شهادت امام جعفر صادق (ع) 1402 - مجید بنی فاطمه

امام صادق السلام/چقدر بزرگه داغتون/دخیل قلبمو زدم/به قبر بی‌چراغتون/عجب غمی، چه غربتی/عجب مزاری، یکی بگه/چرا هنوز حرم نداری؟

به تعلیم بشر مولای مکتب هر زمان برخاست/به تصدیقش خدا فرمود برپا پس جهان برخاست/شگفت‌انگیز توحید مفضل شعله‌ور می‌شد که وقت/خواندنش دود از سر افلاکیان برخواست/میان شیعیان با او حکومت، فتنه می‌انداخت/تقیه نشر پیدا کرد و فتنه از میان برخاست/و مفتاح الحقیقة قفلهای بسته را وا کرد/و مصباح الشریعة نور شد تا آسمان برخاست/چنان مور و ملخ عرفان کاذب رخنه در دین کرد/و صادق با لوای حق به جنگ غالیان برخاست/کسی که کربلا را در قیام علم او آموخت/در این مکتب همیشه سربلند از امتحان برخاست/زراره، حمیری، جابر، امینی، مجلسی، طوسی، تبار/دوستان در اصل از این دودمان برخاست/غبار قبر حیدر را نخستین بار او بوسید/پس از آن بوسه، در شهر نجف آن آستان برخاست/چو هارون در تنور امتحانش می‌توان افتاد/ولی از سفره مهرش چگونه می‌توان برخاست/پسر یک بار دیگر ارث غربت برد از مادر/دوباره در مدینه آتشی از آشیان برخاست/میان کوچه می افتاد و بر لب داشت وا اماه/بمیرم من که از جانش نوای الامان برخاست

گرفته بوی بقیع عزای امشب ما/نداره سنگ مزار رئیس مذهب ما/نه یه ضریحی نه سایه بونی/نه یه چراغی نه روضه خونی/عزا گرفته هر دل عاشق/برات بمیرم امام صادق/نفس نفس می‌زنه/رمق نداره تنت/یه پیرمرد چرا/تو کوچه می‌کشنش/می‌سوزم از این‌ حرف نگفته/یه جور کشید که آقا بیوفته/پای برهنه دنبال مرکب/با دست بسته شبیه زینب

دلم گرفته، دلم برا/بقیع بی‌حرم گرفته/دل تموم عاشقارو/غم گرفته دلم گرفته/حرم نداره، مدینه/حتی یه مسافرم نداره/براش بمیرم که یک/زائرم نداره، حرم نداره/ایشاالله زائر بقیع بشم/یه آرزو مونده تو قلب من/خدا می‌دونه که چه حالیه/روضه توی صحن امام حسن/ولی آخرین غم دوا می‌شه/چه صحن و سرایی به پا می‌شه/ایشاالله که می‌بینم اون روز و/مدینه مثل کربلا می‌شه/دلا از غم، رها می‌شه/حرم یک روز به پا می‌شه/دلم شکسته، تو کوچه‌ها/می‌بردنت غریب و خسته/شبیه جدتون علی با/دست بسته، دلم شکسته/چه ساده بردن، دنبال مرکب/شما رو پیاده بردن/آیه‌ی تطهیرو به بزم باده/بردن چه ساده بردن/برای بردنت که اومدن/آتیش زدن خونه تو آخرم/پشت در خونه تو شعله‌ها/می‌گفتی یا فاطمه مادرم/چرا هیزمو بردن ای مادر/سر تو چی آوردن ای مادر/تو رو می‌زدن با غلاف انگار/علی رو که می بردن ای مادر/الهی بشکنه دست/اونی که راهتو بسته/دلم گرفته دلم برا/بقیع بی‌حرم گرفته/دل تموم عاشقا به/غم گرفته دلم گرفته/حرم می‌سازیم/ حرم برا مزار مادرم می‌سازیم/بالا سر ام البنین علم/می‌سازیم حرم می‌سازیم/صف می‌کشن تموم عاشقا/یه روز برا مزار فاطمه/انشاالله وعده‌مون به زودیا/تو ازدحام باب قاسمه/یه روزی تموم می‌شه این غربت/همون روز که آقا بیاد از راه/روی بام کعبه مؤذن هم/می‌خونه علیا ولی الله/دلا از غم رها می‌شه/حرم یک روز به پا می‌شه

بزرگ هر قبیله‌ای احترام واجبه/آدم جلوی ریش سفید بیشتر مراقبه/ولی امروز بشنوید با غصه راجع به/دری که بی اجازه باز شد/بی حرمتی سر نماز شد/از این‌جا قصه جان‌گداز شد/آه بی عبا بی عمامه/روی خاک‌ها می‌بردن/آقا زمین می‌خوردن/آه نانجیبا تو کوچه/چقدر هیزم آوردن/آقا زمین می خوردن/واویلا علی الامام مظلوم/واویلا علی الامام مسموم/از خونه که می‌بردنت/ شکسته شد/سنی ازش گذشته بود/خیلی شکسته شد/افتاد یاد دستی که/تو کوچه‌ها بسته شد/درست زمان انتقام بود/میون شعله‌ها امام بود/یه مادری تو ازدحام بود/آه خونه رو می‌سوزوندن/چقدر هیزم آوردن/خانوم زمین می‌خوردن/آه با چه حالی مولا رو/سمت مسجد می‌بردن/خانوم زمین می‌خوردن/واویلا علی الامام المظلوم/واویلا علی الامام المسموم/برای قبر هر کسی سنگ قبر لازمه/حالا حساب کن اون عزیز آقای عالمه/ولی از خاک گنبد اولاد فاطمه/آقای ما حرم نداره/علامت و علم نداره/ببین یه زائرم نداره/آه صحن آقامون خاکه/کاشکی قسمت شد تا که/یه روز حرم بنا شه/کاش ببینم با این چشما/عاقبت قبر آقا/شبیه کربلا شه/واویلا علی الامام المظلوم/واویلا علی الامام المسموم