ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1401 - مهدی سلحشور

جان می تپد از خوبی یاری که گرفتیم/آقای کریم است نگاری که گرفتیم/پاکیزه شد آیینه محراب سحر ها/با لقمه ای از سفره تان تا به همیشه/سیریم از این داری و نداری که گرفتیم/گفتند اذان وقت غزلخوانی من شد/افطار طربناک لبم نام حسن شد/ای چتر بلندت به سر بی سر و پاها/بی مثل ترین است گل نام شماها/ انگار نشسته است به حسن سکناتت/راه و منش فاطمه آرامش طاها/ آغاز کریمانه هر وعده از این سو/آن سوی کرم خانه ی تو تا به کجاها/ خالی نشده کوچه احسان نگاهت/هر لحظه پر از سیل بروها و بیاها/ هر وقت که بند آمده راه نفس شهر/یعنی دمِ در آمده آقای گداها/ شیرین و گواراست حسن جان محمد/شادابترین سبزه و ریحان محمد/تصویر خدا چشم زلالی که تو داری/احرام ببندیم به خالی که تو داری/ لرزید تنت وقت نماز آمده انگار/اوقات تماشایی حالی که تو داری/ آغاز حسین است گل صلح سپیدت/دیدند و ندیدند خیالی که تو داری/ یکبار که نه دیده شده وقف خدا شد/دارایی هر ثروت و مالی که تو داری/ تو قله نشین بوده ای و عالم و آدم/در سایه ی با عزت بالی که تو داری/ ای سید بخشنده ما خانه ات آباد/گنجینه ی دنیا پر شالی که تو داری/ تا روز ابد سلطنتت زنده و جاوید/تا کور شود چشم هر آنکه نتوان دید/خوابید جمل تا تب طوفان تو آمد/تا رخشش شمشیر سر افشان تو آمد/خیبر شکنی در رگ و در خون شماهاست/بی باکی حیدر همه در جان تو آمد/شمشیر بزن تا که بدانند ابالفضل/از جذر و مد آتش میدان تو آمد

آباد شد آنجا که شما پا بگذاری/صد پنجره رو به خدا جا بگذاری/ در شهر ری چشم من از نسل کریمت/یک سید عالی نسبی را بگذاری/ تا مملکت از آبرویش امن بماند/در ساحلش آرامش دریا بگذاری/ در کام پسر بچه خود جام عسل را/تا روز دهم روز مبادا بگذاری/ لا یوم کیومک همه ی درد تو بوده/تو سر به حسینیه غم ها بگذاری/ انگار تویی در دل گودال که بازو/در تاب و تب و تیغ در آنجا بگذاری/ محبوب ترین داغ نصیب تو حسین است/غمنامه ی چشمان غریب تو حسین است/تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد/حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

آتش از مهر تو می‌گردد گلستان، یا حسن/خار را فیض تو سازد لاله باران، یا حسن/گر نسیمی از سر کویت، وزد سوی جهیم/ناز در محشر کند بر باغ رضوان، یا حسن/از دو قرص نان بود کمتر، به چشمش مهر و ماه/هر که گردد بر سر خان تو مهمان، یا حسن/هر که بی مهر تو دعوی مسلمانی کند/کافرم خوانم اگر او را مسلمان، یا حسن/تو کریم اهل بیتی، ای کریم اهل بیت/عالمت یک سر گدا بر باب احسان یا حسن/طاعت کونین اگر آرند روز حشر خلق/نیست با یک ذره از مهر تو میزان یا حسن/تربتت بی سقف از آن باشد که در هر بامداد/بوسه بر قبرت زند مهر فروزان، یا حسن/مدح تو ای پاک‌تر از ایه‌ی تطهیر هم/ناید از دست من آلوده دامان یا حسن/گر شوم بهر گدایی، ساکن باب‌البقیع/می‌فروشم ناز بر ملک سلیمان یا حسن

ذکر نزول عطا، یا حسن و یا حسن/علت لطف خدا، یا حسن و یا حسن/تا که خدایی شوم، کرب و بلایی شوم/می‌زنم از دل صدا، یا حسن و یا حسن/قبله‌ی حاجات ما، اوج عبادات ما/روح مناجات ما، یا حسن و یا حسن/از کریم بگم/با نرمی و لطافت نسیم بگم/نشستم از ارادت، از قدیم بگم/من از بقیع و نور اون حریم بگم/از عشقم از تموم زندگیم بگم/ندیده مثلش و دیگه این دنیا/تا اسمی از کرم می‌آد هر کجا/بی‌اختیار آروم می‌گم زیر لب/کریم آل مصطفی، مجتبی/کی مثه حسن برا سائلا بی‌قراره/زندگیش‌ رو داده تو راه خدا سه باره/هر کسی نمونه‌شو دیده اگه بیاره/ای برکت ماه بندگی مولا، حسن مولا/ای شوق و امید زندگی مولا، حسن مولا/از غزل بگم/با طعم ناب احلی من عسل بگم/من از شروع عشقم، از ازل بگم/ارادتم رو بهترین عمل بگم/بشین تا از دلاور جمل بگم/چه فرقی داره واسه اهل ایمان/که از حسن بگیم و یا از قرآن/دوشنبه‌ها رو دوست داریم چون بیشتر/شنیده می‌شه ذکر یا حسن جان/دنیا بی‌محبتش که دلخوشی نداره/عشق ما به مجتبی، عشق ادامه داره/به قول جوونا امشب صفا برقراره/امشب در خونه شو زدن عشقه، حسن عشقه/یک کربلا از دست حسن عشقه، حسن عشقه