شهادت امام موسی کاظم (ع) سید رضا نریمانی، 1401

قلم سرمست کرد از نام تو اوراق دفتر را/گرفته عطر روحم افزاتری از عود و عنبر را/بدون شک گرفته حاجت خود را هر آنکس که /به خانه پهن کرده سفره ی موسی بن جعفر را/خدا در طور سینا با کلیم الله صحبت کرد/تو در قنداقه می گفتی همه اسرار داور را/اگر موسی عصایی داشت و بعد اژدهایش کرد/تو جان بخشیده ای بر پرده یک نقش مصور را/تو را در بدترین زندان دنیا هم نگه دارند/مگر شب می تواند کور سازد نور اختر را/تو با تیغ تقیه در دل زندان چونان کردی/علی با ذوالفقارش کرده گویا فتح خیبر را/خریدی درد زندان را به جان تا دور گرداند/خدا از شیعیان تو عذاب روز محشر را

ترک بر استخوانت خورد و کوبیده شد از زنجیر/ولیکن خنجر کندی نشد با حنجرت درگیر/اگرچه پیکرت بر روی دست چند حمال است/تن جد غریبت غرق خون در بین گودال است/خدارا شکر، بعد از تو غرور خواهرت نشکست/کسی بر صورت طفل صغیر تو نزد با دست/السلام علی المعذب فی قعر السجون/و ظلم المطامیر ذی الساق المرضوض/خمیده خمیده، خمیده خمیده رسیدم به تو/شکستم شکستم غم جسم تو/عزیزم عزیزم شبیه تنت/بریده بریده می‌گم اسمتو/بریده بریده نفس میزنی/فقط مادرت رو صدا می‌زنم/نزن دست و پا که می‌افتم حسین/ دم قتلگاه دست و پا می‌زنم/اجازه بده تا جلوتر بیام/که از زیر نیزه خلاصت کنم/بیا صورتت رو نکش روی خاک/اصلا اومدم التماست کنم/بمیرم بمیرم که غارت شدی/میرم خواهش از دشمنت می‌کنم/میرم پس ‌میگیرم لباس تورو /خودم پیرهنت رو تنت می‌کنم/غریبم غریبم یکاری بکن/جلو بچه ها حرف‌ بد می‌زنن/منو مثل بابا کشیدن رو خاک/تورو مثل مادر لگد می‌زنن/صلی الله علیک یا عطشان/مقتل میگه افتادی آقاجان/مقتل میگه از مادر آب خواستی/آقا بردن پیرهنت رو/مقتل میگه پنجه تو موت کردن/بی‌پیراهن هی زیر‌و‌روت کردن

گریه‌ می‌کنه پای روضه‌اش، چشم آسمون/السلام علی المعذب فی قعر السجون/اسیر سیاهی شب نمیشه خورشید زهرا/میون سیاه چال هنوز میتابه نورش به دنیا/افتاده رو خاکا گوشه‌ی زندون، تنهای تنها/آسمون با دعاهاش، تازیونه پیش پاهاش/شدن باهاش همراه، گریه می‌کنه می‌سوزه/میگه با زبون روزه: "خلصنی یا الله"/یا باب‌الحوائج، آقا موسی‌ابن جعفر/باب‌الحوائج، آقا موسی‌ابن جعفر/تو قفس، روی بالش رد زخم کینه بود/السلام علی ذی‌السّاقِ المَرضوض، باالغُیول/حتی غل و زنجیرا هم ببنده، عشقش اسیرن/ملائکه پای قنوت شب‌هاش، حاجت می‌گیرن/اونقده غریبه حتی غریبا، واسش می‌میرن/خیلی وقته بیقراره سر به سجده که میذاره/همش میگه یا رب/ساق پاش شده پر از خون/ذکرشه گوشه‌ی زندون، "عمه‌جان زینب"/یا باب‌الحوائج، آقا موسی‌ابن جعفر/باب‌الحوائج، آقا موسی‌ابن جعفر/میشکنه دوباره بغضش با یاد کربلا/السلام علی المظلوم المنحور، فی الوری/میدونه که بعد از یه عمری زندون، چی میشه آخر/میدونه که تشییع میشه تنش روی تخته‌ی در/دم آخری باز، یاد حسینه موسی‌ابن جعفر/جد ما با تن خونی، آخرش با نگرونی/به قتلگاه افتاد روی خاک سرشو میذاشت/غصه‌ی حرمشو داشت، وقتی که جون میداد/ای سالار زینب یا حسین/سالار زینب یا حسین

سر خم نکردم الا در خونه‌ی آقام/پیشت باشم دیگه بسمه چیزی نمی‌خوام/نوکری یادم دادی، خیلی وقتا شده بد بودم/اما تو دنیا تنها، در خونتو بلد بودم/روسیاه منم خاک پا منم/سرسپرده‌ی کربلا منم/سیدی یا‌ حسین/سر خم نکردم الا در خونه‌ی آقام/پیشت باشم دیگه بسمه چیزی نمی‌خوام/نوکری یادم دادی، خیلی وقتا شده بد بودم/اما تو دنیا تنها، در خونتو بلد بودم/روسیاه منم خاک پا منم/سرسپرده‌ی کربلا منم/سیدی یا حسین/بختش بلنده اونکه دلشو به‌ تو داده/شال عزای من از سرم آقا زیاده/من کجا و اشک و آه؟ من کجا چای روضه‌ات/با تو خلوت می‌کردم، از قدیم کنج هیأت/مهربون تویی بی‌کرون تویی/واسه پر‌ زدن، آسمون تویی/سیدی یا حسین/تا آخرین نفس، اسم تو روی لبامه/دنیا برام تو باشی، تا همیشه به‌کامه/کم نشه سایه‌ات آقا تو که تا ابد کرم داری/تو دل هر دلداده، تو یه شیش ‌گوشه حرم داری/هر نفس حسین زندگی حسین/عاشقی حسین بندگی حسین/سیدی یا حسین