شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه اول 1400 - محمدحسین پویانفر

روضه - مانده بودم بدهم دل به علی یا به حسن دیدم اصلا گره خورده دل مولا به حسن شانه اش خالق کوه است تعجب نکنید تکیه داده است اگر حضرت زهرا به حسن با علی محکمم و با حسن آرام ، ببین کوه دل را به علی داده و دریا به حسن وصف او کردم و در مصر صبا را گفتند بدهد نامه ای از سوی زلیخا به حسن مثل قرآن که قسم خورده به روی خورشید من هم از شوق قسم می خورم اما به حسن لا اله آمده بر روی زبانم اما بعدِ لا حول ولا قوّه الا به حسن ذکر من هر سحر این است : الهی به حسین دم افطار خرابم که خدایا به حسن شیعیان حسن از کفر تبرّی جُستند بیش از آنقدر که جستند تولّا به حسن

تک - مروه ی کرببلا حال و هوایی دارد این سراشیبیِ گودال منایی دارد خبرش پر شده در دشت ز مرکب افتاد به زمین خوردن آیینه صدایی دارد کینه توزان جمل دشن? شان کُند شده می زند بر تن او هر که عصایی دارد مادرش دوخته با دستِ شکسته؛ نکشید! مگر این پیرهن پاره بهایی دارد!؟ نیزه ها پایِ مناجاتِ لبش گریه کنند خودمانیم! عجب سوزِ صدایی دارد قبله این سوست؛ همین طور رهایش نکنید آخر این کشته ی مظلوم خدایی دارد بی کفن گوشه ی گودال بلا افتاده چه کسی بین شما کهنه عبایی دارد؟ حق بده زینب دلخسته پریشان باشد دلبرش بر سر نی زلف رهایی دارد شاعر : وحید قاسمی