شهادت امام جواد (ع) 89 - محمود کریمی

روضه - ای باب حاجت همه ای قبلة مراد نورالهدی ولی خدا سیدالعباد خیرالامم محیط کرم آسمان جود ابن الرضا امام نهم حضرت جواد باب عطا و مظهر جود خدا تویی مولا تویی، امام تویی، مقتدا تویی قرآن بود ز مدح و ثنای تو شمّه ای جز مهر تو به گردن ما نیست ذمّه ای بحر سه گوهری گهر هشت بحر نور کل ائمه را تو جوادالائمه ای روح رضا، روان رضا در وجود توست تا روز حشر جواد اگر هست جود توست دشمن خجل ز لطف و عطا و کرامتت از کودکی به عالم خلقت امامتت از ماه عارضت شده شرمنده آفتاب دل برده از امام رضا سرو قامتت آیینه جلال و جمال محمدی مجموعة تمام کمالات احمدی نامت ز کار خلق گره باز می کند علمت به سن کودکی اعجاز می کند مأمون چو پی به قدر و جلال تو می برد روحش ز تن برون شده پرواز می کند برگرد شمع روی تو پروانه می شود در حیرت کمال تو دیوانه می شود علم تو را احاطه به ملک دو عالم است ظرف وجود پیش عنایات تو کم است با آن همه جواب مسائل که می دهی لال از جواب مسئله ات ابن اکثم است در کودکی به سینه علوم پیمبرت زانو زدند کل فقیهان به محضرت وقتی که دست جود تو بخشندگی کند باید کرم به خاک درت بندگی کند مظلوم چون تو کیست کز آغاز زندگی با دخت قاتل پدرش زندگی کند یک عمر بود تلخ ترین زندگانی ات تا آنکه کشت یار به فصل جوانی ات هر گه تو را به چهرة مأمون نظاره شد بر غربت پدر جگرت پاره پاره شد روزی که عقد بست به تو دخت خویش را سر تا به پات شعله ز داغ دوباره شد پیوسته حبس بود به دل سوز و آه تو دردا که گشت خانة تو قتلگاه تو پیوسته بود سوز درون شمع محفلت با تو چه می گذشت خدا داند و دلت دندان نهاده روی جگر سال ها بسی تا دخت قاتل پدرت گشت قاتلت هر تیر غم که داشت قضا بر دل تو دوخت از بس که سوختی جگر زهر بر تو سوخت عمر تو در بهار جوانی تمام شد تشییع پیکر تو به بالای بام شد افتاد بین کوچه تنت از فراز بام این گونه از جنازة تو احترام شد

زمینه - مظلوم وا اماما غریب وا اماما جوون امام رضا میخونه کجایی مادر من روی خاک حجره غریبونه میسوزه پیکر من چشام گریونه دلم پر خونه لبام روضه میخونه ای خدا خون شده دل دلبر رضا از عطش خم شده گل پرپر رضا دست و پا میزنه علی اکبر رضا واویلا کبوترا تو آسمون با هم پرارو وا میکنن یه سایبونی رو تن آقا میان به پا میکنن توی آفتاب دلش بی تاب هنوز تشنه آبه آسمون محو دیدن روی ماهشه عمریه درد بی کسی تو نگاهشه وای من خونه خودش قتلگاهشه واویلا میمونه بی غسل و کفن اینجا سه روز اگه بدنش شبیه حسین نمیشه غارت انگشتر و پیرهنش داره میمیره عزا میگیره دلش کربلا میره افتاد از بام خونه تا پیکر آقا شادی کرد تو کوچه چقدر همسر آقا اما کی رفته رو نوک نی سر آقا واویلا

واحد - افتاده بین حجره و آبش نمی دهند می گوید آب آب و جوابش نمی دهند این قوم جاهلی که به دست امام خویش آب از برای کسب ثوابش نمی دهند حاجت به آب روی زمین ریختن نبود یک رو به قبله را که عذابش نمی دهند از بس که کف زدند و شده هلهله به پا ماندم درون خانه عروسی است یا عزا در کودکی ای آن که زدی مشت بر زمین حالا به جاش آمده زهرا بیا ببین تو از شنیده های غمش قد خمیده ای اکنون ببین هر آنچه که قبلا شنیده ای در پشت درب بسته ی حجره نشسته است یک مادری که خسته و پهلو شکسته است مادر تلاش کرد ولی درب بسته را دست شکسته اش نتوانست وا کند این پشت در نشسته یا افتاده از نفس دستش بلند شد پسرش را دعا کند می گفت ای خدا نکند مثل کربلا این بار هم کسی سری از تن جدا کند آمین فوج فوج کبوتر بلند شد تا سایه ای برای تنت دست و پا کند لب تشنه ، دست و پا زده ای مانده بی پناه این حجره جلوه ایست ز گودال قتلگاه

واحد - تو امام جوادی چون شد از پا فتادی سر به زانو نهادی یا جوادالائمه غصه ات بی شماره سینه ات پر شراره اشک چشمت ستاره یا جوادالائمه این که ماه تمام است بر خلایق امام است پیکرش روی بام است یا جوادالائمه آسمان سینه چاک است یک بدن روی خاک است بهتر از جان پاک است یا جوادالائمه **** از می عشقی که کس آن را ندید بر مشام انبیاء بویی رسید نشئه ی آن بوی تا دل را ربود انبیاء را جبرییل آمد فرود عاشقی دیدم سراپا شور بود نور بود و نور بود و نور بود تا شراب عشق با خم سر کشید گفت آن مست خدا هل من مزید عشق پیش پای او زانو زده دست بر دامان آن بانو زده در حریم قدس محرم زینب است معنی عشق مجسم زینب است ناخدای کشتی غم زینب است آنکه هست بر غم خاتم زینب است ای علی مبهوت تفسیرت شده ای علی اکبر عنان گیرت شده ای به باغ فاطمه یاس علی ای رکاب پای عباس علی سقای دشت کربلا ابوالفضل دستش شده از تن جدا ابوالفضل زینب شده بی مهلقا ایوالفضل

شور - میر حرم نیامد واویلا واویلا آب آورم نیامد واویلا واویلا دست عمو بریده واویلا واویلا