با صدای محمدمهدی واعظی
این دعا معروف به دعاى شُبوّر (دعاى عطا و بخشش)، است که خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه مستحب است و پوشیده نماند که این دعا از دعاهاى مشهور است و بیشتر علماى گذشته بر خواندن این دعا مواظبت مى نمودند.
در (مصباح) شیخ طوسى و (جمال الاسبوع) سیّد ابن طاووس و کتب کفعمى به سندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رضوان الله علیه که از نوّاب حضرت صاحب الامر بود از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) روایت شده علاّمه مجلسى رحمه اللّه این دعا را همراه با شرح در کتاب (بحار) ذکر نموده است.
این دعا چنان که در کتاب (مصباح) شیخ آمده چنین است:
متن و ترجمه:
اللهُمَّ اِنی اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ الاَعْظَمِ الاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَکْرَمِ
خدایا! از تو خواستارم به نام بزرگت آن نام بزرگتر عزیزتر باشکوه تر گرامی تر،
اَلَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ أبْوابِ السَماءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ
که چون بر درهاى بسته آسمان با آن نام خوانده شوى که به رحمت گشوده شوند باز می شوند
وَ اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَضَایقِ أبْوابِ الاَرضِ لِلِفَرَجِ انْفَرَجَتْ
و چون با آن بر درهای ناگشوده زمین خوانده شوى براى فرج گشوده شود،
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ
و جون با آن براى آسان شدن سختى خوانده شوى، آسان گردند
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ
و چون با آن بر مردگان براى زنده شدن خوانده شوى، زنده شوند
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى کَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْکَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ،
و چون با آن براى رفع سختى و زیان خوانده شوى برطرف گردد و میخوانمت به شکوه جلوه گرامى ات،
أَکْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ
گرامى ترین جلوه ها و عزیزترین آنان که چهره ها در برابرش خوار گشته
وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِکَ
و گردن ها خاضع شده و صداها آهسته گشته و دلها در برابر آن هراس ناک شده اند از ترس تو
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی بِهَا تُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِکَ وَ تُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتِی دَانَ [کَانَ ] لَهَا الْعَالَمُونَ،
و تو را می خوانم به نیرویت که با آن آسمان ها را نگاه داشتى از اینکه بر زمین افتد مگر به اجازه تو، و با آن آسمان ها و زمین را از اینکه ویران شوند نگاه داشتى و مى خوانمت به اراده ات که جهانیان در برابرش مطیعند،
وَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ
و به کلمه ات که با آن آسمان ها و زمین را آفریدى،
وَ بِحِکْمَتِکَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ
و به حکمتت که با آن شگفتی ها را ساختى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَیْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَکَناً [مَسْکَنا]
و تاریکى را با آن پدیدآوردى و آن را شب قرار دادى، و شب را براى آرامش مقرّر داشتى
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً
و هم با آن حکمت نور را آفریدی و آن را روز قرار دادى، و روز را مایه جنبش و بینایى سنجش ساختى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً
و نیز با آن خورشید را آفریدى، و خورشید را مایه تابش نمودى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً،
و با آن ماه را پدید آوردى و ماه را نورانى ساختى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْکَوَاکِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَةً وَ رُجُوماً وَ مَجَارِیَ
و با آن ستارگان را خلق کردى و آنها را اخترانى تابناک و برج ها و چراغ ها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادى
وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ
براى ستارگان مشرق ها و مغرب ها و نیز طلوع گاهها و گردشگاه ها مقرّر ساختى
وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَکا وَ مَسَابِحَ وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ
و براى آنها مدارهایى که در آنها شناورند قرار دادى و براى آنها در آسمان منزلگاه هایى مقدر فرمودى،
فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا
پس چه نیکو تقدیر نمودی و صورتگرى کردى و چه نیکو صورتشان دادى،
وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِکَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِکْمَتِکَ تَدْبِیراً
و با نام هایت آنها را بر شمردى درخور و به حکمتت تدبیر نمودى تدبیرى شایسته
وَ أَحْسَنْتَ [فَأَحْسَنْتَ ] تَدْبِیرَهَا وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ [وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ] السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ
و چه نیکو تدبیر کردى و با تسلّط بخشیدن شب و روز و ساعات بر آنها شمارش سالها و ثبت حساب را شناساندى،
وَ جَعَلْتَ رُؤْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْئً وَاحِداً،
و دیدن آنها را براى همه مردم یکسان نمودى،
وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِکَ الَّذِی کَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ
و خدایا! از تو می خواهم به عظمتت که با آن بنده و فرستاده ات موسى بن عمران (درود بر او)
فِی الْمُقَدَّسِینَ فَوْقَ إِحْسَاسِ [أَحْسَاسِ ] الْکَرُوبِینَ [الْکَرُوبِیِّینَ ] فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ
در میان قدسیان، برتر از احسان کروبیّان، فراتر از سحاب هاى نور،
فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِی عَمُودِ النَّارِ وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ
بر فراز تابوت شهادت، در عمودى از آتش، و در طور سینا،
وَ فِی [إِلَی] جَبَلِ حُورِیثَ فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَکَةِ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ
و در کوه حوریث، در وادى مقدّس، در بقعه با برکت از جانب راست کوه طور،
مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ
از دل درخت و در زمین مصر، با نه معجزه آشکار
وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ
و روزى که دریا را براى بنى اسرائیل شکافتى،
وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ ،
و در چشمه هاى جوشنده که با آن شگفتی هایى در دریاى سوف برساختى
وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ کَالْحِجَارَةِ
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستى
وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ کَلِمَتُکَ الْحُسْنَى عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا
و بنى اسرائیل را از دریا به خشکی رساندى و وعده نیکویت بر آنان کامل گشت به خاطر آنکه شکیبائى ورزیدند
وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ
و آنان را وارث مشارق و مغارب زمینى که در آن جهانیان را برکت دادى نمودى
وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاکِبَهُ فِی الْیَمِّ
و فرعون و سپاهیان و مرکب هایش را در دریا غرق کردى
وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ [الْأَعْظَمِ ] الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ
و به نام بزرگت، آن نام بزرگ تر، با شکوه تر، گرامى تر،
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسَى کَلِیمِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ
و به بزرگى ات که با آن بر موسى کلیمت (درود بر او) در طور سینا جلوه کردى
وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ خَلِیلِکَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ،
و نیز براى ابراهیم (درود بر او) خلیلت پیش از آن در مسجد
خیفوَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ [سَبْعٍ ]
و براى اسحاق برگزیده ات (درود بر او) در چاه شیع
وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بَیْتِ إِیلٍ
و براى یعقوب (درود بر او) پیامبرت در بیت ایل
وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ بِمِیثَاقِکَ
و وفا کردى به پیمانت براى ابراهیم (درود بر او)
وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِکَ وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهَادَتِکَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ بِوَعْدِکَ
و به سوگندت براى اسحاق و به شهادتت براى یعقوب و به وعده ات براى اهل ایمان
وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِکَ فَأَجَبْتَ وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ [الزَّمَانِ ] [الْهَرْمَانِ ]
و براى دعاخوانان به نامهایت که اجابتشان کردى و به بزرگى ات که براى موسى بن عمران (درود بر او) در قبّه رمّان نمایان شد،
وَ بِآیَاتِکَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآیَاتٍ عَزِیزَةٍ
و به نشانه هایت که در زمین مصر، به بزرگوارى عزّت و غلبه ات واقع شد،
وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ وَ بِشَأْنِ الْکَلِمَةِ التَّامَّةِ،
با نشانه هاى تحسین برانگیز و حاکمیت نیرومند و در سایه قدرت پرشکوت، به مقام کلمه تامّه،
وَ بِکَلِمَاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ
و کلماتى که با آن بر اهل آسمان ها و زمین و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودى
وَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ
و به رحمتت که با آن بر همه آفریدگانت بخشش کردى،
وَ بِاسْتِطَاعَتِکَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِینَ
و به تواناییات که با آن جهانیان را برپا داشتى،
وَ بِنُورِکَ الَّذِی قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ
و به نورت که از هراسش طور سینا بر خاک افتاد
وَ بِعِلْمِکَ وَ جَلالِکَ وَ کِبْرِیَائِکَ وَ عِزَّتِکَ وَ جَبَرُوتِکَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ
و به دانش و شکوه و بزرگى و عزّت و جبروتت که زمین تاب آن را نیاورد،
وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَکْبَرُ
و آسمانها در برابرش زانو زدند و در برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت
وَ رَکَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ
و دریاها و نهرها در آستانش از حرکت ایستاد،
وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَکَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاکِبِهَا،
و کوه ها فروتن شد و زمین با شانه هایش آرام گشت،
وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ کُلُّهَا وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَانِهَا
و تسلیم شدند همه آفریدگان در برابر آن و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند،
وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَانُ فِی أَوْطَانِهَا
و آتش ها به درگاهش در جایگاه خویش خاموش شدند
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عُرِفَتْ لَکَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ
و به فرمانروایى ات که با آن همواره به پیروزى شناخته شدى،
وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ
و با آن در آسمانها و زمین ستوده گشتى،
وَ بِکَلِمَتِکَ کَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ
و به کلمات کلمه صدقى که به رحمت و بخشش براى پدرمان آدم (درود بر او) و نسلش پیشى گرفت،
وَ أَسْأَلُکَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی غَلَبَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
و از تو خواستارم به کلمه ات که بر هر چیز چیره گشت
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّا
و به نور جلوه ات که با آن بر کوه تجلّى نمودى و آن را فرو پاشیدى،
وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً،
و موسى مدهوش در افتاد
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَیْنَاءَ
و به بلنداى جاهت که بر طور سینا نمایان شد،
فَکَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ
پس با آن، سخن گفتى با بنده و رسولت موسى بن عمران
وَ بِطَلْعَتِکَ فِی سَاعِیرَ وَ ظُهُورِکَ فِی جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ
و به پرتو فروزانت در ساعیر [کوهى در حجاز] و ظهور پر فروغت در فاران [کوهى نزدیک مکه و محل مناجات پیامبر] در جایگاه بلند قدسیان
وَ جُنُودِ الْمَلائِکَةِ الصَّافِّینَ
و با سپاهیان صف کشیده از فرشتگان،
وَ خُشُوعِ الْمَلائِکَةِ الْمُسَبِّحِینَ
و خشوع فرشتگان تسبیح کننده،
وَ بِبَرَکَاتِکَ الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و به برکاتت که بدانها بر ابراهیم خلیلت (درود بر او) در امّت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش)
وَ بَارَکْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ فِی أُمَّةِ عِیسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ
و بر اسحاق برگزیده ات در امّت عیسى (درود بر آن دو)
وَ بَارَکْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِکَ فِی أُمَّةِ مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ،
و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسى (درود بر آن دو)
وَ بَارَکْتَ لِحَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ [فِی ] أُمَّتِهِ
و بر محبوب خویش محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) در عترت و فرزندانش و امّتش برکت نهادى.
اللَّهُمَّ وَ کَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِکَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً
خدایا! و چنان که از آن رخدادها بدور بودیم و آن وقایع را شهد نبودیم و به آنها درحالیکه ندیدیم ایمان آوردیم، ایمان از روى راستى و درستى
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُبَارِکَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و بر محمّد و خاندان محمّد برکت دهى و بر محمّد و خاندان محمّد بسیار مهر ورزى
کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ
همچون بهترین درود و برکت و رحمتى که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادى،
إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ
تو ستوده و والایى، هرچه را بخواهى انجام می دهى
وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ [شَهِید]
و تو بر هر چیز توانایى
پس حاجت خود را ذکر می کنى و می گویى:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُکَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدایا! به حق این دعا و به حق این نام هایى که تفسیر و باطن آنها را جز تو کسى نمی داند، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
و با من چنان کن که شایسته توست، نه آنچه را من سزاوارم
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ
و از گناهانم آنچه را گذشته و آنچه را خواهد آید بیامرز،
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ
و بر من وسعت بخش از روزى حلالت
وَ اکْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ
و مرا از رنج انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و پادشاه بد کفایت کن،
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
همانا تو بر هرچه بخواهى توانایى و به همه چیز دانایى، دعایم را اجابت کن اى پروردگار جهانیان
این دعا معروف به دعاى شُبوّر (دعاى عطا و بخشش)، است که خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه مستحب است و پوشیده نماند که این دعا از دعاهاى مشهور است و بیشتر علماى گذشته بر خواندن این دعا مواظبت مى نمودند.
در (مصباح) شیخ طوسى و (جمال الاسبوع) سیّد ابن طاووس و کتب کفعمى به سندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رضوان الله علیه که از نوّاب حضرت صاحب الامر بود از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) روایت شده علاّمه مجلسى رحمه اللّه این دعا را همراه با شرح در کتاب (بحار) ذکر نموده است.
این دعا چنان که در کتاب (مصباح) شیخ آمده چنین است:
متن و ترجمه:
اللهُمَّ اِنی اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ الاَعْظَمِ الاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَکْرَمِ
خدایا! از تو خواستارم به نام بزرگت آن نام بزرگتر عزیزتر باشکوه تر گرامی تر،
اَلَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ أبْوابِ السَماءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ
که چون بر درهاى بسته آسمان با آن نام خوانده شوى که به رحمت گشوده شوند باز می شوند
وَ اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَضَایقِ أبْوابِ الاَرضِ لِلِفَرَجِ انْفَرَجَتْ
و چون با آن بر درهای ناگشوده زمین خوانده شوى براى فرج گشوده شود،
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ
و جون با آن براى آسان شدن سختى خوانده شوى، آسان گردند
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ
و چون با آن بر مردگان براى زنده شدن خوانده شوى، زنده شوند
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى کَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْکَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ،
و چون با آن براى رفع سختى و زیان خوانده شوى برطرف گردد و میخوانمت به شکوه جلوه گرامى ات،
أَکْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ
گرامى ترین جلوه ها و عزیزترین آنان که چهره ها در برابرش خوار گشته
وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِکَ
و گردن ها خاضع شده و صداها آهسته گشته و دلها در برابر آن هراس ناک شده اند از ترس تو
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی بِهَا تُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِکَ وَ تُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتِی دَانَ [کَانَ ] لَهَا الْعَالَمُونَ،
و تو را می خوانم به نیرویت که با آن آسمان ها را نگاه داشتى از اینکه بر زمین افتد مگر به اجازه تو، و با آن آسمان ها و زمین را از اینکه ویران شوند نگاه داشتى و مى خوانمت به اراده ات که جهانیان در برابرش مطیعند،
وَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ
و به کلمه ات که با آن آسمان ها و زمین را آفریدى،
وَ بِحِکْمَتِکَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ
و به حکمتت که با آن شگفتی ها را ساختى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَیْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَکَناً [مَسْکَنا]
و تاریکى را با آن پدیدآوردى و آن را شب قرار دادى، و شب را براى آرامش مقرّر داشتى
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً
و هم با آن حکمت نور را آفریدی و آن را روز قرار دادى، و روز را مایه جنبش و بینایى سنجش ساختى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً
و نیز با آن خورشید را آفریدى، و خورشید را مایه تابش نمودى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً،
و با آن ماه را پدید آوردى و ماه را نورانى ساختى،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْکَوَاکِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَةً وَ رُجُوماً وَ مَجَارِیَ
و با آن ستارگان را خلق کردى و آنها را اخترانى تابناک و برج ها و چراغ ها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادى
وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ
براى ستارگان مشرق ها و مغرب ها و نیز طلوع گاهها و گردشگاه ها مقرّر ساختى
وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَکا وَ مَسَابِحَ وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ
و براى آنها مدارهایى که در آنها شناورند قرار دادى و براى آنها در آسمان منزلگاه هایى مقدر فرمودى،
فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا
پس چه نیکو تقدیر نمودی و صورتگرى کردى و چه نیکو صورتشان دادى،
وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِکَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِکْمَتِکَ تَدْبِیراً
و با نام هایت آنها را بر شمردى درخور و به حکمتت تدبیر نمودى تدبیرى شایسته
وَ أَحْسَنْتَ [فَأَحْسَنْتَ ] تَدْبِیرَهَا وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ [وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ] السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ
و چه نیکو تدبیر کردى و با تسلّط بخشیدن شب و روز و ساعات بر آنها شمارش سالها و ثبت حساب را شناساندى،
وَ جَعَلْتَ رُؤْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْئً وَاحِداً،
و دیدن آنها را براى همه مردم یکسان نمودى،
وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِکَ الَّذِی کَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ
و خدایا! از تو می خواهم به عظمتت که با آن بنده و فرستاده ات موسى بن عمران (درود بر او)
فِی الْمُقَدَّسِینَ فَوْقَ إِحْسَاسِ [أَحْسَاسِ ] الْکَرُوبِینَ [الْکَرُوبِیِّینَ ] فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ
در میان قدسیان، برتر از احسان کروبیّان، فراتر از سحاب هاى نور،
فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِی عَمُودِ النَّارِ وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ
بر فراز تابوت شهادت، در عمودى از آتش، و در طور سینا،
وَ فِی [إِلَی] جَبَلِ حُورِیثَ فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَکَةِ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ
و در کوه حوریث، در وادى مقدّس، در بقعه با برکت از جانب راست کوه طور،
مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ
از دل درخت و در زمین مصر، با نه معجزه آشکار
وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ
و روزى که دریا را براى بنى اسرائیل شکافتى،
وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ ،
و در چشمه هاى جوشنده که با آن شگفتی هایى در دریاى سوف برساختى
وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ کَالْحِجَارَةِ
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستى
وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ کَلِمَتُکَ الْحُسْنَى عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا
و بنى اسرائیل را از دریا به خشکی رساندى و وعده نیکویت بر آنان کامل گشت به خاطر آنکه شکیبائى ورزیدند
وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ
و آنان را وارث مشارق و مغارب زمینى که در آن جهانیان را برکت دادى نمودى
وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاکِبَهُ فِی الْیَمِّ
و فرعون و سپاهیان و مرکب هایش را در دریا غرق کردى
وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ [الْأَعْظَمِ ] الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ
و به نام بزرگت، آن نام بزرگ تر، با شکوه تر، گرامى تر،
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسَى کَلِیمِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ
و به بزرگى ات که با آن بر موسى کلیمت (درود بر او) در طور سینا جلوه کردى
وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ خَلِیلِکَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ،
و نیز براى ابراهیم (درود بر او) خلیلت پیش از آن در مسجد
خیفوَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ [سَبْعٍ ]
و براى اسحاق برگزیده ات (درود بر او) در چاه شیع
وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بَیْتِ إِیلٍ
و براى یعقوب (درود بر او) پیامبرت در بیت ایل
وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ بِمِیثَاقِکَ
و وفا کردى به پیمانت براى ابراهیم (درود بر او)
وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِکَ وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهَادَتِکَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ بِوَعْدِکَ
و به سوگندت براى اسحاق و به شهادتت براى یعقوب و به وعده ات براى اهل ایمان
وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِکَ فَأَجَبْتَ وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ [الزَّمَانِ ] [الْهَرْمَانِ ]
و براى دعاخوانان به نامهایت که اجابتشان کردى و به بزرگى ات که براى موسى بن عمران (درود بر او) در قبّه رمّان نمایان شد،
وَ بِآیَاتِکَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآیَاتٍ عَزِیزَةٍ
و به نشانه هایت که در زمین مصر، به بزرگوارى عزّت و غلبه ات واقع شد،
وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ وَ بِشَأْنِ الْکَلِمَةِ التَّامَّةِ،
با نشانه هاى تحسین برانگیز و حاکمیت نیرومند و در سایه قدرت پرشکوت، به مقام کلمه تامّه،
وَ بِکَلِمَاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ
و کلماتى که با آن بر اهل آسمان ها و زمین و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودى
وَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ
و به رحمتت که با آن بر همه آفریدگانت بخشش کردى،
وَ بِاسْتِطَاعَتِکَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِینَ
و به تواناییات که با آن جهانیان را برپا داشتى،
وَ بِنُورِکَ الَّذِی قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ
و به نورت که از هراسش طور سینا بر خاک افتاد
وَ بِعِلْمِکَ وَ جَلالِکَ وَ کِبْرِیَائِکَ وَ عِزَّتِکَ وَ جَبَرُوتِکَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ
و به دانش و شکوه و بزرگى و عزّت و جبروتت که زمین تاب آن را نیاورد،
وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَکْبَرُ
و آسمانها در برابرش زانو زدند و در برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت
وَ رَکَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ
و دریاها و نهرها در آستانش از حرکت ایستاد،
وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَکَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاکِبِهَا،
و کوه ها فروتن شد و زمین با شانه هایش آرام گشت،
وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ کُلُّهَا وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَانِهَا
و تسلیم شدند همه آفریدگان در برابر آن و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند،
وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَانُ فِی أَوْطَانِهَا
و آتش ها به درگاهش در جایگاه خویش خاموش شدند
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عُرِفَتْ لَکَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ
و به فرمانروایى ات که با آن همواره به پیروزى شناخته شدى،
وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ
و با آن در آسمانها و زمین ستوده گشتى،
وَ بِکَلِمَتِکَ کَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ
و به کلمات کلمه صدقى که به رحمت و بخشش براى پدرمان آدم (درود بر او) و نسلش پیشى گرفت،
وَ أَسْأَلُکَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی غَلَبَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
و از تو خواستارم به کلمه ات که بر هر چیز چیره گشت
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّا
و به نور جلوه ات که با آن بر کوه تجلّى نمودى و آن را فرو پاشیدى،
وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً،
و موسى مدهوش در افتاد
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَیْنَاءَ
و به بلنداى جاهت که بر طور سینا نمایان شد،
فَکَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ
پس با آن، سخن گفتى با بنده و رسولت موسى بن عمران
وَ بِطَلْعَتِکَ فِی سَاعِیرَ وَ ظُهُورِکَ فِی جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ
و به پرتو فروزانت در ساعیر [کوهى در حجاز] و ظهور پر فروغت در فاران [کوهى نزدیک مکه و محل مناجات پیامبر] در جایگاه بلند قدسیان
وَ جُنُودِ الْمَلائِکَةِ الصَّافِّینَ
و با سپاهیان صف کشیده از فرشتگان،
وَ خُشُوعِ الْمَلائِکَةِ الْمُسَبِّحِینَ
و خشوع فرشتگان تسبیح کننده،
وَ بِبَرَکَاتِکَ الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و به برکاتت که بدانها بر ابراهیم خلیلت (درود بر او) در امّت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش)
وَ بَارَکْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ فِی أُمَّةِ عِیسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ
و بر اسحاق برگزیده ات در امّت عیسى (درود بر آن دو)
وَ بَارَکْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِکَ فِی أُمَّةِ مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ،
و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسى (درود بر آن دو)
وَ بَارَکْتَ لِحَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ [فِی ] أُمَّتِهِ
و بر محبوب خویش محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) در عترت و فرزندانش و امّتش برکت نهادى.
اللَّهُمَّ وَ کَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِکَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً
خدایا! و چنان که از آن رخدادها بدور بودیم و آن وقایع را شهد نبودیم و به آنها درحالیکه ندیدیم ایمان آوردیم، ایمان از روى راستى و درستى
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُبَارِکَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و بر محمّد و خاندان محمّد برکت دهى و بر محمّد و خاندان محمّد بسیار مهر ورزى
کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ
همچون بهترین درود و برکت و رحمتى که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادى،
إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ
تو ستوده و والایى، هرچه را بخواهى انجام می دهى
وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ [شَهِید]
و تو بر هر چیز توانایى
پس حاجت خود را ذکر می کنى و می گویى:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُکَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدایا! به حق این دعا و به حق این نام هایى که تفسیر و باطن آنها را جز تو کسى نمی داند، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
و با من چنان کن که شایسته توست، نه آنچه را من سزاوارم
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ
و از گناهانم آنچه را گذشته و آنچه را خواهد آید بیامرز،
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ
و بر من وسعت بخش از روزى حلالت
وَ اکْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ
و مرا از رنج انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و پادشاه بد کفایت کن،
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
همانا تو بر هرچه بخواهى توانایى و به همه چیز دانایى، دعایم را اجابت کن اى پروردگار جهانیان
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
تاکنون نظری ثبت نشده است.