شب هفتم ماه مبارک رمضان 1402 - مهدی رسولی

بنده ی بی چشم و رو را بنده‌ پرور خواسته/آمده ماه اجابت کردن هر خواسته/آی صاحب‌خانه! مهمان آمده،ردش نکن/حاجتش را سائل‌ات تنها از این در، خواسته/یا غیاث المستغیثین! تو به فریادم برس/داد من از دست نفس سرکشم برخاسته/گرچه بد کردم، نوازش کن مرا،تنبیه نه!/عبد خاطی جز محبت چیز دیگر خواسته؟!/کار من تا بیخ پیدا کرد..، اشک من چکید/اینکه وا گردد گره‌ها،دیده‌ی تر خواسته/داشتم رسوای عالم می شدم،زهرا رسید/سربلندی مرا همواره مادر خواسته/ذوق افطاری ما خرمای نخل مرتضی است/از همان جنس رطب هایی که قنبر خواسته/وقت دفن بچّه ‌شیعه می رسد بابای او/ما نمی گوئیم، این را شخص حیدر خواسته/چندسالی قسمت ما کربلارفتن نشد…/مضجع ارباب را آغوشِ نوکر خواسته/مقتل آورده است آقای غریبم تشنه بود/آه! جای جرعه آبی شمر خنجر خواسته/شاعر: بردیا محمدی

هنوزم یه عاشقی هست، حرم شما نرفته /دیگه روش نمیشه جایی، بگه کربلا نرفته/تو یه کربلا شنیدی اون حرم رو که ندیدی/آی صدای گریه های مادرش رو میشنیدی/