سالروز تخریب قبور ائمه بقیع 93 - میثم مطیعی

مناجات - الا ای خاک پاکت تربت عشق آیینه دار غربت عشق ضریح تو نسیم، گنبدت آسمان شمع و چراغ تو، ماه و ستارگان آه و واویلتا بقیع! آه از مصیبت خوانی تو از غصه ی ویرانی تو ای صحن خلوتت، بیت الاحزان ما نفرین بر آن که خواست، ویرانی تو را آه و واویلتا آه ! از داغ بر جان مانده تو از قبر پنهان مانده تو از آه مرتضی، از بغض زینبین از ماتم حسن، از گریه حسین آه و واویلتا شاعر : محمد مهدی سیار

روضه - چون حرم نیست زائری هم نیست خادمی نیست نوکری هم نیست چون که گنبد ندارد این بقعه پس یقیناً کبوتری هم نیست هر که رفته بقیع میداند خبر از قبر مادری هم نیست دور تا د‌ور چون که دیوار است مطمئن باش که دری هم نیست نیمه شب ها به غیر نور ماه به خدا شمع دیگری هم نیست در مدینه علی غریب تر است خبر از نام حیدری هم نیست

زمینه - شده دم به دم این نگرانی ام، که مدینه ندیده بمیرم به هوای آن همه آرزو، نشود که بهانه نگیرم مدینه! ای روضه ی ناتمام من به شوکت و به غربتت سلام من (ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا ) به خدا که تحمل غربتت، برده طاقت عالم و آدم ای حکایت غربت فاطمه، روضه خوان تو بوده محرم کاش میشد و کبوتر بقیع بودم تمام عمر نوحه گر بقیع بودم (ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا ) بنشیند اگر دل خون من، به مقابل گنبد خضرا به تسلی داغ پیمبرم، جان فدا کنم از غم زهرا سلام من به چار امام بی حرم سلام من به مادر شهیده ام (ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا ) شاعر : میلاد عرفان پور

نوا - وای وای وای مادر وای وای وای حیدر

شور - پیش چشمم، نه ضریح، نه رواق در این مرقد، نه عَلَم، نه چراغ اینجا غوغا، نکنید نکنید روضه برپا، نکنید نکنید دلِ من/ ز غم و عزا بسوز و دم مزن ز مدی نه مخوان و حرفی از حرم مزن من و پنجره ای، که شده قفسم چه شود که شبی، به حرم برسم (من و آه، من و غم، من و داغ حرم) چشمم خیره، به دری که نبود از آن کوچه، خبری که نبود بوی آتش، نرود ز مشام بر پهلویی، که شکسته سلام! چه بلا/ به سر مدینه آمده مگر؟ که نماند/ ز گل علی نشانه ای دگر پر از آتش و آه، شده جان و دلم به خدا من از این، همه غم خجلم (من و آه، من و غم، من و داغ حرم) گر ماه من، ز سفر برسد شبهای غم، به سحر برسد ای منجیِ، همه غم زدگان آه العجل، ای امام زمان چه غمی/ همه کوچه کوچه ها گرفته اند تو بیا / که همه بهانه ی تو را گرفته اند به خودت برسان، منِ گم شده را که بُریدم از این، همه فاصله ها (الامان الامان، ای امام زمان) شاعر : رضا یزدانی