ولادت امام حسین (ع) سید رضا نریمانی 1401

علمت یعنی پناه/حرمت یعنی بهشت/باید اسمت رو فقط/به روی تربت نوشت/تو دل‌ آرام من/تب ایام من/نفس راحت منو/چی می‌تونم بگم/مگه آقا تو کم/کشیدی زحمت منو/به نگاه کرم/برسون به حرم/دل بی‌طاقت منو/تو عوض می‌کنی جان دنیای آدمو/واسه تو می‌زنم من قید دو عالمو/تو به چشم من آموختی رنگ پرچمو/که به چشمم نبینم رنگ جهنمو/دل ‌آرامم، دل‌آرامم، یا اباعبدالله/به تو آقاجان درود/به تو آقاجان سلام/خوبه حال و روز من/شبی که هیئت می‌آم/خوبه حالم آقا ولی خب کربلا/می‌تونه بهترش کنه/تویی باب المراد/داری نوکر زیاد/خدا باز بیشترش کنه/یه آقایی دارم که دل من می‌خواد/همه رو نوکرش کنه حسین/تو عوض می‌کنی جان دنیای آدمو/واسه تو می‌زنم من قید دو عالمو/تو به چشم من آموختی رنگ پرچمو/که به چشمم نبینم رنگ جهنمو/دل‌آرامم، دل‌آرامم، یا اباعبدالله

اومده زینت آسمونا رو زمین/صف ملائک و دور گهواره ببین/دخیل قنداقه‌ش میشه جبریل ‌امین/فخر کائناته، کشتی نجاته/روی لبای شیر خدا لبخنده/بنده قنداقه‌ش رو تاکه زهرا می‌بنده/می‌پیچه عطر سیب و شمیم یاس/فاطمه داره می‌خنده/باز علی بابا، باز فاطمه مادر شد/حسین مولا، حسین مولا جانم آقا، جانم‌حسین/مجتبی امشب صاحبه برادر شد/حسین مولا، حسین مولا جانم آقا، جانم‌حسین/اهلاً و سهلاً یا مولا/شب سروره و دنیا نورانی شده/واسه‌ی جشن و شادی، زهرا بانی شده/تو دل هر گدا امشب، طوفانی شده/عشقمون رسیده، حیدر عیدی میده/شب میلاده، حسین خدا شاده/هرکی دربندشه از غصه‌ها آزاده/می‌خونم هربار خدا رو صد بار شکر/که به ماها تو رو داده/دل هوایی شد/مست و کربلایی شد/خوشبحال اون، که برات فدایی شد/حسین مولا، حسین مولا، جانم آقا، جانم‌حسین/تازه شده هوای جنت با قدمش/یه‌ جونه تازه می‌گیره نوکر با دمش/نمی‌شه ذره‌ای کم از، لطف و کرمش/به‌به چه آقایی، یار دلربایی/روی زانوی زهرا که می‌شینه/گل لبخند دور لب حسن چه شیرینه/انبیاء امشب دخیل این آقان/همه میرن تا مدینه/عاشقت آقا از همون قدیم هستم/به ضریحِ تو پس کی می‌رسه دستم/یه کعبه داریم ما که شیش‌ گوشه‌ست به خدا/یه قبله داریم آره توی کر‌ب‌ و بلا/یه قبله داریم آره با یه قبله ‌نما/اومده به دنیا عشق حق ‌تعالی/شاده قلب حیدر بس ‌که شاده زهرا/شد علی خوشحال، حضرت زهرا هم/که حسین اومده باشه گل این‌عالم/شیعه‌ی آقا شور و نوا داره/ماه شعبان تا محرم/دل هر شیعه با اسم تو می‌لرزه حسین مولا حسین جانم آقا حسین/به همه عالم لبخنده تو می‌ارزه حسین مولا حسین جانم آقا حسین/اهلاً و سهلاً یا مولا

ابن مرجانه سرگردان می‌شود/با خطبه‌ی زینب طوفان می‌شود/روی منبر تا می‌گوید اسکتوا/دشمن در لاک خود، پنهان می‌شود/میدان، در حصاره زینب/خطبه، ذوالفقاره زینب/لرزید پایه‌های مسجد/این است اقتدار زینب/آنچنان با هیبت، روی منبر رفته/روی منبر گویا خود حیدر رفته/فتح شام و کوفه، با دوجمله یعنی/در حقیقت زینب، فتحِ خیبر رفته/جانم زینب/خطبه را طوری کوبنده خوانده ‌است/زنگ مهمل‌ها از حرکت مانده‌ است/ثابت شد بر سرلشگرهای یزید/دنیا سرباز و زینب، فرمانده است/زینب، محشر در محشر/زینب، یک ‌تنه یک‌ لشگر/الحق دل و جرئت دارد/زینب یادگار حیدر/از کلام زینب، در و زر می‌ریزد/قلب سرداران، با جگر می‌ریزد/یک اشاره می‌کرد، همه می‌فهمیدند/کاخِ اون ملعون با، یک تشر می‌ریزد/جانم زینب