شهادت امام جعفر صادق (ع) 1401 - میثم مطیعی

ای اشک چشم ما همه وقف عزای تو/دل‌های دوستان همه صحن و سرای تو/چشمم سوی مدینه، دلم جانب بقیع/گرم زیارت حرم باصفای تو/از لحظه‌ای که خاک لحد بر تو چیده شد/خاک بقیع نه دل ما گشت جای تو/آیا در بقیع شبی باز می‌شود/تا در کنار قبر تو گریم برای تو/بردند دست ‌بسته تو را سوی قتلگاه/با آنکه بود عرش خدا جای پای تو/ای صد مسیح زنده‌ی ذکر شبانه‌ات/خاموش شد چگونه صدای دعای تو/آخر ز زهر کین جگرت پاره‌پاره شد/ای پاره‌های دل، گل بزم عزای تو

مادر به یاد تو، در کوچه بر دلم/از شعله‌های در، تاول زده تنم/در شهر تو هنوز هم ‌راز غربتم/با قاتلم بگو، مست شهادتم/مادرم روضه زینب بخوان در آخرین لحظه‌ها/تو عاقبت با خودت، می‌بری‌ام کربلا/مادر بگو از قتلگاه، مادر بگو از خیمه‌گاه/مادر بگو از مشک و از دستان ماه

او که با خود می‌برید، یادگار حیدر است/جای او نه روی خاک، بر فراز منبر است/بازهم در کوچه‌ها، هیچ‌کس کاری نکرد/از امام ما کسی، آبروداری نکرد/ای امام بی‌کسم، وای از تنهایی‌ات/کشته ما را تا ابد، غربت زهرایی‌ات/می‌کشیم آه غم از روضه‌ی سجاده‌اش/آن عبای از روی دوش او افتاده‌اش/می‌کشیم آه غم از رسم این شهر ستم/با امام ما چه کرد زهر غم زهر ستم/ای امام بی‌کسم، وای از تنهایی‌ات/کشته ما را تا ابد، غربت زهرایی‌ات/بار دیگر خانه‌ای میهمان آتش است/حرف این مردم چرا با زبان آتش است/شکر حق اینجا زنی صورتش نیلی نشد/پیش چشم همسرش زخمی سیلی نشد/پشت مرکب می‌دود گریه‌هایش بی‌صداست/حرمتش را نشکنید او بزرگ قوم ماست/اشک می‌ریزد ولی نه برای داغ خود/یاد زینب کرده است باز وقت نوحه شد/یاحسین و یا حسین ذکر او در هر کجاست/او که خود مولای ماست روضه‌خوان کربلاست/بر سر نیزه سری در دل شام بلا/آه از رقاصه‌ها آه از رقاصه‌ها/یا حسین و یا حسین، یا حسین و یا حسین.

راز این غربت نشد آخر فاش/جلو چشمام بود حرمی ای کاش/بقیع هنوز آینه‌ی غربت امامه/دلای ما منتظر روز انتقامه/بیا ای امام‌ زمان/آتیش زدن شبونه اون نامردا/خونه‌ی مولای مارو واویلا/امام صادق زیر لب گفت تنها/یا زهرا، یا زهرا/امون از اون آتیش و کوچه و بلوا/تجسم روضه‌ی حضرت زهرا/غریب مدینه امام صادق/شب تنهایی شب غربت شد/که از این دنیا، آقا راحت شد/بدون تو، غریبه درس حدیث و قرآن/یتیم شدن، ابو بصیر و هشام و صفوان/مدینه‌شون کربلاست/اون آقایی که یار مظلوما بود/پناه و ملجأ همه دنیا بود/ولی تو شهر خودشم تنها بود/واویلا واویلا/به خدا با اشکای چشما می‌سازیم/یه روزی ضریحتو آقا می‌سازیم/غریب مدینه امام صادق

سخن بگو کلام تو زهرایی‌ست/قعود تو قیام تو مولایی‌ست/به این کویر تشنه هم لطفی کن/نگاه آشنای تو دریایی‌ست/خوشا دلی که مهر تو شده استادش/روایتی که می‌رسد به تو اسنادش/تو شمعی و طواف عاشقان برگردت/تمام عارفان و عالمان شاگردت/فداک امی و أبی یا امام صادق/فداک امی و أبی یا امام صادق/تویی تو راوی غم عاشورا/زبان سرخ ماتم عاشورا/به برکت نوای قال الصادق/به ما رسیده پرچم عاشورا/به روضه‌ی تو راه کربلا روشن شد/إلی الابد مسیر شیعه‌ها روشن شد/به شعله‌های آتش وفایی سوگند/که در تنور خانه‌ی شما روشن شد/فداک امی و أبی یا امام صادق/فداک امی و أبی یا امام صادق