شب اول محرم حمید علیمی، سال 1398

کوفه میا حسین برات نوشتم که بیای آقا/کوفه نمیکنه بهت وفا/منو زمین زدن چه بی هوا حسین/تو کوچه ها با تیغ و نیزها منو زدن خونی شده لبم/برای حرم در تاب و در تبم/ دلواپسه رباب و زینبم حسین وای/با تیغ و نیزها منو زدن خونی شده لبم/برای حرم در تاب و در تبم/ دلواپسه رباب و زینبم حسین وای/کوفه نیا کوفه پر از نیرنگه/تو دسته بد چقدر حال کوفه نیرنگه/اینجا سر کشتن تو آقا جنگه حسین

باورش سخته وقتی می بینی/هیچ کسی اینجا پای بیعت نیست/باورش سخته ولی باور کن/یاوری بین این جماعت نیست/سلام آخرم از این دیار دور/به محضر حسین/کلام آخرم تمام هست من/فدا سر حسین/انگار که یه مرد نیست تو این قوم نامرد/شاید دیر نباشه هرجور میشه برگرد

الحمدلله که رسیدم به محرم دوباره/می دونم هر سال خود مادر ما رو اینجا میاره/ هر وقت که گریه می کنم آروم میشم حسین/ آرامشم حسین با تو خوشم حسین/کم نشه سایه ی علم از رو سرم حسین/ شاه کرم حسین ای دلبرم حسین/ سلام ای سینه زن شب اول رسید/ خدا رو شکر که باز ما رو زهرا خرید/سلام ای تشنه لب/بازم پیچیده توی کوچه بوی اسپند روضه/ این روزا جونم ؛ دلِ خونم شده پابند روضه/گرمه بازار نوکری تو این شبا حسین/ خون خدا حسین ای با وفا حسین/دم می گیرن زیر علم تو روضه هات حسین/ سینه زنات حسین جونم فدات حسین/ دعای مادرم اثر کرده برام/حالا من عمریه اسیر کربلام/سلام ای بی کفن

تا نقش بیرق تو یا قتیل العبرات/این پرچم آبروی خادم و نوکرات/برای من پناهی تو ، به عالمی نمی دم این سیاهی تو/تو این شبها الهی من بمیرم توی روضه و ، الهی تو/نگیری نوکریتو از منی که/قسم خوردم که نوکرت بمونم/یکسال حسرت کشیدم که دوباره/محرم زیر پرچمت بخونم/این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست/این چه شمعی است که جان ها همه پروانه اوست/هر چی داشتم و دارم از دعای آخرت بود/حتی پیراهن مشکیم از عطای مادرت بود/نگیر از من دعاهاتو/چقدر خوبه تو با منی و من با تو/خدا واست نگه داره تموم خادما و پیر غلاماتو/همیشه هر کجا هواتو کردم/نشون دادی هنوز هوامو داری/چقدر خوبه که تنها تو رو دارم/چقدر خوبه که تنهام نمیزاری/این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست/این چه شمعی است که جان ها همه پروانه اوست

اون که باوفاتر از هر مرده/امشب و از من پذیرایی کرده/آقا جای شکرش باقیه بازم/مهمون طوعه ی مهمون نوازم/آه نمی دونی چقدر امشب پریشونم/کاش بهت نامه نمی دادم پشیمونم/گذشت آب از سرم اما/نذار پاتو توی شهر نامردا/شدم تو کوفه سرگردون/همین حالا بچه هاتو برگردون/آه پناه عالم/آه پریشون حالم/کوفی جماعت دلسرد و بی رحمه/احترام مهمون و نمی فهمه/از کبوترات بال و پر می بُرَّن/اینها برا گندم سر می برّن/آه از اینجا دیگه میشه روضه ها سنگین/نه نمیذارن بره آب از گلوت پایین/چه غوغایی به پا میشه/ته گودال برو بیا میشه/خدا صاحب عزا میشه/به قصد قربت سرت جدا میشه/آه پناه عالم/آه پریشون حالم