شهادت امام علی النقی (ع) مهدی میرداماد، سال 1400

نام تو را در دفتر خاتم نوشتند/هادی نسل حضرت آدم نوشتند/ما راه و رسم نوکری را برگزیدیم/چون که شما را رهبر عالم نوشتند/هر کس که از نام شما یک بار دم زد/نام ورا مداح عیسی دم نوشتند/جزو ارادتمندهای روض? تو/شکر خدا که نام ما را هم نوشتند/خوشبخت آن هایند که مست تو هستند/بدبخت آن هایی که از تو کم نوشتند/از داغ مظلومیتت آقای عالم/چشمان ما را چشم? زمزم نوشتند/نام تو را پروردگارت گفته هادی/چون در کرامت مثل بابایت جوادی/قطعاً مسیحا هم به فرمان تو باشد/پای کلاس درس عرفان تو باشد/ذکر دعای جامعه زیباست اما/زیباترش اینکه در ایوان تو باشد/پای دعای جامعه می خواهم آقا/ابواب ایمان وا به ایمان تو باشد/با یک نگاهت صاحب ملک زمین است/آنکس که یک لحظه پریشان تو باشد/وقتی محالّ معرفت الله هستی/باید همه عالم سر خوان تو باشد/ آقا سلاطین جهان را بنده کردی/با یک نگاهت بردگان را زنده کردی/شکر خدا یک عمر دستم را گرفتی/درس کرامت از خود بابا گرفتی/اینکه دو عالم روضه خوان غربت توست/ارثی ست که از غربت مولا گرفتی/با یک دمت ارض و سما را زنده کردی/تو گوی سبقت از دم عیسا گرفتی/وقتی تو را بردند در بزم جسارت/روضه برای زینب کبری گرفتی/نامت علی بود و غریبی را چشیدی/بار غم و غربت به دوش خود کشیدی/صحن و سرای خاکی ات این را به من گفت/بعد از شهادت هم تو روز خوش ندیدی/آقا شنیدم روضه خوان یاس بودی/با روضه های مادرت زهرا خمیدی/آیا درِ باغ تو را آتش کشیدند/آیا تو هم از دست این مردم بریدی/آیا طناب افتاد دور گردن تو؟

در دلت لحظه‌های آخر عمر/کوهی از غصّه‌ها و از غم‌هاست/چه بگویم خودت که میدانی/زهر ارث سلاله‌ی زهراست/در روایات ما چنین نقل است/ که تو را برده اند بزم شراب/شکر با تو نبوده در این بزم/نه رقیّه و نه زینب و نه رباب/شکر حق در میان مردم شهر/حرمت خانواده‌ات نشکست/طفل شش ماهه‌ات نشد پرپر/یا که شمری به سینه‌ات ننشست/ساربانی نبود و از دستت/کسی انگشتری نبرد آقا/سر تو روی نیزه‌ها که نرفت

میخوام مسافرت بشم/بیام مجاورت بشم/دوباره زائرت بشم/قطره باشم،رها بشم/باز راهی دریا بشم/گدای سامرا بشم/گفتم با دلم/تا که یه کم آروم شه/چیزی نمونده دیگه/ساخت حرم تموم شه/توی دعاهام/از خدا خواستم آقا/موقع نصب ضریح/منم باشم سامرا/غریب آقا/کبوترای خسته جون/حالا دارن یه آشیون/خاکی نمیشه پراشون/اما دلم پریشونه/بقیع،دل و میسوزونه/دنیا اینجور نمیمونه/ایشاالله یه روز/بقیع حرم می سازیم/برا غریب مادر/باب الکرم می سازیم/اون روز میرسه/که شیعه سرفرازه/برا حریم مادر/هیجده تا صحن میسازه

من کیستم؟ دهم ولی الله اکبرم/چارم علی سلاله‌ی پاک پیمبرم/قـرآن روی دسـت جــواد‌الائمــه‌ام/ابن‌الرضــای دوم زهــرای اطهـرم/دور ازمدینه مانده ودر اوج درد و غم/تنهایـم و غریبـم و بی‌یـار و یـاورم/زندان نبود بس که درآن حبس غم‌فـزا/کردنـد حفـر، قبـر مــرا در بـرابرم/آتش برآیـد از دهنش در دل جحیم/آن بی‌حیا که کرد جسارت به مادرم/زوار قبـر جــد مـرا کشت بـی‌گناه/از آن حـرام‌زاده همیـن بـود بـاورم/وقتی مرا به جانب بزم شـراب بـرد/آمـد سـر بریـد? جـدم بـه خـاطرم/ظلمی که دیدم ازمتوکل به عمرخویش/من دانـم و خـدا که چه آورد بر سرم/هر روز و شب رسید به قلبم شراره‌ای/هرصبح وشام، لشکرغم ریخت برسرم/وقتی مرا به جانب بزم شراب برد/آمد سر بریده جدم برابرم