شب چهارم محرم منصور ارضی 1402

ای ابهت نهفته در گامت/عظمت داشت روح پیغامت/از سرآغاز تا سرانجامت/وقف نام حسین شد نامت/ای سراپا حسین، یا زینب/جبل الصبر کربلا، زینب/جلوات تو هست ربّانی/ذکر اسرار توست پنهانی/عشق را چشمه‌ی خروشانی/خطبه‌های تو بوده طوفانی/دختر حیدری، غضب کردی/ابن مرجانه را ادب کردی/ام اَب، بوتراب مستوری/صاحب دولتی و دستوری/گر چه گاهی به صبر مأمورى/تو به وقتش چنان سلحشوری/که علی گفته مرحبا زینب/آفرین بر تو زینبا، زینب/عصمت اعظم حسینی تو/وارث پرچم حسینی تو/قسم محکم حسینی تو/هم‌دل و همدم حسینی تو

شعاع نور تو هرگز شب ظلمت نخواهد دید/تو آن عشقی که عاشق پای تو ذلت نخواهد دید/به شوق پادویی روضه‌ات جمع نوکران جمع است/محرم هیچکس ما را، پی حاجت نخواهد دید/خدایا شاکرم از این حسینی که به من دادی/گمانم جز محبش بنده‌ای رحمت نخواهد دید/بسوزد دخل دکانی که خرج روضه‌هایت نیست/بدون نذر هیئت کاسبی برکت نخواهد دید/فقط تو بین جوون و اکبرت فرقی نمی‌بینی/کسی فرزند را هم‌شأن رعیت نخواهد دید/اگر دست گدا ظرف غذا دیدی، حسن داده/کسی ما را سر این سفره بی‌دعوت نخواهد دید/به جز روزی که بین دسته‌ها زیر علم رفتم/پدر دیگر مرا اینقدر با هیبت نخواهد دید/لباس مشکی ما دستباف زینب کبری‌است/جهان اینگونه بانویی پر از شوکت نخواهد دید/هزاران بار کج رفتم، ولی زهرا برم‌ گرداند/پسر از مادر خود لطف با منت نخواهد دید