شب بیست و پنجم رمضان 99 - محمود کریمی

مناجات - تشنه ام آب حیاتی برسانید به من لذت صوم و صلاتی برسانید به من رمضان آمد و گفتم بعلی العفو گوشه چشمی نظراتی برسانید به من توبه کردم به خدا تا که محلم بدهید طبق عادت حسناتی برسانید به من غرق در معصیتم شوق هدایت دارم باز کشتی نجاتی برسانید به من رزق چشمان مرا بیشتر از پیش کنید کنج هیئت برکاتی برسانید به من تا که جاری شوم از روضه جانسوز حسین خبر از آب فراتی برسانید به من نگذارید از این داغ شبی دق بکنم لااقل یک عتباتی برسانید به من کربلا حرکت پرچم من و بین الحرمین باز هم برگ براتی برسانید به من شاعر : مرضیه عاطفی

روضه - بوی حرم گرفتیم از عطر سیب مادر تا ما میگیم حسین جان میگه غریب مادر هی زیر لب میخونه شمشیر و تیر آوردن بچم رو مثل من هم غریب گیر آوردن حسین حسین ای وای بچم رو مثل من هم نا مرد بی هوا زد گودال بود و بچم لب تشنه دست و پا زد تیری که خورد و باید از پشت در بیاره انگشتر و نشد از انگشت در بیاره حسین حسین ای وای تاج سر ملائک تاراج پای شمره مویی که شونه کردم تو پنجه های شمره بند دلش رو مادر عطشان ببینه سخته بچش رو بین مقتل عریان ببینه سخته حسین حسین ای وای لعنت به شمر و تیغش دریا رو خاک می کرد با پیرهن حسینم چکمش رو پاک می کرد

روضه - بنا شدیم که باشیم ما خراب حسین به فکر برده مرا روضه های ناب حسین به لحظه های پر از بُهت التهاب حسین به ناله های رباب و دل کباب حسین خدا ببخش مرا ببخش به اضطراب حسین سلام ما به غریبی که ماتمش غوغاست روی گنبد ناهید پرچمش پیداست میان روضه او چشم نه فلک دریاست هنوز فاطمه گریان ظهر عاشوراست خدا ببخش مرا ببخش به اضطراب حسین به احترام کسی که فتاد در گودال به احترام همان که ز گریه رفت از حال به احترام تنی که ز کینه شد پا مال به ساعتی که ربودند از حرم خلخال خدا ببخش مرا ببخش به اضطراب حسین رسید شمر و سنان را فقط صدا میزد حرامی ابن حرامی چه نا روا میزد به احترام امامی که دست و پا میزد به حال و روز خیامی که شعله ها میزد خدا ببخش مرا ببخش به اضطراب حسین حسین رفته به گودال رو سفید شود حسین رفته که صد مرتبه شهید شود قرار بود گرفتار آن پلید شود بنا نبود شناسایی اش بعید شود خدا ببخش مرا ببخش به اضطراب حسین