شب نوزدهم رمضان، مجید بنی فاطمه سال 1401

شب است و این شب تاریک دگر سر نمی‌آید/بغیر از خون دل از چشم‌های تر نمی‌آید/در و دیوا کوفه از سکوت مرگ لب‌ریز است/که آوای اذان مرتضی دیگر نمی‎آید/یتیمان زانوی غم در بغل دارند بعد از این/ولی با نان و خرما هیچ کس از در نمی‌آید/دل دختر به لبخند پدر آرام می‌گردد/پس از این خنده‌ای روی لب دختر نمی‌آید/حسین آرام مانند برادر اشک می ریزد/اگرچه داغی از گودال سنگین‌تر نمی‌آید/شب و، تنهایی و، اندوه و تابوتی که می‌بردند/کجای داغ این بابا به آن مادر نمی‎آید

ای برادر تو فقط دور و بر زینب باش/از سر نی حرف میزنه نگاه تو با دل من/تو به این نیزه‌دار بگو دور نشه از محمل من/من فدات شم هلال من/یه نگاه کن به حال من/دل زینب تو موهات خونه کرده/زلف تو رو فاطمه شونه کرده

سوگند به جلوه‌ی داور/سوگند به جان پیمبر/سوگند به سوره‌ی کوثر/سوگند به حضرت حیدر/حق با علی‌ست، تا به ابد مقتدا علی/هم ابتدای عالم و هم انتها علی/گفته به وقت خلقت ما زیر لب خدا/یا مظهر العجائب یا مرتضی علی/دلبرم حیدر، باورم حیدر/من غلام غلام حیدرم حیدر/حسبنا الله نعم المولی علی/رحم الله من نادا یا علی/سوگند به عالم بالا/سوگند به جنت الاعلا/سوگند به صاحب دنیا/سوگند به چادر زهرا/عشق علی تمامی لطف جان ماست/راز حلال زادگی کودکان ماست/بر او پناه می‎برم هر صبح و ظهر و شام/شکر خدا که نام علی در اذان ماست/بک یا الله، برسول الله/أشهد أن علیا ولی الله/حسبنا الله نعم المولی علی/رحم الله من نادا یا علی

علی شیر خدا یا شاه مردان/دل ناشاد ما را شاد گردان/همین است و همین است و همین است/فقط حیدر امیر المونین است