وفات حضرت ام البنین (س) میثم مطیعی، 1400

یادته اون لحظ? آخر بابات /گفت به جز /چه‌های فاطمه/باقی برن، اما تو عباس بمون /یادته؟ /من خوب خوب یادمه/مزد کنیزی‌هام بود / فاطمه شد مادرت/چه افتخاری کردم /شاید نشه باورت/فخرم این بود/ می‌گفتن/بچّه‌های علی بت برادر/مادر هستم/برای/اونکه زهرا براش بوده مادر/واویلا/کنار قدم های جابر/سوی نینوا رهسپاریم/ستون های این جاده را ما/به شوق حرم می شماریم/شبیه رباب و سکینه/برای شما بی قراریم/از این سختی و دوری راه/به شوق تو باکی نداریم/فدایی زینبم/پر از شور و عشقیم/اگر که خدا خواست/به زودی دمشقیم/لبیک یابن الحیدر/وقتی گرفت دستتو اون روز بابات/یادته؟/گریه‌ش گرفت آسمون/گفت که حسینم رو سپردم به تو/بعد از این/ جون تو و جون اون/حالا بگو کو حسین؟/زینب برا چی تنهاست؟/به دختر پیمبر/بگم عزیزش کجاست؟/کاش نپرسه/پیمبر/پس کجاست روشنی دو دیده‌م؟/کاشکی حیدر/نخواد که/بش بگم تو مدینه چی دیدم؟/واویلا

دیگر مرا ام البنین نخوانید/زیرا که من دیگر پسر ندارم/او ماند و دختران یتیم قبیله اش/ام البنین بی پسر ؛ ام البنات شد/قدم اگر خمید ، فدای سر حسین/جانم به لب رسید ، فدای سر حسین/ام البنین سابق این شهر عاقبت/شد مادر شهید ، فدای سر حسین/از بعد کربلا کسی از مردمان شهر/لبخند من ندید ، فدای سر حسین/هر جمل? بشیر مرا پیر کرده است/مویم شده سفید ، فدای سر حسین/گلچین چهار تا گل گلخان? مرا/چه وحشیانه چید ، فدای سر حسین/هر شب به یاد تشنگی کودک رباب/خواب از سرم پرید ، فدای سر حسین/رباب جان من شرمنده ت شدم /حسین/ عباس پاسبان حرم شد به جای من/دستش اگر برید ، فدای سر حسین/گویند جا شده به مزار محقری/آن قامت رشید ، فدای سر حسین/حسین جان