شهادت حضرت فاطمه (س) حسن خلج، شب پنجم فاطمیه دوم سال 1396

گذشته نیمه‏ ای از شب، دریغا!رسیده جان شب بر لب، دریغا!چراغ خانه‏ ی مولاست خاموشکه شمع انجمن آراست خاموشفغان تا عالم لاهوت می‏ رفتبه روی شانه‏ ها، تابوت می ‏رفتعلی زین غم چنان مات است و مبهوتکه دستش را گرفته دست تابوتدریغا از علی با آن دلیریکند تابوت زهرا دستگیری

فاطمه از غم کبابم کرده ایخونه خرابم کرده ایبه مژگان ترش یاقوت می سفتسرشک از دیده می بارید و می گفتکه ای گل نیستی تا بوت بویممگر بوی تو از تابوت بویمکه دیده در دل شب بلبلی راکه زیر گل نهان سازد گلی رادل خود را به غم، دمساز می‏ کردکفن از روی زهرا باز می‏ کرد