وداع با ماه مبارک رمضان، علی انسانی

اهل بازار محبت عجز و خواری می خرند /شادی اینجا نیست مرغوب، آه و زاری می خرند /عقل مقداری ندارد، می خرند از هم جنون /صبر بازاری ندارد، بی قراری می خرند /عاشقان را تیر مژگان در نظر بازیچه ای است /این جگر ریشان به دل پیکان کاری می خرند /پاک منما اشک غم از چشم خود کاین آب را /گرچه باشد شور، چون گردید جاری می خرند

بشکن غبار طلسم من، منگر ضعیفی جسم من /نکشی قلم روی اسم من، که به کربلا برسانی ام /***پیداست که من در بر تو جای ندارم /خواهم که بیایم به حرم پای ندارم /من بی سر و پا هستم و خود را به تو بستم /یک عمر نمک خورده نمکدان بشکستم***ذوالجناحا تو که بر دستم عنانت داده ای /تندتر رو، از چه رو استاده ای؟ /ذوالجناحا بیمی از میدان اگر داری بگو /خوفی از جولان اگر داری بگو /من ندارم از دو صد لشگر هراس /می کند یک طفل و دو چشم التماس /باشدم بزم وصال این کارزار /ذوالجناحا تیزتر رو، یار دارد انتظار /شیهه ای آرام آن حیوان کشید /شه سلیمان وار حرف او شنید /بر تمام اسب ها فخرم از این /روی زین من نشسته روح دین /تا تو می گیری به پشت من قرار /من به روی ابرها باشم سوار /محو رفتارم شود چشم فلک /غبطه بر یالم خورد بال ملک /دست رافت داشتی بر موی من /حسرت مهمیز بر پهلوی من /گوش من تا از تو یک "هی" می شنید /باد سرسر کی به گردم می رسید /با نگاهت باغ شوقم گل کند /ذوالجناحت ناز بر دُلدُل کند /نیست از دریای لشگر هیچ باک /گرچه حیوانم ولی "روحی فداک" /بی زبانم من نگاهم را ببین /من به راهم، سد راهم را ببین /چشم گردون گریه بر حالش کند /بشکند دستی که پامالش کند /خواهری بالای تل اِستاده بود /زانویی بر سینه ای افتاده بود