستاش داره از کینه نشونه/نفس میزنه باز، نفس میزنه/مثل حیدر از غصه قلبش پره/داره روضه میخونه زیر لبش/مثه مادرش هی زمین می‌خوره/روضه قد کمونی پیش چشماشه همیشه/غیر گریه واسه مادر، روز آقا شب نمیشه/یه روضه‌ست، که یادش دل عالمو خون کرده همیشه/همونی که داغش شکسته دل مارو مثه شیشه/تو مقتل نوشته مثه روز حسین پیدا نمیشه/کسی که خدا روضه خونش شده/تو گودال خون دست و پا می‌زنه/تنه نیمه جونش روی خاکه و/داره مادرش رو صدا می‌زنه/تا دم مقتل رسیده خواهرش با دیده‌تر/دخترش تو خیمه داره می‌زنه بر سینه و سر/ای حسین جانم، حسین جانم

صادق القولی/آخه امام صادق، اماممونه/صادق الوعدی/داره نفس نفس‌های ما می‌خونه/صادق العهدی/شیعه باید پای مکتبش بمونه/آخه امام عشق شیعه‌ی عاشق می‌خواد/فرزندش مهدی هم، برای صبح ظهور یار صادق می‌خواد/غربتش یاد مدینه مونده/تربتش دلامونو سوزونده/حرمتش شکست و بازم آتیش/روضه برامون خونده/ما عشق را، پشت در این خانه دیدیم/زهرا در آتش بود، حیدر داشت می‌سوخت/یا ولی الله/تو سینه‌ام آتیش عشق تو شعله‌ور بود/یا ولی الله/مثل هارون مکی بهم نظر کن/یا ولی الله/برای فرج دلم رو آماده‌تر کن/یا ولی الله/آخه شیعه باید اهل صبوری باشه/اگر که شیعه امروز اهل قیامه باید/شیعه تنوری باشه، اهل صبوری باشه/به شیعه رسیده میراث تو/شیعه شد، زنده به انفاس تو/عاقبت به خیر میشیم اگر که، فدا بشیم واسه تو/عشق شما تا روز محشر در دل ماست/آنجا که باید دل به دریا زد همینجاست/ما عشق را، پشت در این خانه دیدیم/زهرا در آتش بود، حیدر داشت می‌سوخت/نوح الائمه گفت نوحو علی الحسین

شعرم اگر چه خوب است درباره‌ی تو باشم/یارا بخواه از من ، زراره تو باشم/از خیر قال صادق عالم به زیر دین است/شاگرد مکتب تو گریه کن حسین است/در حوزه علمیه‌ات حکم خدا تدریس شد/چشمان تو در روضه جد غریبت خیس شد/شیخ الائمه یا مولا ، مولا/آه مولا مولا مولا/در ساعتی که زهرا گشته شکسته سینه/آتش زدن به خانه رسم است در مدینه/وقتی امام معصوم دنبال مرکب افتاد/بار دگر به یاد غم های زینب افتاد/در خون نشسته می‌روی/زخمی و خسته می‌روی/در کوچه‌ها همچون علی/با دست بسته می‌روی/این آتشی که بر پاست/زیر سر سقیفه است/ای قوم بی‌شرافت/ارباب ما شریف است/این ننگ تا قیامت ، رسوا کند عرب را/آبی نمی‌دهد کس رندان تشنه لب را/ای عشق شهرآشوب من ، ای دلبر محبوب من/افتاده‌ای در دست شمر ، ای خاطرات خوب من/ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی/ای روزگار زینب در بین قتلگاهی/گفتا به گریه زینب خورشید نیزه‌ها را/دل می‌رود ز دستم صاحبدلان خدا را/ای یار ناسامان من ای درد و ای درمان من/می‌سوزی از فرط عطش یا سید العطشان من/ما را روا نباشد این‌گونه دل بریدن/چون بگذریم دیگر ، نتوان بهم رسیدن/خورشید در غروبم وقت سفر رسیده/دیدار ما قیامت ای نور هر دو دیده/پیراهنت شد غرق خون آتش گرفتم از درون/کشتی مرا کشتی مرا ، اِنّا اِلیه راجعون