شب پنجم رمضان 99 - محمود کریمی

مناجات - به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند که تو در برون چه کردی که درون خانه آیی به کنار بیت ماندم منه بی نوای حیران بشنید گوش جانم ز درون چنین صدایی تو به صدق متصف شو به صفات اهل تقوی به سراغ تو من آیم تو مگو چرا نیایی دل من شکست و گفتم به زبان بی زبانی که کجا رود گدایت تو گریم ذوالعطایی تو کریمی تو رئوفی تو رحیمی و عطوفی تو سفیر کردگاری تو امیر هل عطایی به منه فقیر جاهل تو مگیر خرده جانا نکند به بی نوایت نکنی تو اعتنایی تو سفینه نجاتی تو حقیقت صلاتی تو امیر ممکناتی تو ولی اِنَمایی نه برای توست مشکل که گشایی عقده از دل که هر عقده روان را به اشاره می گشایی تو بزرگ و ما حقیریم تو امیر و ما اسیریم تو ندیده گیر از ما زده سر اگر خطایی

مدح - علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ما سوا فکندی همه سایه هما را دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم به دا قسم خدا را به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب که علم کند به عالم شهدای کربلا برو ای گدای مسکین در خانه علی زن که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

روضه