ولادت امام حسن عسکری (ع)، محمدرضا طاهری

ستاره سرمست جنونه/روی لباش خنده میشونه/سرود میلاد عسکری رو فرشته با شادی میخونه/شده دستای سامرا پر از گل یاس حیدری/تو فضای دل همه میپیچه آهنگ دلبری/سر میذارن تموم دنیا به زیر پای عسکری/دمیده ماه دگر در آسمان سروری/طبق طبق گل یاس نذر امام عسکری/فاطمه گل می دهد به حیدر از شادی/جلوه کرد ابن الرضا به خانه ی هادی/بشنو آوای دلم بگو ابا المهدی/با تپش های دلم بگو ابا المهدی/ستاره سرمست جنونه/روی لباش خنده میشونه/سرود میلاد عسکری رو فرشته با شادی میخونه/تولدش مثل بهاره/زمین به عشقش بی قراره/سبد سبد لاله ی بهشتی خدا براش هدیه میاره/جلوه ی نور کبریا تو آسمون نگاهشه/پر و بال ملائکه تو کهکشون فرش راهشه/پای گهواره چشم مادر اسیر روی ماهشه/?

دوباره عشق سمت آسمان انداخت راهم را/نگاهی باز می گیرد سر راه نگاهم را/کدام آغوش بین خویش جا داده است ماهم را/که برگردانده امشب سوی دیگر قبله گاهم را/من امشب حاجی این قبله این قبله نما هستم/من امشب بنده ی مولایِ "سُرِّ من رَاَی" هستم/درون سینه ام انگار شور دیگری دارم/به لطف ساقی امشب در سبویم کوثری دارم/به دستی زلف یار و دست دیگر ساغری دارم/شرابی ناب از انگورهای عسکری دارم/من امشب عشق را تکرار در تکرار می خوانم/حسن جانم حسن جانم حسن جانم حسن جانم/وزیده از پگاهِ شهر پیغمبر نسیمی که/رسیده سال هایی قبل همراه شمیمی که/تمام شهر را پُر کرد آن فیضِ عظیمی که/خبر داده است باز از جلوه ی دست کریمی که/همان خُلق و همان خو در جمالش منجلی باشد/که مثلِ آن حسن، آرام جان یک علی باشد/رکاب سامرا را گنبد زرد تو مروارید/حریمت کعبه ی آمال، قبرت قبله ی امیدگدایان هرکجا هستید، امشب هرچه می خواهید/دخیل عشق بندید از همان جا بر درِ خورشید/اگر که سائل شهر مدینه مجتبی دارد/کسی چون عسکری را هم گدای سامرا دارد/می آیی و برای مهدی ات دلداده می سازی/هزاران عاشق در دام عشق افتاده می سازی/ز اشک دیده ی چشم انتظاران جاده می سازی/برای امر غیبت شیعه را آماده می سازی/میان پرده، اسرار خدا را بی صدا گفتی/برای شیعیانت افضل الاعمال را گفتی/ تو آن معنای پروازی که بی تو هیچ بالی نیست/زلال جاری باران لطفت را زوالی نیست/به جز درد فراق مهدی ات آقا ملالی نیست/یقیناً جای فرزند تو در این بزم خالی نیست/دعا کن تا که من هم جمکرانی باشم آقا جان/دعا کن تا ابد صاحب زمانی باشم آقا جاناجازه می دهی امشب تو را ابن الرضا گویم/صفای مرقد شش گوشه ات را کربلا گویم/غریب سامرا، از غربت یک آشنا گویم/برایت قصه ی یک مادر و یک کوچه را گویم/از آن ابری که زیر ظلمتش پوشاند ماهش را/از آن مادر که بین کوچه ها گم کرد راهش را/شاعر: محمد بیابانی ?

بین پرافشانیِ هزار کبوتر/شد قلم این قصیده قامت یک پر/دفتر شعر من است بال فرشته/جوهر شعر من از خون کبوتر/دست بریده گرفت دست مرا هم/تا بنویسم شکست پشت برادر/تا بنویسم حرم پناه ندارد/تا بنویسم امان ز غصه ی معجر/غربت آل نبی ز غفلت مردم/حرمله را راه داد غفلت دیگر/فتنه ی فصل خزان و فتنه ی طوفان/آینه های حرم شکست مکرر/آن همه سنگ سیاه هرچه شکستند/آینه ها بیش تر شدند منور/خون شهیدان چراغ و شاهچراغ است/آیه ی نور است بیت آل پیمبر/غرق شود بین خون این همه عاشق/فتنه ی تکفیری و منافق و کافر/فتنه به دشمن چراغ سبز نشان داد/تا مگر آتش زنند باز بر این در/حضرت خیر النساء گریست برای /سرخی چادر نماز مشکیِ مادر/اشک رباب و رقیه اشک سکینه است/قطره ی خونی که ریخت از رخ خواهر/آن پسر هفت ساله ای که به خون خُفتعاشق و هم نام توست یا علی اصغر/حرمله در کف گرفت تیر و کمان را/آه دوباره هدف سپیدی حنجر/***شِیعَتِی مَا إِنْ شَرِبْتُمْ ماء عَذْبٍ فَاذْکُرُونِی/أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِیبٍ أَوْ شَهِیدٍ فَانْدُبُونِی‏/لَیتَکُم فی یوْمِ عاشُورا جمیعاٌ تَنْظُرونی/کَیفَ أَسْتَسْقی لِطِفْلی فَاَبَوْا أَن یرْحَمُونی/***تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد /هیچکس حدس نمی زد که چنین سر برسد /پدرش چیز زیادی که نمی خواست، فرات! /یک دو قطره ضرری داشت به اصغر برسد؟!/شاعر: علی رضا لک***بچه ها دست بابا خونی شده/گمونم شش ماهه قربونی شده/عباشو طوری رو اصغر کشیده//گمونم خیلی خجالت کشیده/