شهادت امام محمد باقر(ع) - حسین سیب سرخی

گفته بودیم زندگی و حیات/بین این روضه هاست آقا جان/و شفا و دوای هر دردی/تربت کربلاست آقاجان/گفته بودم خوش است تقدیری/که به دست شماست آقاجان/ولی این حرف های ما انگار/همه اش ادعاست آقاجان/ادعا است این که می گویم/تا ابد پای روضه می مانیم/اعتقادات ما در این حد است/که فقط در خوشی مسلمانیم/ما فقط نوکر شما هستیم/تا زمانی که منفعت دارد/و اگر حرف جانمان باشد/خودکشی است، معصیت دارد!/چقدر زود یادمان رفته/که در این روضه ها شدیم آدم/از سر لطف مادرت زهرا/راهمان داد زیر این پرچم/یادمان رفته این که یک عمر است/روضه ها دستگیر ما بوده/ما زمین گیر بوده ایم اینجا/نه که روضه اسیر ما بوده/تا زمانی که هست روضه به پا/قدر آن را کسی نمی داند/باعث و بانی اش خوده زهراست/کار تو لَنگ ما نمی ماند/بی مرامیم اگرچه ما آقا/تو بیا معرفت زمین بگذار/بار این امتحان سنگین را/از روی دوش ما خودت بردار/حال ما حال کودکی باشد/که جدایش کنند از مادر/آن قدر گریه می کند تا که/بازگردد به مادرش آخر/جان دخت سه ساله ات بگذار/در دل ما فقط غمت باشد/همه دلخوشی ما در سال/به عزای محرمت باشد/

هجوم موج بلا را به چشم خود دیدم/غروب کرب و بلا را به چشم خود دیدم/به سر زنان پی عمه به روی تل رفتم/ذبیح دشت منا را به چشم خود دیدم/میان آن همه نیزه به دست در گودال/سنان بی سر و پا را به چشم خود دیدم/به زور نیزه، زره را ز تن در آوردند/مرملٌ بدماء را به چشم خود دیدم/ز قتلگاه همه دست پر که می ‌‌رفتند/به دوش خولی، عبا را به چشم خود دیدم/زمان حمله ی آن ده سوار تازه نفس/غبار روی هوا را به چشم خود دیدم/میان پنجه ی هر نعل تازه و میخش/لباس خون خدا را به چشم خود دیدم/سلام بر بدن بی سری که عریان شد/تن به خاک رها را به چشم خود دیدم/میان طایفه‌ ها رأس ‌ها که قسمت شد/سر همه ی شهدا را به چشم خود دیدم/عمو که خورد زمین، روی حرمله وا شد/تمام واقعه‌ ها را به چشم خود دیدم/به پشت خیمه به دنبال قبر اصغر بود/شکار رأس جدا را به چشم خود دیدم/فرار دختری آتش گرفته در صحرا/میان هلهله ‌ها را به چشم خود دیدم/گذشته از همه این ها به شهر بد نامان/زمان قحط حیا را به چشم خود دیدم/میان مجلس نامحرمان و بزم شراب/ورود آل عبا را به چشم خود دیدم/ته پیاله ی خود را کنار سر می ‌‌ریخت/قمار و تشت طلا را به چشم خود دیدم/ضریح صورت جدم دوباره ریخت به هم/شتاب چوب جفا را به چشم خود دیدم/عزیز کرده ی زهرا، کنیز مردم نیست/اشاره ی دو سه تا را به چشم خود دیدم/شاعر:‌ قاسم نعمتی

آه یادم نمی رود هرگز/غم جانسوز غارت خلخال/حمله ی نابرابر لشکر/به زنان و به خیمه و اطفال/صحنه اش بین صحن چشمانم/می دهد زجر هر شب و روزم/ذوالجناح آمد از دل میدان/با دو صد زخم بر سر و کوپال/چه بگویم از آن غروب غریب/در هیاهوی نیزه و شمشیر/تنی از روی شیب قربانگاه/غلت می خورد تا ته گودال/چه بگویم که تیزی خنجر/به روی حنجری فشار آورد/یک نفر بین قاتلانش شد/بر سرِ سر بریدنش جنجال/هم غرورم شکست هم قلبم/آن زمانی که دختری خسته/از روی ناقه بر زمین افتاد/دشت تاریک بود و رفت از حال/شاعر: ‌محمد حسن بیات لو/

خشکی لبات زده آتیشم/با داغت حسین دارم آب میشم/آب میشم با غم تو عذاب میشم/دارم خونه خراب میشم/حسین جانم/یادم نمیره که سرت جدا شد از قفا/رو خاک صحرا میزدی تو دست و پا/غریبونه مادرمونو میزدی صدا/فدای غربتت بشم غریب کربلا/به یاد داغ تو خونه چشم ترم/ازم گرفتنت غریب مادرم/غریب مادرم غریب مادرم .../ریختن رو سرت میون گودال/یادم نمیره که شدی پا مال/گریونم رسیده به لبم جونم/روز و شب ز تو میخونم/حسین جانم/دیدی چه جوری آخرش ازم گرفتنت/منو واسه سله تو رو نیزه بردنت/یادم نمیره طعنه ها و اون جسارتا/حرومیا رحمی نکردن به پیراهنت/به یاد داغ تو خونه چشم ترم/ازم گرفتنت غریب مادرم/غریب مادرم غریب مادرم .../?

من کیستم غبار تو یا باقر العلوم/جان و تنم نثار تو یا باقر العلوم/این روضه ها که دلخوشی ما فقیرهاست/هستند یادگار تو یا باقر العلوم/کم گریه کرده ایم برایت حلال کن/عرش است داغدار تو یا باقر العلوم/جانم فدای غربت زهرایی ات شود/جز غصه چیست کار تو یا باقر العلوم/از خاطرات کودکی ات بیشتر بگو/ای با رقیه همسفر از آن سفر بگو/از ماجرای مجلس اغیار بردنت/از خاطرات کوچه و از سنگ خوردنت/از نعل های تازه و از سینه ها بگو/برخیز و از شکستنِ آیینه ها بگو/با ما بگو که عاقبت کاروان چه شد/با ما بگو که پیرُهن آسمان چه شد/کار جهان و خلق جهان جمله در هَم است/سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است/ ***/روضه خوان ها آنچه می خوانند را من دیده ام/آن چه کس را نیست یارای شنیدن دیده ام/کودکی بودم میان کاروان کربلا/ظلم ها با همرهان از دست دشمن دیده ام/من کنار جسم صد چاک جوان کربلا/جد مظلومم به حال گریه کردن دیده ام/پیکر اکبر روی دست جوانان غرق خون/عمه زینب را در آن دم غرق شیون دیده ام/کودکان را تشنه در خیمه به حال احتضار/دست سقا را جدا افتاده از تن دیده ام/من تن صد چاک جدم را میان خاک وخون/زیر شمشیر و سنان و سنگ و آهن دیده ام/شاعر: علی ساعدی/

خاک به سر من مادرش صدا میزد پسرِ من/تشنگی کشیده سوخت جگر من/خاک به سرِ من/از غمِ حسین شکست کمرِ من/زدنش جلوی چشای ترِ من/نا نداشت، سقا نداشت/برای دست و پا زدن تو قتلگاه جا نداشت/جون نداشت سامون نداشت/طاقت زخمِ تنشو گرگ بیابون نداشت/****/خاک به سرِ من/با سر اومد از سفر پدرِ من/وایِ من عمه کجاست معجرِ من/خاک به سرِ من/خونیه تموم بال و پرِ من/پس کجاست داداش علی اکبر من/موت چی شد؟ ابروت چی شد؟/باباجونم ازم نپرس رقیه پهلوت چی شد/سوخت تنم، سوخت لبم/خبر داری محله ی یهودی ها بردنم/****/خاک به سرِ شام/سنگمون زدن همش از لب بام/پاره پاره شد بابا هی لباسام/سنگمون زدن همش از لب بام/خاک به سرِ شام/نمیبینه دیگه جایی رو چشمام/به خدا نمیتونم پاشم از جام/وایِ من بابایِ من/شبیه موی تو پریشون شده موهای من/ای عمو پیشم بمون/نمیذاره صدات کنم بابا این لکنتِ زبون/****خاک به سرِ خاک/پسرت بی کفنه پدرِ خاک/مونده عریان به زمین به بَرِ خاک/خاک به سرِ آب/پسرت تشنه لبه مادر آب/دست و پا میزدی در نظرِ آب/آب نبود، مهتاب نبود/علیِ اصغر توی گهواره دیگه خواب نبود/سر نبود مادر نبود/رو سرِ دخترای اهل خیمه معجر نبود/

من برا همین به دنیا اومدم/که تو روضه های تو گریه کنم/از همین میترسم آقا یه روزی/نتونم برای تو گریه کنم/آقا اشکامو نگیر آبروی سینه زن به گریه شه/آقا اشکامو نگیر نذار این گدا بی آبرو بشه/تو بگو حسین گریه اش با من/تو بکش یه آه گریه ش با من/ببرم حرم با پای دل/دم قتلگاه گریه ش با من/****/تو رو که از آب منعت کردن/جیگر تموم دریاها سوخت/بیشتر از تمومی مادرها/دل خونِ مادرت زهرا سوخت/تا شدی شیب الخضیب مادرت کنار اون پیکر بود/تا شدی خدالتریب دلیل پیریت علی اکبر بودی/تو بگو غریب گریه اش با من/تو بگو جوون گریه اش با من/وسط تموم روضه ها/بگو خیزرون گریه اش با من/

ای ز صهبای حسینی سرمست/دستگیر همه عالم بی دست/تو به ایثار و ادب مصداقی/مایه ی آبروی عشاقی/ابروان تو هلال رخ بر موی عباسی تو لیله قدر

به پر چادر تو دست عالم دخیله/ای الگوی حجاب هر بانوی جلیله/اولیا مخدره یا حضرت عقیله/علمداره علمداره علمدار قیامی تو/به والله به والله به والله امامی تو/ای نایب ولی ای نور منجلی/ای تیغ صیقلی دختر علی/

نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت/نه سیدالشهداء بر جدال طاقت داشت

تولیت حریم علی دست فاطمه است/گر لحظه ای خدا بزند پرده را کنار/

یک قبله دارند عاشقان آن هم علی مرتضی/حیدر امیرالمومنین.../یک جلوه دارد عاشقان آن هم علی مرتضی/یک جلوه دارد فاطمه آن هم علی مرتضی/حیدر مدد، حیدر مدد/