شهادت امام حسن مجتبی (ع) مهدی میرداماد 1401

دلم را مهر غربت برجبین خورد/که مشتاقانه آخر زهر کین خورد/اگر پرسند از قبرم بگوئید/همان جایی که مادر بر زمین خورد

ای پسر اول شیر خدا/ای به حسین‌بن‌علی مقتدا/تجسم جمال سر و علم/کریم آل فاطمه، یا حسن/مدح تو شد زینت لوح و قلم/بین امامان، به کرامت علم/سلام بر تیغ شرر بار تو/جنگ جمل شاهد پیکار تو/دست تو دست علی مرتضی‌ست/اشاره‌ی چشم تو خیبرگشاست/علی تو، زهرا تو، پیمبرتویی/وارث ذوالفقار حیدرتویی/ای که بقیع دل ما قبرتوست/شجاعت برتر تو، صبرتوست/تو پسر اصبر صابرینی/تو آسمان وحی در زمینی/تو شهریار دست بسته دیدی/تو گوشواره‌ی شکسته دیدی/تو شاهد شهادت مادری/تو وارث غریبی حیدری

مدینه و دم غروبش یه بقیع و غم غروبش/من نمیام میدنه دلیلشم همینه/اینکه حرم نداری باز من و گریه زاری/یه دنیا بی قراری/من نمیام مدینه دلیلشم همینه/یاد غمات میفتم/ کجا به پات بیفتم/ من که همیشه گفتم/خاک پاتم و خدا میدونه گداتم و داری تو دستات براتم و/هر چی می خوام و/مزد نوکریم/ کی میده جز حضرت کریم/حرف الان نیست از اون قدیم داری هوام و/یه حسن و یه دنیا صبرش/ یه بقیع و چهار تا قبرش/من نمیام مدینه دلیلشم همینه/کرب و بلا رو دیدم/ دور حرم دویدم/کجا‌ها پر کشیدم/من نمیام مدینه دلیلشم همینه/چطور باید ببینم/ دارم رو خاک میشینم/عقده بشه تو سینه‌ام/سینه نزنم/ گریه کن داغ تو منم/از روضتم دل نمیکنم روضه همینه/راهی و که بست/ تو کوچه‌ها بی حیای پست/گوشواره مادر و شکست/ اف به مدینه/مدینه زخم ما نمک خورد/ تو کوچه مادرم کتک خورد/من نمیام مدینه/ دلیلشم همینه/پای علی نموندن/ حرمتتشو شکوندن/خونتونم سوزوندن/من نمیام مدینه/ دلیلشم همینه/خونه که سوخت درش سوخت/یاسی که گل پرپرش سوخت/ بچه با مادرش سوخت/یازهرا

تو زائرات اونی‌که دل‌خون‌تره، منم، منم/تو نوکرات اونی‌که گریون‌تره، منم، منم/غم تو قد آسمونو، تا کرده/یه غربتی تو قلب خستم، جا کرده/خدا چهار تا گنبد و عرش، برپا کرده/وای بقیع، نداره پنجره فولاد/وای بقیع، نداره صحن گوهرشاد/وای بقیع، ای داد و بیداد/یه دنیا بی‌کسی و غربت، غم منه/مدینه روضه‌خونه قد خم منه/به کی بگم درد این دل شکسته رو/وای مادرم، وای مادرم، فقط دم منه/فقط خدا می‌دونه که من چی دیدیم/تو کوچه غربت بابامو فهمیدم/کوچه ‌رو دیدم هر شبی که خوابیدم/وای بقیع، نداره پنجره فولاد/وای بقیع، نداره صحن گوهرشاد/وای بقیع، ای داد و بیداد