شهادت امام محمد باقر(ع)،‌ مهدی رسولی

سلام من به مدینه به آستان رفیعش/سلام من به بقیع و چهار قبر غریبش/سلام من به علی و به صبر و حلم عجیبش/سلام من به بقیع و چهار قبر غریبش/من غصه دار غصه‌های بی قرینم/من کربلا را یادگار آخرینم/من یادگار روزهای خاک وخونم/من یادگار چهره‌های لاله گونم/من تشنگی را در حرم احساس کردم/یاد دو دست خونی عباس کردم/من کودکی بودم که آهم را شنیدند/دیدم سر جد غریبم را بریدند/من دیده‌ام در وقت تشییع جنازه/اسبان دشمن را که خورده نعل تازه/گرچه کنون مسموم از زهر هشامم/من کشته ویران ای در شهر شامم/یا رب قرارم را ز نیرنگش ربوده/در مجلس مستی مرا دعوت نموده/

غیر از تو هر چی دلدادگی بود/از بچگی بود و از سادگی بود/از بد بیاری هر چی بگی بود/بی تو مگه زندگی زندگی بود/لحظه به لحظه عمر تباهم/آلودگی بود و آلودگی بود/حالا دلم از تو دم میزنه/شب ها تو صحنت قدم میزنه/جز تو به هرچی که فکر میکنم/آرامشم رو بهم میزنه/حالا که به تو دل دادم حسین/حالا که دیگه به پات افتادم حسین/از محضر تو جز تو نمیخوام/حسین ای جانم ای جانم ای جانم …/***روح پدرم شاد که می گفت به استاد /فرزند مرا هیچ میاموز به جز عشق/درمان طلبد هر که به هر درد قرین است/ما درد تو خواهیم که بهبود همین است/