وفات حضرت زینب (ع) مجید بنی فاطمه، سال 1400

کیست این ام ابیهای حسین/کیست این حضرت زهرای حسین/کیست این سایه‌ی هم پای حسین/کیست پیغمبر فردای حسین/کیست جز زینب کبرای حسین/چادرش خورد تکان طوفان شد/کوه برخواست زمین حیران شد/ماه چرخی زد و سرگردان شد/کعبه هم دست بر آن دامان شد/کیست این مریم عذرای حسین/مادری که دو جگر آورده/هر چه دارد به نظر آورده/پیش خورشید قمر آورده/زحمتش را به ثمر آورده/آمده جان بدهد پای حسین/جان خود بر دو کبوتر داده/هر دو را سمت خدا پر داده/اذن اگر زود برادر داده/قسم چادر مادر داده/خوش است او به دو امضای حسین

همه رفتند و من جا ماندم ای دوست/ز بخت بد به دنیا ماندم ای دوست/چرا رفتی مرا با خود نبردی/ببین بعد از تو تنها ماندم ای دوست/ببین از داغ تو خیلی شکستم/شکستم گر چنین از پا نشستم/شکسته دشمنت از بس دلم را/چنان گشتم که نشناسی که هستم/به یادت در نوای آب آبم/چنان تو زیر تیغ آفتابم/تو راحت خفته ای در خانه ی قبر/ولی من از غمت خانه خرابم/لباس تو در آغوشم برادر/صدایت مانده در گوشم برادر/تو ماندی بی کفن در خاک صحرا/چگونه من کفن پوشم برادر/سراسر نیزه می بینم به خوابم/نمی خوابم اگر یک دم برادر/تورا بر نیزه می بینم به خوابم/مرا کابوس شمشیر و تن تو/تماشای به غارت بردن تو/دلم هر روز سوی نیزه می رفت/که خونت در گلوی نیزه می رفت/چه می شد مثل سرهای شهیدان/سر من هم به روی نیزه می رفت

زینبم/قافله سالار حسین ابن علی منصبم/علت مانایی این مکتبم/صبح و مساء نام حسین است به‌ روی لبم/جان و دل حیدرم/درس علی‌دوستی آموختم از مادرم/دست حرامی ز پر چادر من دور باد/رکن حجاب است نخِ معجرم/مانده حسینم تک‌‌ و‌ تنها ولی/بار غمش به سر دوش خود می‌برم/یار شدم در حرم/حیدر کرار شدم در حرم/فاطمه انگار شدم در حرم/زار شدم در حرم/مرثیه‌خوان در و دیوار شدم در حرم/آه خدای حسین/این دو گل من به فدای حسین/سهمیه‌ی کرب و بلای حسین/کاش سر من برود بر سر آن نیزه به‌جای حسین/قسمت طفلان من امروز دو تا نیزه شد/باقی این نیزه‌ها مانده برای حسین/آنکه پرش سوخت پرش می‌دهند/نور به چشمان ترش می‌دهند/از همه عالم خبرش می‌دهند/هر که در این بزم مقرب‌تر است/جام بلا بیشترش می‌دهند/حسین حسین حسین/پیام کربلا، زینب سلامُ‌الله علی زینب/و ما ادراک ما زینب و ما زینب/تمام گریه‌ها زینب، گریز روضه، یا زینب/کجا بزم حرامی‌ها کجا زینب/حسین حسین حسین

آیینه به آیینه زهرا، تو محملا رسیده/عطر نجف به جان، کرب و بلا وزیده/همه به دور شاهن، مثه ماهن دلیران حرم/همه مثه پروانه، به فرمان یل صاحب علم/گرم مناجات، عمه‌ی سادات/شاه دو عالم، می‌خونه هیهات من الذله/هزار تا چشمه می‌جوشه، به زیر پای آل الله/شمیم عطر سیب اومد، به کربلای ثار الله/حسین ابا عبدالله/تا ساحل فراته، مست از اذان اکبر/قد قامت علمدار، مثل نماز حیدر/دل همه پر شور و پر از نور و پر از ناز و نیاز/می‌شه مؤذن اکبر، همه لشکر تو صف‌های نماز/صوت اذان در، اوج مقامات/بعد از اذانش، می‌خونه هیهات من الذله/وقت اذان علی اصغر، بیدار می‌شه تو گهواره/سه ساله تو نماز پیش، سجاده‌ی علمداره/حسین ابا عبدالله/از عطر محملا شد، کرب و بلا لبالب/اشک مخدرات و، دلشوره‌های زینب/مادری بین خیمست، که دلواپس برا شیرخوارشه/می‌باره زینب زارزار، می‌دونه کار به گودال می‌کشه/پر شده عالم، از یا لثارات/سینه‌ی صحرا، می‌خونه هیهات من الذله/رو سر حضرت زینب، چادر مادرش زهراست/دل‌شوره داره و می‌گه، کنار من بمون عباس/حسین ابا عبد الله/گرم مناجات، عمه‌ی سادات/شاه دو عالم، می‌خونه هیهات من الذله/حسین ابا عبد الله

السلام محضر آن بانوی والا مقام/سایه لطفش به سرم مستدام/دست من و دامنش، جان من و لحن پدر گفتنش/دست توسل زده‌اند ارض و سما بر نخ پیراهنش/می‌رسد از دست کریمش مدام/آه او سینه بی تاب من/ماه او دیده بی خواب من/دل خوشیه شاه او، نوکر ریحانه ارباب من/رونق بازار کرامات و کمالات و عنایات غمش پردوا/از سر هر نیزه خبر را گرفت/ناله زد از خنده یک شهر اثر را گرفت/رفت و از آن قوم دلیرانه پدر را گرفت/سوخت و نامش نسوخت/سوخت برایش دل آتش نسوخت/دختر خون خدا معجراگرسوخت ‌حجابش ‌نسوخت/جن و ملک پشت در خانه احسان او/عالم و آدم همه از خیل فقیران او/نان نخورد آن که بود بر سر هر سفره ما نان او/شاه به دامان او عمه هراسان او/هم دل اهل حرم هم زن غساله پریشان او/آه چه زیبا شده لحظه بوسیدن بابا شده/روضه مهیا شده کنج خرابه شب یلدا شده/عمه بیا گمشده پیدا شده/سلام ای دلبر ارباب/پناه نوکر ارباب/همه عالم فدای دختر ارباب/سلام ای دختر گریه/سلام ای مادر گریه/من و پای ضریحت می‌بره گریه

بریدم از همه دنیا دلم/دلم تنگ توئه/یه ساله بعد عاشورا/دلم تنگ توئه/غرورمو له کردن داداش بعد تو/یادت میاد می‌گفتم بیا/هر طوری بود روزمو شب کردم/بدون تو من همش تب کردم/کاشکی می‌شد باز مثه اون روزا/کنارت باشم، پیشت برگردم/تو خبر داری از دلم/خون دل‌ها خوردم حسین/تو نبودی با یادتو/روزی صدبار مردم حسین/حسین پیچیده باز اون ناله/هنوز مادرم تو گوداله/رو سینه‌م پیرهنت مونده/عجب پیرهنی/تو گودال دیدمت گفتم/نمونده بدنی/خودم دیدم نامردا با سنگ می‌زدن/با کعب نی‌هاشون تا حرم می‌زدن/از ویرونه یه کبوتر پر زد/رقیه سادات یه شب پرپر زد/بین بازار سر عباس رو/رو نیزه مثل ستاره سر زد/بی‌علمدارت سختمه/چقدر تنهایی بده/می‌رسید هرکس تا حرم/با غلافش ما رو زده/حسین پیچیده باز اون ناله/هنوز مادرم تو گوداله

ای عمه‌ی سادات من برات بمیرم/از داغ تو ماتم می‌گیرم/فدای تو تویی ناموس کبریا/تویی بانوی کربلا/روحی نفسی لک الفداه/فدای تو، تو که ماتم کشیده‌ای/تو که سرو خمیده‌ای/تو که قطعاً شهیده‌ای/کیه که ندونه همیشه می‌مونه/دین و آئین و قرآن زیر دینه/وجودت وجودش، نبودی نبودش/یدونه گریه کن واسه حسینت/وای/داری میری کم‌کم با قد خمیده/صبر تو بانو سر رسیده/یه سال و نیم روضه خونی و سینه‌زن/واسه‌ی عشق بی‌کفن/تو با اون کهنه پیرهن/یه سال و نیم تو فقط اشک و ناله‌ای/داغ یک باغ لاله‌ای/عزادار سه ساله‌ای/دمای آخرت پیش چشم ترت/خاطراتی میاد واست عذابه/امون از دل تو شده قاتل تو/که جا مونده رقیه تو خرابه/وای/حسین/اون که تو رو کشته، غصه‌های شامه/اون غصه‌ی بزم شرابه/تو که دیدی قامتای کمونی رو/روبه روت راس خونی رو/لبای خیزرونی رو/چی کشیدی با روی نیلی و کبود/جایی که محرمی نبود/شنیدی طعنه از یهود/دیگه داری میری/حالا دم می‌گیری/بیا که خواهر تو خیلی تنهاست/ای پناه حرم، سایه‌ی رو سرم/برای دیدنت بی‌تابم عباس/وای