وفات حضرت خدیجه (س)، سید رضا نریمانی سال 1400

عمریست گرم صحبت این خانواده ایم/گریه کنان غربت این خانواده ایم/کاری نکرده ایم ولیکن خریده اند/سرشار عنایت این خانواده ایم/ما فاطمه آمد باز می روی/ممنون عنایت خانواده ایم/ما با علی علی درس مشق کرده ایم/دیوانه محبت این خانواده ایم/شال و لباس و بیرق ما باز می رسد/تاری ز خار دولت این خانواده ایم/حتی بهشت سینه دل سیر می زنیم/سینه زنان هیات این خانواده ایم/شکر خدا حسین نفسهای ما شده/شکر خدا رعیت این خانواده ایم/ما با حسین حسین پیر می شویم/ممنون لطف مادر این خانواده ایم

مادر مرو که فاطمه ات زار و مضطر است/هجر تو قاتل من غمدیده دختر است/غصه مخور به حال پدر چون که بعد تو/زهرای کوچک تو برایش چو مادر است/بار سفر تو بسته ای و رفته ای ولی بدان/کوتاه عمر دختر مثل کوثر است/وای از دمی که فاطمه ات را تو از بهشت/بینی میان شعله و دود پشت در است/جرم تو هست یاری پیغمبر خدا/جرم من حزین به خدا عشق حیدر است/یاس کبود آتیش و دود/خدا می دونه تو مدینه مردی نبود/به پیش چشمای مرتضی شد زهرا کبود/وای مادرم/ای وای من زینب میگه شونه بزن موهای من/صبح شد با سیلی صورت زهرای من/روی زمین شد زلزله/دخت پیمبر پشت در بود حامله/دشمن به دور فاطمه کرد هلهله/وای مادرم

ازهمه خسته شدم، خستگی ام را در کن/مضطرم، لطف کن و فکر من مضطر کن/بی پناهم به جز این خانه پناهم ندهند/من پناهنده شدم بر تو مرا در بر کن/گر چه رویم سیه و دامنم آلوده شده/از خطایم بگذر حال مرا بهتر کن/حال اشکی بده من را که دلم بشکسته ستبعدازآن رحم بر این حال و به چشم تر کن/یا رئوف از سر رأفت مددی کن بر من /یا کریم از کرمت شامل این نوکر کن/بر سر سفره‌ی تو آمده‌ام سفره گشا/بین خوبان درت جای مرا گستر کن/آمدم توبه کنم، قول دهم خوب شوم/توبه‌ام را بپذیر حرف مرا باور کن/کوچکم محضر تو ای تو بزرگ همگان/من نه، اصلا نظرم حق یل خیبر کن /به بزرگی علی دست من کوچک گیر /قلب من را حرم فاطمه و حیدر کن /علی و فاطمه بر روی حسین حساس‌اند /نظری بر من نوکر به شه بی‌سر کن /زخمی افتاده به گودال و تنش در خون است /شمر صرف‌ نظر از دشنه و از خنجر کن از

بار خود را بسته ام، پس پرکشیدن راحت‌ است/بال و پر در پیش پیغمبر کشیدن راحت است/یک لباست را تنم کن، بازهم تب کرده ام/داغ را درجامه ی دلبر کشیدن، راحت است/تا سحر پیشم بمان، قرآن بخوان بالاسرم/با تو دست از زندگی، دیگر کشیدن راحت است/هرچه وسعم بود را دادم، که با این انقطاع/روح را از قالب پیکر کشیدن، راحت استدخترم را، بیشتر دربین آغوشت بگیر/پیش بابا، ناز یک دختر کشیدن راحت است/هی سفارش کن به مردم، حرمتش را نشکنند/خط غم بر سوره ی کوثر کشیدن، راحت است/هی سفارش کن، که با هیزم نیاید هیچکس/بارداری را به پشت در کشیدن، راحت است/ترس آن دارم که دستش، با قلافی بشکند/زن نباشد، گردن شوهر کشیدن راحت است

چطوری دلت میاد بدون ما بری سفر/حالا که داری میری پس ما دوتا رو هم ببر/نه قرارمون نبود رفیق نیمه‌راه باشی/گفتی پا‌ به ‌پام می‌مونی تا یه تگیه‌گاه باشی/به دلم آتیش نزن گریه‌ی بی‌صدا نکن/واسه زنده موندنم زیر لبت دعا نکن/خیلی زود داری میری، دخترمون سه سالشه/نذار باغ زندگیش رنگ گلای لاله شه/وقت کوچِته پرستو نم پاییزی می‌خوای/بعد عمری زندگی تازه ازت چیزی می‌خوام/نگو دریای غم خدیجه ساحل نداره/همه زندگیم فدات، عبام که قابل نداره/کفنت رو قراره از آسمون بیارن/قراره فرشته ها حلوا و خرما بیارن/به جونم آتیش زده حرف کفن، اسم عبا/یادته گفته بودم برا تو از کرب و بلا/سی هزار تا نامسلمون نینوا می کشنش/با لب تشنه تو گودال بلا می کشنش/توی کربلا سر همین عبا بلوا میشه/سر غارت یه تیکه پیرهن دعوا میشه/یا ام المومنین یا حضرت خدیجه کن