وفات حضرت معصومه (س) حسن خلج سال 1402

مرد دنیا تو را قسم که بیایی/ای امید دل شکسته دلان/به تو تنها تو را قسم که بیایی/شیعیان تو جان به لب شده اند/بی تو آقا تو را قسم که بیایی/به حسین رباب و اصغر او/و به سقا تو را قسم که بیایی/چه کنم چاره نیست می گویم/جان زهرا تو را قسم که بیایی/بر تو ای جلوه خدای ودود/تا همیشه بادا سلام و دورد

محملت با وقار می آمد/مثل ابر بهار می آمد/با شکوه تمام می آمد/با هزار احترام می آمد/محملت بود و خیل استقبال/کم محلی نشد زبانم لال/دم قم گرم احترام گذاشت/هرچه گل داشت, روی بام گذاشت/قم نگاهش لبالب از شرم است/شام ویران که نیست خونگرم است/پاکی و حجب, باور چشمش/قدم میهمان سر چشمش/چادرت ذره ای غبارندید/آفتابی به نی سوار ندید/با محارم به قم رسیدی , شکر/سردروازه ای ندیدی, شکر/دست بیعت به طبل جنگ نخورد/به غرورت کلوخ و سنگ نخورد/قم کجا کوفه ی خراب کجا/تو کجا زینب و رباب کجا/ساربان محملت عجول نراند/چادرت زیرپای شمر نماند/عمه ات اشک ارغوان را دید/ضربه چوب خیزران را دید/دست بیعت به طبل جنگ نخورد/به غرورت کلوخ و سنگ نخورد

این روزگار کرده ز جان سیرم ای رضا/باور کن از فراق تو میمیرم ای رضا/آشفته ام چو بید ببین قامتم خمید/هجر تو کرده است چنین پیرم ای رضا/از این طرف اگر که بیفتد گذار من/راهش به اشتیاق تو می گیرم ای رضا

خاتون شهر آینه هایی بزرگوار/زهرای پاک کشور مایی بزرگوار/چشم فلک ندیده دمی قامت تو را/ناموس بارگاه خدایی بزرگوار/ای نخل معرفت که به گلخانه قمی/هر چند آشکارتر از ماه وانجمی/چون فاطمه که هست نهان قدر و قبر او/از عقل من نهانی و از فهم من گمی/یا علی یا علی مالک ملک دلی/نام زیبای تو شد رافع هر مشکلی/یا علی ای مولا ای نگار زهرا/یا حیدر یا حیدر یا مرتضی/ای علی قدر این دل را بدان/و ان یکاد و چارقل بر آن بخوان/آن دلی که خانه مولا بود/خانه دارش حضرت زهرا بود/ای به خاتم نگین/قبله اهل یقین/ذکر هر مومن بود نام امیرالمومنین/یا علی ای مولا ای نگار زهرا/یا حیدر یا حیدر یا مرتضی

بانوی بی بدیل ؛ معصومه/التماس قنوت گریه ی من/الدخیل الدخیل معصومه/ شرف الشمس شهر قم هستی/از تبار و ذراری خورشید/پای درست ملائکه حاضر/ای پناه مراجع تقلید/ صحن بالا سر تو منزل نور/مهبط جبرئیل این صحن است/بال جمله ملائک عرشی/زیر پاهای زائرت پهن است/ حرم اهل بیت صحن شماست/حرم خانواده ی زهرا/کربلا و مدینه و مشهد/نجف و کاظمین و سامرا/ گرچه چنگ خزان به جان تو و/جان ایل و تبارت افتاده/پاره پاره ولی نشد هرگز/نامه ای که رضا فرستاده/ بین این کوچه ها خدا را شکر/محترم مانده گوشواره ی تو/لااقل هلهله نشد بر پا/پیش چشمان پر ستاره ی تو