شهادت امام سجاد (ع) 1403 - محمدحسین پویانفر

روضه - منم قاهر، منم والی، منم غالب منم لحظه به لحظه درد را طالب حسین بن علی را اولین نائب علی بنِ حسینِ بنِ علی بن ابیطالب منم دریای بی ساحل منم پیغمبری که کربلا بر او شده نازل نه یک بخشش، تمام بخش‌هایش کاملاً کامل تمام کربلا با سوره‌های قاسم و عون و علیِ اکبر و آیات کوتاه علیِ اصغر و آیات مکیِ ابوفاضل منم آنکه سنان و ارزق و خولی و شمر و حرمله با هم مرا گشتند هی قاتل همین که چشم وا کردم خودم دیدم علیِ اکبرِ ارباب پیش چشم بابایم قدم می‌زد قدم می‌زد دل بابا و نظمِ شانه‌های محکم عباس و سقفِ آسمان را با قدم‌هایش به هم می‌زد برای قدِ بابایم خمیدن را رقم می‌زد همین که چشم بستم، در میان دشت غوغا شد همین که چشم وا کردم بمیرم قاتلش از پیکرش پا شد نفهمیدم چه شد از حال رفتم تا صدایی آمد از دشمن، چرا، ساکت نشستید آی فرزند رشیدم در میان خاک صحرا اِرباً اِربا شد هراسان نجمه را دیدم که بالای سرِ نعشی کشیده گوییا داغِ امامِ مجتبی دیده که قاسم هست اگر چونان، جگر گوشه برایش مثل آن روزی که می‌آمد جگرهای حسن در طشت و حالا پیکر قاسم میان دشت، روی خاک پاشیده دوباره چشم بستم ناگهان تسبیحِ خاکِ کربلا افتاد از دستم صدای داغِ هل مِن ناصرا در گوش من پیچید پدر بر روی دستش برد اصغر را دل خانم رباب آشوب شد، ترسید گمانم قاتلش را که کمان برداشت، بین آن جماعت دید نمی‌گویم چه شد اما پدر خونِ علیِ اصغرش را در هوا پاشید نمی‌گویم چه شد اما پدر در موقع برگشت می‌لرزید نمی‌گویم چه شد اما پدر گم کرد دست و پای خود را و عبایش را به سرعت دور او پیچید همین که رفت پشت خیمه من هم رفتم از حال و همین که حال من آمد به جایش خودم دیدم که دارد می‌رود با چکمه‌ شمر آنجا توی گودال دوباره رفتم از هوش و صدای شیحه‌ی اسبی که خون می‌ریخت از زین و تن و سُم و سر و یال و دهانش باعث این شد بفهمم که پدر هم بی‌گمان رفته و با علم امامت خود ببینم که پس از شمر لعین در گودی گودال با نیزه سنان رفته

روضه

زمینه - کجایی؟ فی هذه الساعة دل ندم به هر کسی جز تو آقا نه زنده می‌مونم و می‌بینم تو رو یا نه دوباره تو گناهم من که همش رفیق نیمه راهم تو که رفیق خوبی بده تو آغوش خودت پناهم جان جهان، ای جهان جان صاحب الزمان کجایی؟ فی هذه الساعة به تو گفتم آره، میگم به دنیا نه روضه‌ی ما رو میای آقا یا نه تو مقتل آوردن جد غریب تو رو تشنه کشتن کفن براش نذاشتن به خاک صحرا تنشو سپردن یار و حبیب، شاه بی شکیب سید الغریب جان جهان، ای جهان جان صاحب الزمان

زمینه - دورت بگردم این عشق و جای دیگه تجربه نکردم غیر از تو هیچ کسی نمیخوره به دردم دورت بگردم هر جایی که کمک بخوام میایی بخاطرم حسین قضاوتم نمیکنی از روی ظاهرم حسین رو سفیده هر کی تو این دنیا شد سیاه پوشت ابی‌عبدالله غم تنهاییم میره از یادم توی آغوشت ابی‌عبدالله غایتَ الرجایی، فَاستَجِب دعایی قبل اسم منم بنویس کربلایی منو امتحان نکن حسین جان با جدایی حسین وحدت‌آفرین، مردمی‌ترین اجتماعِ تو کل جهانِ اربعین عشق جاودانه‌ای، محبوب زمانه‌ای به به چه ترانه‌ای یا اباعبدالله ای جانم چه لشگری، داری شور حیدری جذب حداکثری یا اباعبدالله غم اسمت تو چشای ترمه این وصیت پدر مادرمه بهترین‌ جا برا توبه حرمه اومدم قلبمو کربلا کنی منو پیرغلام روضه‌ها کنی نکنه دست منو رها کنی یا حسین، یا اباعبدالله حسین حسین وحدت‌آفرین، مردمی‌ترین اجتماعِ تو کل جهانِ اربعین العجل العجل

شور - سلام ما از ایوون گوهرشاد به باب قبله‌ی اباعبدالله پر می‌کِشم از دم پنجره فولاد به باب قبله‌ی اباعبدالله از باب الجواد، از ایوون طلا میریم اربعین سمت کربلا حسین اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله داغ چهل محرمه توی قلبت به یاد ماتم اباعبدالله خون شده اشکای تو آقا هر شب به یاد خاتم اباعبدالله پیش چشمته غوغای حرم وقتی عمه گفت: ای وای معجرم حسین اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله شده چلوی چشم تو آواره تو کوچه‌ها قافله‌ی آلُ الله رد شدن از کنار نامحرم‌ها پرده‌نشینای اباعبدالله وای از غصه‌ی اون بزم شداب چوب خیزرون، اشکای رباب حسین اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله سلام ما از ایوون گوهرشاد به باب قبله‌ی اباعبدالله پر می‌کِشم از دم پنجره فولاد به باب قبله‌ی اباعبدالله از باب الجواد، از ایوون طلا می‌ریم اربعین سمت کربلا حسین اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله