دعای دهم صحیفه سجادیه -دعای آن حضرت در پناه بردن به خدا

با صدای بشیر جزایری

و کان من دعائه علیه السلام فی اللجا الی الله تعالی

در پناه بردن به خداوند

اَللَّهُمَّ اِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنّا فَبِفَضْلِکَ،

بارخدایا، اگر بخواهى بر ما ببخشى از سر فضل مى ‏بخشى،

وَ اِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنافَبِعَدْلِکَ، فَسَهِّلْ لَنا عَفْوَکَ بِمَنِّکَ، وَ اَجِرْنا مِنْ عَذابِکَ بِتَجاوُزِکَ،

و اگر بخواهى ما را به عذاب مبتلا کنى از سر عدل مبتلا مى‏ کنى، الهى به رسم احسان، عفوت را نصیب ما کن، و به آئین چشم ‏پوشى ما را از عذاب برهان،

فَاِنَّهُ لاطاقَةَ لَنا بِعَدْلِکَ، وَ لانَجاةَ لِأَحَدٍ مِنّا دُونَ عَفْوِکَ،

که ما را طاقت عدل تو نیست، و بدون عفوت براى هیچ یک از ما آزادى میسّر نیست،

یا غَنِىَّ الْاَغْنِیآءِ، ها، نَحْنُ عِبادُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ،

اى بى ‏نیازترین بى ‏نیازها، اینک ما بندگان توایم بر درگاهت،

وَ اَنَا اَفْقَرُ الْفُقَرآءِ اِلَیْکَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنا بِوُسْعِکَ،

و من نیازمندترین نیازمندان به توام، پس تهیدستى ما را به توانگریت چاره کن،

وَ لاتَقْطَعْ رَجآءَنا بِمَنْعِکَ، فَتَکُونَ قَدْ اَشْقَیْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِکَ،

و رشته امید ما را با منع کردن لطفت قطع مکن، که اگر چنین کنى، کسى را که از رحمتت نیک بختى خواسته بدبخت کرده ‏اى

وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَکَ،

و آن را که از فضلت عطا خواسته محروم نموده ‏اى،

فَاِلى‏ مَنْ حِینَئِذٍ مُنْقَلَبُنا عَنْکَ؟ وَ اِلى‏ اَیْنَ مَذْهَبُنا عَنْ بابِکَ؟

در این حال از پیشگاهت به سوى چه کسى رو کنیم؟ و از درِ رحمتت به کجا رویم؟

سُبْحانَکَنَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذینَ اَوْجَبْتَ اِجابَتَهُمْ،

پاک و منزهى، ما از آن درماندگانیم که قبول دعاى آنان را واجب کرده ‏اى، و از آن گرفتارانیم که رفع گرفتارى را

وَ اَهْلُ السُّوءِالَّذینَ وَعَدْتَ الْکَشْفَ عَنْهُمْ. وَ اَشْبَهُ الْاَشْیآءِ بِمَشِیَّتِکَ،

به ایشان وعده داده‏ اى. و شبیه‏ ترین چیزها به خواسته تو،

وَ اَوْلَى الْاُمُورِ بِکَ فى عَظَمَتِکَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَکَ،

و سزاوارترین کار به بزرگوارى تو، رحمت آوردن بر کسى است که از تو رحمت خواهد،

وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغاثَ بِکَ،

و به فریاد رسیدن کسى است که به تو فریادرسى کرده،

فَارْحَمْ تَضَرُّعَنا اِلَیْکَ،

پس بر زارى ما نزد خود رحمت آر،

وَاَغِثْنا اِذْ طَرَحْنا اَنْفُسَنا بَیْنَ یَدَیْکَ.

و به خاطر اینکه خود را در پیشگاهت به خاک افکنده ‏ایم به فریادمان رس. او را همراهى کردیم سرزنش مى‏ کند،

اَللَّهُمَّ اِنَّ الشَّیْطانَ قَدْ شَمِتَ بِنا اِذْ شایَعْناهُ عَلى‏ مَعصِیَتِکَ،

الهى، شیطان، ما را چون در نافرمانیت

فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ،]

پس بر محمد و آلش درود فرست،

وَ لاتُشْمِتْهُ بِنا بَعْدَ تَرْکِنا اِیّاهُ لَکَ، وَ رَغْبَتِنا عَنْهُ اِلَیْکَ.

و اکنون که شیطان را به خاطر تو واگذاشتیم و از طرف او به سوى تو روى آوردیم وى را به سرزنش ما شاد مکن