شهادت امام محمد باقر (ع) 98 - منصور ارضی

مناجات با امام زمان (عج) - چگونه بی‌تو شبم را پُر از ستاره کنم؟ چگونه این همه دردِ تو را نظاره کنم؟ مُدام نامه نوشتم که زود برگردی... چقدْر هِی بنویسم دوباره پاره کنم؟ دلِ زمین و زمان هم به درد می‌آید اگر به تک‌تکِ این غصه‌ها اشاره کنم برای گفتن حرفِ دلم در این ابیات چقدْر تکیه به تلمیح و استعاره کنم؟ هدف ز گفتن «خَیرٌ لَکُم» وجود شماست * چرا برای ظهورِ تو استخاره کنم؟ هزار مرتبه گفتم بیا بحق حسین نیامدی، مگر اینکه دعا دوباره کنم طلوع سرخ محرم اگرچه نزدیک است برای روی سیاهم بگو چه چاره کنم؟

روضه - ستم روزگار یادش هست غم لیل و نهار یادش هست دیده ی اشکبار یادش هست آن همه قلب زار یادش هست روضه ی بی شمار یادش هست نیمه جان بین بستر افتاده باز تب کرده مضطر افتاده به لبش ذکر مادر افتاده یاد یک جای دیگر افتاده چادر پرغبار یادش هست زهر کرده اثر به اعضایش ناتوان دست و بی رمق پایش ترک افتاده است لب هایش العطش العطش شد آوایش لب زخمی یار یادش هست پیر بود و خمیده قامت بود خانه اش کل سال هیات بود به تنش ردّی از جسارت بود قاتلش روضه ی اسارت بود لحظه های فرار یادش هست سال ها قلب بی قراری داشت گله ها از شترسواری داشت با رقیه چه روزگاری داشت با غمش آه و گریه زاری داشت آبله بود و خار یادش هست همه ی عمر خود پریشان بود یاد جدش همیشه گریان بود آی مردم حسین عطشان بود آبروی قبیله عریان بود یک تن و ده سوار یادش هست عمه هایش چقدر ترسیدند کوچه های شلوغ را دیدند مست ها آمدند و رقصیدند به سر روی نیزه خندیدند زینب بی قرار یادش هست