- 12391
- 1000
- 1000
- 1000
دعای کمیل
دعای کمیل با صدای آیت‌الله عبدالحسین دستغیب
دعای کمیل از دعاهای بسیار معروف است، علاّمه مجلسی رحمة اللّه فرموده: این دعا از بهترین دعاهاست و دعای خضر پیامبر است.
امام علی (ع) آن را به کمیل که از خواصّ اصحاب آن حضرت بود آموخت و نیز فرموده: در شب های نیمه شعبان و در هر شب جمعه خوانده می شود، و برای کفایت از گزند دشمنان و گشوده شدن درهای روزی و آمرزش گناهان سودمند است.
شیخ طوسی و سیّد ابن طاووس آن را در کتاب‌های دعای خود آورده اند.
متن و ترجمه:
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و همیشگی است
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
خدایا از تو درخواست می کنم، به رحمت که همه چیز را فرا گرفته
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی قَهَرْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ ءٍ
و به نیرویت که با آن بر هرچیز چیره گشتی
وَ خَضَعَ لَهَا کُلُّ شَیْ ءٍ وَ ذَلَّ لَهَا کُلُّ شَیْ ءٍ
و در برابر آن هرچیز فروتنی نموده و همه چیز خوار شده
وَ بِجَبَرُوتِکَ الَّتِی غَلَبْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ ءٍ
و به جبروتت که با آن بر همه چیزی فائق آمدی
وَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی لاَ یَقُومُ لَهَا شَیْ ءٌ
و به عزّتت که چیزی در برابرش تاب نیاورد
وَ بِعَظَمَتِکَ الَّتِی مَلَأَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
و به بزرگی ات که همه چیز را پر کرده
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عَلاَ کُلَّ شَیْ ءٍ
و به پادشاهی ات که برتر از همه چیز قرار گرفته
وَ بِوَجْهِکَ الْبَاقِی بَعْدَ فَنَاءِ کُلِّ شَیْ ءٍ
و به جلوه ات که پس از نابودی همه چیز باقی است
وَ بِأَسْمَائِکَ الَّتِی مَلَأَتْ (غَلَبَتْ) أَرْکَانَ کُلِّ شَیْ ءٍ
و به نام هایت که پایه های همه چیز را انباشته
وَ بِعِلْمِکَ الَّذِی أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ
و به علمت که بر همه چیز احاطه نموده،
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی أَضَاءَ لَهُ کُلُّ شَیْ ءٍ
و به نور ذاتت که همه چیز در پرتو آن تابنده گشته،
یَا نُورُ یَا قُدُّوسُ
ای نور، ای پاک از هر عیب
یَا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ
ای آغاز هر آغاز
وَ یَا آخِرَ الْآخِرِینَ
و ای پایان هر پایان،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ
خدایا! بیامرز برای من آن گناهانی را که پرده حرمتم می درد
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ
خدایا! بیامرز برای من آن گناهانی را که کیفرها را فرو می بارند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ
خدایا! بیامرز برایم گناهانی را که نعمت ها را دگرگون می سازند،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ
خدایا! بیامرز برایم آن گناهانی را که دعا را باز می دارند،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلاَء
خدایا! بیامرز برایم گناهانی که بلا نازل میکند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ
خدایا! بیامرز برایم همه گناهانی را که مرتکب شدم،
وَ کُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا
و تمام خطاهایی که به آنها آلوده گشتم،
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِذِکْرِکَ
خدایا! با یاد تو به سویت نزدیکی می جویم،
وَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَی نَفْسِکَ
و از ناخشنودی تو به درگاه خودت شفاعت می طلبم،
وَ أَسْأَلُکَ بِجُودِکَ أَنْ تُدْنِیَنِی مِنْ قُرْبِکَ
و از تو خواستارم به جودت مرا به بارگاه قرب خویش نزدیک گردانی
وَ أَنْ تُوزِعَنِی شُکْرَکَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِی ذکْرَکَ
و سپاس خود را نصیب من کنی، و یادت را به من الهام نمایی
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خَاشِعٍ
خدایا! از تو درخواست میکنم، درخواست بنده ای فروتن، خوار و افتاده،
أَنْ تُسَامِحَنِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تَجْعَلَنِی بِقِسْمِکَ رَاضِیاً قَانِعاً
که با من مدارنمایی و به من رحم کنی و به آنچه روزی ام نموده ای خشنود و قانع بداری
وَ فِی جَمِیعِ الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً
و در تمام حالات در عرصه تواضعم بگذاری
اللَّهُمَّ و أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُه
خدایا! از تو درخواست میکنم درخواست کسیکه سخت تهیدست شده
وَ أَنْزَلَ بِکَ عِنْدَ الشَّدَائِدِ حَاجَتَه
و بار نیازش را به هنگام گرفتاری ها به آستان تو فرود آورده
وَ عَظُمَ فِیمَا عِنْدَکَ رَغْبَتُه
و میلش به آنچه نزد توست فزونی یافته
اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطَانُکَ
خدایا! فرمانروایی بس بزرگ
وَ عَلاَ مَکَانُکَ
و مقامت والا
وَ خَفِیَ مَکْرُکَ
و تدبیرت پنهان
وَ ظَهَرَ أَمْرُکَ
و فرمانت آشکار،
وَ غَلَبَ قَهْرُکَ
و قهرت چیره،
وَ جَرَتْ قُدْرَتُکَ
و قدرتت نافذ،
وَ لاَ یُمْکِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُکُومَتِکَ
و گریز از حکومتت ممکن نیست،
اللَّهُمَّ لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِی غَافِراً
خدایا! آمرزنده ای برای گناهانم
وَ لاَ لِقَبَائِحِی سَاتِراً
و پرده پوشی برای زشتکاری هایم
وَ لاَ لِشَیْ ءٍ مِنْ عَمَلِیَ الْقَبِیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَیْرَکَ
و تبدیل کننده ای برای کار زشتم به زیبایی
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ وَ بِحَمْدِکَ
جز تو نمی یابم معبودی جز تو نیست، پاک و منزّهی و به ستایشت برخاسته ام
ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی
به خود ستم کردم و از روی نادانی جرأت نمودم
وَ سَکَنْتُ إِلَی قَدِیمِ ذِکْرِکَ لِی وَ مَنِّکَ عَلَیَ
و به یاد دیرینه ات از من و بخششت بر من به آرامش نشستم
اللَّهُمَّ مَوْلاَیَ کَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ
خدایا! ای سرور من چه بسیار زشتی مرا پوشاندی
وَ کَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ (أَمَلْتَهُ)
و چه بسیار بالاهای سنگین و بزرگی که از من برگرداندی
وَ کَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ
و چه بسیار لغزشی که مرا از آن نگهداشتی
وَ کَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ دَفَعْتَهُ
و چه بسیار ناپسند که از من دور کردی
وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ
و چه بسیار ستایش نیکویی که شایسته آن نبودم و تو در میان مردم پخش کردی،
اللَّهُمَّ عَظُمَ بَلاَئِی
خدایا! بلایم بزرگ شده
وَ أَفْرَطَ بِی سُوءُ حَالِی
و زشتی حالم از حدّ گذشته
وَ قَصُرَتْ (قَصَّرَتْ) بِی أَعْمَالِی
و کردارم خوارم ساخته
وَ قَعَدَتْ بِی أَغْلاَلِی وَ حَبَسَنِی عَنْ نَفْعِی بُعْدُ أَمَلِی (آمَالِی) وَ خَدَعَتْنِی الدُّنْیَا بِغُرُورِهَا
و زنجیرهای گناه مرا زمین گیر نموده و دوری آرزوهایم مرا زندانی ساخته و دوری آرزوهایم مرا زندانی ساخته
وَ نَفْسِی بِجِنَایَتِهَا (بِخِیَانَتِهَا)
و دنیا با غرورش و نفسم با جنایتش
وَ مِطَالِی یَا سَیِّدِی فَأَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ أَنْ لاَ یَحْجُبَ عَنْکَ دُعَائِی سُوءُ عَمَلِی وَ فِعَالِی
امروز و فردا کردنم در توبه مرا فریفته ای سرورم از تو درخواست میکنم به عزّتت که مانع نشود از اجابت دعایم به درگاهت، بدی عمل و زشتی کردارم
وَ لاَ تَفْضَحْنِی بِخَفِیِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ سِرِّی
و مرا با آنچه از اسرار نهانم میدانی رسوا مسازی
وَ لاَ تُعَاجِلْنِی بِالْعُقُوبَةِ عَلَی مَا عَمِلْتُهُ فِی خَلَوَاتِی مِنْ سُوءِ فِعْلِی وَ إِسَاءَتِی
و در کیفر آنچه در خلوت‌هایم انجام دادم وشتاب نکنی، از زشتی کردار و بدی رفتار
وَ دَوَامِ تَفْرِیطِی وَ جَهَالَتِی وَ کَثْرَةِ شَهَوَاتِی وَ غَفْلَتِی وَ کُنِ
و تداوم تقصیر و نادانی و بسیاری شهواتم و غفلتم،
اللَّهُمَّ بِعِزَّتِکَ لِی فِی کُلِّ الْأَحْوَالِ (فِی الْأَحْوَالِ کُلِّهَا) رَءُوفاً
خدایا! با من در همه احوال مهرورز
وَ عَلَیَّ فِی جَمِیعِ الْأُمُورِ عَطُوفاً
و بر من در هر کارم به دیده لطف بنگر
إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ
خدایا، پروردگارا، جز تو که را دارم؟
أَسْأَلُهُ کَشْفَ ضُرِّی وَ النَّظَرَ فِی أَمْرِی
تا برطرف شدن ناراحتی و نظر لطف در کارم را از او درخواست کنم
إِلَهِی وَ مَوْلاَیَ أَجْرَیْتَ عَلَیَّ حُکْماً اتَّبَعْتُ فِیهِ هَوَی نَفْسِی
خدای من و سرور من، حکمی را بر من جاری ساختی که هوای نفسم را در آن پیروی کردم
وَ لَمْ أَحْتَرِسْ فِیهِ مِنْ تَزْیِینِ عَدُوِّی فَغَرَّنِی بِمَا أَهْوَی
و از فریبکاری آرایش دشمنم نهراسیدم، پس مرا به خواهش دل فریفت و بر این امر اختیار
وَ أَسْعَدَهُ عَلَی ذَلِکَ الْقَضَاءُ فَتَجَاوَزْتُ بِمَا جَرَی
و اراده ام یاریش نمود، پس بدینسان
عَلَیَّ مِنْ ذَلِکَ بَعْضَ (مِنْ نَقْضِ) حُدُودِکَ
و بر پایه گذشته هایم از حدودت گذشتم،
وَ خَالَفْتُ بَعْضَ أَوَامِرِکَ
و با برخی از دستوراتت مخالفت نمودم،
فَلَکَ الْحَمْدُ (الْحُجَّةُ) عَلَیَّ فِی جَمِیعِ ذَلِکَ
پس حجت تنها از ان تواست در همه اینها،
وَ لاَ حُجَّةَ لِی فِیمَا جَرَی عَلَیَّ فِیهِ قَضَاؤُکَ
و مرا هیچ حقی نیست در انچه بر من از سوی قضایت جاری شده
وَ أَلْزَمَنِی حُکْمُکَ وَ بَلاَؤُکَ وَ قَدْ أَتَیْتُکَ
و فرمان و آزمایشت ملزمم نموده،
یَا إِلَهِی بَعْدَ تَقْصِیرِی وَ إِسْرَافِی عَلَی نَفْسِی
ای خدای من اینک پس از کوتاهی در عبادت و زیاده روی در خواهش های نفس
مُعْتَذِراً نَادِماً مُنْکَسِراً مُسْتَقِیلاً مُسْتَغْفِراً مُنِیباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً
عذرخواه، پشیمان، شکسته دل، جویای گذشت طالب آمرزش، بازگشت کنان با حالت اقرار و اذعان و اعتراف به گناه،
لاَ أَجِدُ مَفَرّا مِمَّا کَانَ مِنِّی وَ لاَ مَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ فِی أَمْرِی غَیْرَ قَبُولِکَ
بی آنکه گریزگاهی از آنچه از من سرزده بیابم و نه پناهگاهی که به آن رو آورم پیدا کنم، جز اینکه پذیرای
عُذْرِی وَ إِدْخَالِکَ إِیَّایَ فِی سَعَةِ (سَعَةٍ مِنْ) رَحْمَتِکَ
عذرم باشی، و مرا در رحمت فراگیرت بگنجایی
اللَّهُمَّ (إِلَهِی) فَاقْبَلْ عُذْرِی وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّی وَ فُکَّنِی مِنْ شَدِّ وَثَاقِی
خدایا! پس عذرم را بپذیر، و به بدحالی ام رحم کن و رهایم ساز از بند محکم گناه،
یَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِی وَ رِقَّةَ جِلْدِی وَ دِقَّةَ عَظْمِی
پروردگارا! بر ناتوانی جسمم و نازکی پوستم و نرمی استخوانم رحم کن.
یَا مَنْ بَدَأَ خَلْقِی وَ ذِکْرِی وَ تَرْبِیَتِی وَ بِرِّی وَ تَغْذِیَتِی هَبْنِی لاِبْتِدَاءِ کَرَمِکَ وَ سَالِفِ بِرِّکَ بِی
ای که آغازگر آفرینش و یاد و پرورش و نیکی بر من و تغذیه ام بوده ای، اکنون مرا ببخش به همان کرم نخستت، و پیشینه احسانت بر من
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ رَبِّی
ای خدای من و سرور و پروردگارم
أَ تُرَاکَ مُعَذِّبِی بِنَارِکَ بَعْدَ تَوْحِیدِکَ
آیا مرا به آتش دوزخ عذاب نمایی،
وَ بَعْدَ مَا انْطَوَی عَلَیْهِ قَلْبِی مِنْ مَعْرِفَتِکَ وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِی مِنْ ذِکْرِکَ
پس از اقرار به یگانگی ات و پس از آنکه دلم از نور شناخت تو روشنی گرفت
وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِیرِی مِنْ حُبِّکَ وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِی وَ دُعَائِی خَاضِعاً لِرُبُوبِیَّتِکَ
و زبانم در پرتو آن به ذکرت گویا گشت و پس از آنکه درونم از عشقت لبریز شد و پس از صداقت در اعتراف و درخواست خاضعانه ام در برابر پروردگاری ات،
هَیْهَاتَ أَنْتَ أَکْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَیِّعَ مَنْ رَبَّیْتَهُ
باور نمی کنم چه آن بسیار بعید است و تو بزرگوارتر از آن هستی که پرورده ات را تباه کنی
أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَیْتَهُ
یا آن را که به خود نزدیک نموده ای دور نمایی
أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَیْتَهُ
یا آن را که پناه دادی از خود برانی
أَوْ تُسَلِّمَ إِلَی الْبَلاَءِ مَنْ کَفَیْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ وَ لَیْتَ شِعْرِی َ
ای آن را که خود کفایت نموده ای و به او رحم کردی به موج بلا واگذاری؟
یَا سَیِّدِی وَ إِلَهِی وَ مَوْلاَی
ای سرورم و معبودم و مولایم
أَ تُسَلِّطُ النَّارَ عَلَی وُجُوهٍ خَرَّتْ لِعَظَمَتِکَ سَاجِدَةً
آیا آتش را بر صورت‌هایی که برای عظمتت سجده کنان بر زمین نهاده شده مسلطّ می‌کنی
وَ عَلَی أَلْسُنٍ نَطَقَتْ بِتَوْحِیدِکَ صَادِقَةً ً
و نیز بر زبان‌هایی که صادقانه به توحیدت
وَ بِشُکْرِکَ مَادِحَةً
و به سپاست مدح کنان گویا شده
وَ عَلَی قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِإِلَهِیَّتِکَ مُحَقِّقَة
و هم بر دل‌هایی که بر پایه تحقیق به خداوندیت اعتراف کرده
وَ عَلَی ضَمَائِرَ حَوَتْ مِنَ الْعِلْمِ بِکَ حَتَّی صَارَتْ خَاشِعَةً
و بر نهادهایی که معرفت به تو آنها را فرا گرفته تا آنجا که در پیشگاهت خاضع شده
وَ عَلَی جَوَارِحَ سَعَتْ إِلَی أَوْطَانِ تَعَبُّدِکَ طَائِعَةً
و به اعضایی که مشتاقانه به سوی پرستشگاه هایت شتافته اند
وَ أَشَارَتْ بِاسْتِغْفَارِکَ مُذْعِنَةً مَا هَکَذَا الظَّنُّ بِکَ
و اقرارکنان جویای آمرزش تو بوده اند، شگفتا این همه را به آتش بسوزانی! هرگز چنین گمانی به تو نیست
وَ لاَ أُخْبِرْنَا بِفَضْلِکَ عَنْکَ
و از فضل تو چنین خبری داده نشده.
یَا کَرِیمُ یَا رَبِ وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِی عَنْ قَلِیلٍ مِنْ بَلاَءِ الدُّنْیَا وَ عُقُوبَاتِهَا
ای بزرگوار، ای پروردگار و تو از ناتوانی ام در برابر اندکی از غم و اندوه دنیا و کیفرهای آن
وَ مَا یَجْرِی فِیهَا مِنَ الْمَکَارِهِ عَلَی أَهْلِهَا عَلَی أَنَّ ذَلِکَ بَلاَءٌ وَ مَکْرُوهٌ، قَلِیلٌ مَکْثُهُ، یَسِیرٌ بَقَاؤُهُ، قَصِیرٌ مُدَّتُهُ
و آنچه که از ناگواری ها بر اهلش می‌گذرد آگاهی، با آنکه این غم و اندوه و ناگواری درنگش کم بقایش اندک و مدّتش کوتاه است
فَکَیْفَ احْتِمَالِی لِبَلاَءِ الْآخِرَةِ وَ جَلِیلِ (حُلُولِ)
پس چگونه خواهد بود تابم در برابر بلای آخرت،
وُقُوعِ الْمَکَارِهِ فِیهَا وَ هُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ
و فرود آمدن ناگواری ها در آن جهان بر جسم و جانم و حال آنکه زمانش طولانی
وَ یَدُومُ مَقَامُهُ وَ لاَ یُخَفَّفُ عَنْ أَهْلِهِ
و جایگاهش ابدی است و تخفیفی برای اهل آن بلا نخواهد بود
لِأَنَّهُ لاَ یَکُونُ إِلاَّ عَنْ غَضَبِکَ وَ انْتِقَامِکَ وَ سَخَطِکَ
چرا که مایه آن بلا جز از خشم و انتقام و ناخشنودی تو نیست
وَ هَذَا مَا لاَ تَقُومُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ
و این چیزی است که تاب نیاورند در برابرش آسمانها و زمین،
یَا سَیِّدِی فَکَیْفَ لِی (بِی) وَ أَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفُ الذَّلِیلُ الْحَقِیرُ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ
ای سرور من تا چه رسد به من؟ و حال آنکه من بنده ناتوان، خوار و کوچک، زمین گیر و درمانده توأم
یَا إِلَهِی وَ رَبِّی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ لِأَیِّ الْأُمُورِ إِلَیْکَ أَشْکُو
ای خدای من و پروردگارم و سرور و مولایم، برای کدامیک از دردهایم به حضرتت شکوه کنم
وَ لِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَ أَبْکِی لِأَلِیمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ أَمْ لِطُولِ الْبَلاَءِ وَ مُدَّتِهِ
و برای کدامین گرفتاریم به درگاهت بنالم و اشک بریزیم آیا برای دردناکی عذاب و سختی اش، یا برای طولانی شدن بلا و زمانش،
فَلَئِنْ صَیَّرْتَنِی لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِکَ
پس اگر مرا در عقوبت و مجازات با دشمنانت قرار دهی،
وَ جَمَعْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَهْلِ بَلاَئِکَ
و بین من و اهل عذابت جمع کنی،
وَ فَرَّقْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ
و میان من و عاشقان و دوستانت جدایی اندازی،
فَهَبْنِی یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ وَ رَبِّی صَبَرْتُ عَلَی عَذَابِکَ
ای خدا و آقا و مولا و پروردگارم، بر فرض که بر عذابت شکیبائی ورزم،
فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَی فِرَاقِکَ وَ هَبْنِی یا إِلَهِی صَبَرْتُ عَلَی حَرِّ نَارِکَ
ولی بر فراقت چگونه صبر کنم و گیرم ای خدای من بر سوزندگی آتشت صبر کنم،
فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَی کَرَامَتِکَ
اما چگونه چشم پوشی از کرمت را تاب آورم
أَمْ کَیْفَ أَسْکُنُ فِی النَّارِ وَ رَجَائِی عَفْوُکَ
یا چگونه در آتش، سکونت گزینم و حال آنکه امید من گذشت و عفو تواست.
فَبِعِزَّتِکَ یَا سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ أُقْسِمُ صَادِقاً (الْآلِمِینَ)
پس به عزّتت ای آقا و مولایم سوگند صادقانه میخورم،
لَئِنْ تَرَکْتَنِی نَاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَیْکَ بَیْنَ أَهْلِهَا ضَجِیجَ الْآمِلِینَ
اگر مرا در سخن گفتن آزاد بگذاری در میان اهل دوزخ به پیشگاهت سخت ناله سر دهم همانند ناله آرزومندان
وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَیْکَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بُکَاءَ الْفَاقِدِینَ وَ لَأُنَادِیَنَّکَ
و به درگاهت بانگ بردارم،همچون بانگ آنان که خواهان دادرسی هستند و هر آینه به آستانت گریه کنم، چونان که مبتلا به فقدان عزیزی هستند و فریاد میزنم
أَیْنَ کُنْتَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ
کجایی ای سرپرست مؤمنان،
یَا غَایَةَ آمَالِ الْعَارِفِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ
ای نهای آرزوی عارفان، ای فریادرس خواهندگان فریادرس،
یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ وَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ
ای محبوب دل‌های راستان و ای معبود جهانیان
أَ فَتُرَاکَ سُبْحَانَکَ یَا إِلَهِی وَ بِحَمْدِکَ تَسْمَعُ فِیهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ (ُیسْجَنُ) فِیهَا بِمُخَالَفَتِهِ
آیا این چنین است، ای خدای منزّه، و ستوده که در دوزخ بشنوی صدای بنده مسلمانی که برای مخالفتش با دستورات تو زندانی شده
وَ ذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِیَتِهِ وَ حُبِسَ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا بِجُرْمِهِ وَ جَرِیرَتِهِ وَ هُوَ یَضِجُّ إِلَیْکَ ضَجِیجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِکَ
و مزه عذابش را به خاطر نافرمانی چشیده و میان درکات دوزخ به علّت جرم و جنایتش محبوس شده، و حال آنکه در درگاهت سخت ناله میزند، همچون ناله آن که آرزومند رحمت توست،
وَ یُنَادِیکَ بِلِسَانِ أَهْلِ تَوْحِیدِکَ وَ یَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِرُبُوبِیَّتِکَ
و با زبان اهل توحیدت تو را می خواند، و به ربوبیّتت به پیشگاهت توسّل می جوید،
یَا مَوْلاَیَ فَکَیْفَ یَبْقَی فِی الْعَذَابِ وَ هُوَ یَرْجُو مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِکَ
ای مولای من، چگونه در عذاب بماند و حال آنکه امید به بردباری گذشته ات دارد
أَمْ کَیْفَ تُؤْلِمُهُ النَّارُ وَ هُوَ یَأْمُلُ فَضْلَکَ وَ رَحْمَتَکَ
یا آتش چگونه او را به درد آورد درحالیکه بخشش و رحمت تو را آرزو دارد
أَمْ کَیْفَ یُحْرِقُهُ لَهِیبُهَا
چگونه شعله آتش او را بسوزاند
وَ أَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ
درحالیکه فریادش را می شنوی
وَ تَرَی مَکَانَه أَمْ کَیْفَ یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ زَفِیرُهَا
و جایش را می بینی یا چگونه آتش او را دربر بگیرد
وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ أَمْ کَیْفَ یَتَقَلْقَلُ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا
و حال آنکه از ناتوانی اش خبر داری، یا چگونه در طبقات دوزخ به این سو و آن سو کشانده شود
وَ أَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ أَمْ کَیْفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِیَتُهَا
درحالی که راستگوی اش را میدانی، یا چگونه فرشته های عذاب او را با خشم برانند
وَ هُوَ یُنَادِیکَ یَا رَبَّهْ أَمْ کَیْفَ یَرْجُو فَضْلَکَ فِی عِتْقِهِ مِنْهَا فَتَتْرُکُهُ (فَتَتْرُکَه) فِیهَا
و حال آنکه تو را به پروردگاری ات می خواند، یا چگونه ممکن است بخششت را در آزادی از دوزخ امید داشته باشد و تو او را در انجا به همان حال واگذاری؟
هَیْهَاتَ مَا ذَلِکَ الظَّنُّ بِکَ وَ لاَ الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِکَ وَ لاَ مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِینَ مِنْ بِرِّکَ وَ إِحْسَانِکَ
همه این امور از بنده نوازی تو بس دور است، هرگز گمان ما به تو این نیست و نه از فضل تو چنین گویند و نه به آنچه که از خوبی و احسانت با اهل توحید رفتار کرده ای شباهتی دارد،
فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیکَ
پس به یقین میدانم که اگر فرمانت در به عذاب کشیدن منکران نبود
وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیکَ لَجَعَلْتَ النَّارَ کُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً
و حکمت به همیشگی بودن دشمنانت در آتش صادر نمی شد، هر آینه سرتاسر دوزخ را سرد و سلامت می کردی
وَ مَا کَانَ لِأَحَدٍ فِیهَا مَقَرّاً وَ لاَ مُقَاماً (مَقَاماً)
و برای احدی در انجا قرار و جایگاهی نبود،
لَکِنَّکَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ
امّا تو که مقدّس است نام هایت برجسته و والا است
أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْکَافِرِینَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ
سوگند یاد کردی که دوزخ را از همه کافران چه پری و چه آدمی پر سازی
وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ
و ستیزه جویان را در آنجا همیشگی و جاودانه بداری
وَ أَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ
و هم تو - که ثنایت برجسته و والاست
- قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَ تَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَکَرِّماً
به این گفته ابتدا کردی و با نعمت هایت کریمانه تفضّل فرمودی که
اَفَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ
آیا مؤمن همانند فاسق است؟ نه، مساوی نیستند
اِلهی وَ سَیِّدی فَاَسْئَلُکَ بِالْقُدْرَةِ الَّتی قَدَّرْتَها
ای خدا و سرور من، از تو خواستارم به قدرتی که مقدّر نمودی
وَ بِالْقَضِیَّةِ الَّتی حَتَمْتَها وَ حَکَمْتَها
و به فرمانی که حتمیتش دادی و بر همه استوارش نمودی
وَ غَلَبْتَ مَنْ عَلَیْهِ اَجْرَیْتَها
و بر کسیکه بر او اجرایش کردی چیره ساختی
اَنْ تَهَبَ لی فی هذِهِ اللَّیْلَةِ
که در این شب بر من ببخشی
وَ فی هذِهِ السّاعَةِ کُلَّ جُرْمٍ اَجْرَمْتُهُ
و در این ساعت هر جرمی که مرتکب شدم
وَ کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ قَبِیحٍ أَسْرَرْتُهُ
و هر گناهی که به آن آلوده گشتم و هر کار زشتی را که پنهان ساختم
وَ کُلَّ جَهْلٍ عَمِلْتُهُ کَتَمْتُهُ اَوْ أَعْلَنْتُهُ أَخْفَیْتُهُ اَوْ اَظْهَرْتُهُ
و هر نادانی که آن را بکار گرفتم خواه پنهان کردم یا آشکار، نهان ساختم یا عیان
وَ کُلَّ سَیِّئَةٍ أَمَرْتَ بِاِثْباتِهَا الْکِرامَ الْکاتِبینَ
و هر کار زشتی که دستور ثبت آن را به نویسندگان بزرگوار دادی
الَّذینَ وَکَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ ما یَکُونُ مِنّی
آنان که بر ضبط آنچه از من سر زند گماشتی
وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَیَّ مَعَ جَوارِحی
و آنان را نیز گواهانی بر من قرار دادی علاوه بر اعضایم
وَ کُنْتَ اَنْتَ الرَّقیبَ عَلَیَّ مِنْ وَراَّئِهِمْ
و خود فراتر از آنها مراقب من بودی
وَالشّاهِدَ لِما خَفِیَ عَنْهُمْ
و شاهد بر آنچه که از آنان پنهان ماند
وَ بِرَحْمَتِکَ اَخْفَیْتَهُ
و به یقین با رحمتت پنهان ساختی
وَ بِفَضْلِکَ سَتَرْتَهُ
و با فضلت پوشاندی
وَ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّی مِنْ کُلِّ خَیْرٍ اَنْزَلْتَهُ
و اینکه از تو میخواهم از هرچیزیکه نازل کردی
اَوْ اِحْسانٍ فَضَّلْتَهُ اَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ
یا احسانی که تفضّل نمودی
اَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ
یا رزقی که پراکندی
اَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ
یا گناهی که بیامرزی
اَوْ خَطَاءٍ تَسْتُرُهُ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
یا خطایی که بپوشانی، پرورگارا، پروردگارا، پروردگارا
یا اِلهی وَ سَیِّدی وَ مَوْلایَ وَ مالِکَ رِقّی
ای خدای من ای سرور من، ای مولای من و اختیار دارم،
یا مَنْ بِیَدِهِ ناصِیَتی یا عَلیماً بِضُرّی
ای کسیکه مهارم به دست اوست، ای آگاه از پریشانی
وَ مَسْکَنَتی یا خَبیراً بِفَقْری وَ فاقَتی یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
ای دانای تهیدستی و ناداری ام، پروردگارا! پروردگارا! پروردگارا!
اَسْئَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدْسِکَ
از تو درخواست میکنم به حقّت و قدست
وَ اَعْظَمِ صِفاتِکَ وَ اَسْماَّئِکَ اَنْ تَجْعَلَ اَوْقاتی مِنَ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ بِذِکْرِکَ مَعْمُورَةً
و بزرگ ترین صفات و نام هایت که همه اوقاتم را از شب و روز به یادت آباد کنی
وَ بِخِدْمَتِکَ مَوْصُولَةً
و به خدمت گزاری ات پیوسته بداری
وَ اَعْمالی عِنْدَکَ مَقْبُولَةً
اعمالم را در پیشگاهت قبول فرمایی
حَتّی تَکُونَ اَعْمالی وَ اَوْرادی کُلُّها وِرْداً واحِداً وَ حالی فی خِدْمَتِکَ سَرْمَداً
تا آنکه اعمال و اورادم هماهنگ، همسو و همواره باشد و حالم در خدمت تو پاینده گردد،
یا سَیِّدی یا مَنْ عَلَیْهِ مُعَوَّلی
ای سرور من، ای آن که بر او تکیه دارم،
یا مَنْ اِلَیْهِ شَکَوْتُ اَحْوالی
ای آن که شکوه حالم را تنها به سوی او برم،
یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
ای پروردگارم، ای پروردگارم، ای پروردگارم
قَوِّ عَلی خِدْمَتِکَ جَوارِحی وَاشْدُدْ عَلَی الْعَزیمَةِ جَوانِحی
اعضایم را در راه خدمتت نیرو بخش و دلم را بر عزم و همّت محکم کن،
وَ هَبْ لِیَ الْجِدَّ فی خَشْیَتِکَ وَالدَّوامَ فِی الاْتِّصالِ بِخِدْمَتِکَ حَتّی اَسْرَحَ اِلَیْکَ فی مَیادینِ السّابِقینَ
و کوشش در راستای پروایت و دوام در پیوستن به خدمتت را و به من ارزانی دار تا به سویت برانم در میدانهای پیشتازان
وَ أُسْرِعَ اِلَیْکَ فِی الْبارِزینَ وَ أَشْتاقَ اِلی قُرْبِکَ فِی الْمُشْتاقینَ
و به سویت بشتابم در میان شتابندگان و به کوی قربت آیم در میان مشتاقان.
وَ أَدْنُوَ مِنْکَ دُنُوَّ الْمُخْلِصینَ
و همانند مخلصان به تو نزدیک شوم
وَ اَخافَکَ مَخافَةَ الْمُوقِنینَ
و چون یقین آوردگان از جاه تو بهراسم
وَ اَجْتَمِعَ فی جِوارِکَ مَعَ الْمُؤْمِنینَ
و با اهل ایمان در جوارت گرد آیم.
اَللّهُمَّ وَ مَنْ اَرادَنی بِسُوَّءٍ فَاَرِدْهُ وَ مَنْ کادَنی فَکِدْهُ
خدایا هرکس مرا به بدی قصد کند تو قصدش کن، و هرکس با من مکر ورزد تو با او مکر کن،
وَاجْعَلْنی مِنْ اَحْسَنِ عَبیدِکَ نَصیباً عِنْدَکَ وَ اَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْکَ
و مرا از بهره مندترین بندگانت نزد خود، و نزدیک ترین شان در منزلت به تو و مخصوص ترین شان در رتبه به پیشگاهت بگردان
وَ اَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَیْکَ فَاِنَّهُ لا یُنالُ ذلِکَ اِلاّ بِفَضْلِکَ
زیرا این همه به دست نیاید جز به فضل تو،
وَ جُدْلی بِجُودِکَ وَاعْطِفْ عَلَیَّ بِمَجْدِکَ
خدایا! با جودت به من جود کن و با بزرگواریت به من نظر کن
وَاحْفَظْنی بِرَحْمَتِکَ
و با رحمتت مرا نگاهدار
وَاجْعَلْ لِسانی بِذِکْرِکَ لَهِجاً
و زبانم را به ذکرت گویا کن،
وَ قَلْبی بِحُبِّکَ مُتَیَّماً وَ مُنَّ عَلَیَّ بِحُسْنِ اِجابَتِکَ
و دلم را به محبتت شیفته و شیدا فرا و بر من منّت گذار با پاسخ نیکویت
وَ اَقِلْنی عَثْرَتی وَاغْفِرْ زَلَّتی
و لغزشم را نادیده انگار و گناهم را ببخش
فَاِنَّکَ قَضَیْتَ عَلی عِبادِکَ بِعِبادَتِکَ
زیرا تو بندگانت را به بندگی فرمان دادی
وَ اَمَرْتَهُمْ بِدُعاَّئِکَ وَ ضَمِنْتَ لَهُمُ الإِجابَةَ فَاِلَیْکَ
و به دعا و درخواست از خود امر کردی و اجابت دعا را برای آنان ضامن شدی،
یا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهی وَ اِلَیْکَ یا رَبِّ مَدَدْتُ یَدی
پس ای پروردگار من تنها روی به سوی تو داشتم و دستم را تنها به جانب تو دراز کردم،
فَبِعِزَّتِکَ
پس تو را به عزّتت سوگند میدهم
اسْتَجِبْ لی دُعاَّئی وَ بَلِّغْنی مُنایَ وَ لا تَقْطَعْ مِنْ فَضْلِکَ رَجاَّئی
دعایم را اجابت کنی و مرا به آرزویم برسانی، و امیدم را از فضلت ناامید نکنی،
وَاکْفِنی شَرَّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنْ اَعْدآئی ،
و شرّ دشمنانم را از پری و آدمی از من کفایت کنی،
یا سَریعَ الرِّضا
ای خدایی که زود از بنده ات خشنود می شوی،
اِغْفِرْ لِمَنْ لا یَمْلِکُ اِلّا الدُّعاَّءَ
بیامرز آن را که جز دعا چیزی ندارد،
فَاِنَّکَ فَعّالٌ لِما تَشاَّءُ
همانا تو هرچه بخواهی انجام میدهی،
یا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفاَّءٌ وَ طاعَتُهُ غِنیً
ای آن که نامش دوا و یادش شفا و طاعتش توانگری است،
اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَ سِلاحُهُ الْبُکاَّءُ
رحم کن به کسیکه سرمایه اش امید و سازو برگش اشک ریزان است
یا سابِغَ النِّعَمِ یا دافِعَ النِّقَمِ یا نُورَ الْمُسْتَوْحِشینَ فِی الْظُّلَمِ
ای فروریزنده نعمت ها ای دورکننده بلاها، ای روشنی بخش وحشت زدگان در تاریکی ها،
یَا عالِماً لا یُعَلَّمُ
ای دانای ناآموخته
صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،
وَافْعَلْ بی مَا اَنْتَ أَهْلُهُ وَ صَلَّی اللّهُ عَلی رَسُولِهِ وَالْأَئِمَّةِ الْمَیامینَ مِنْ الِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً
و با من چنان کن تو را شاید، و درود و سلام فراوان خدا بر پیامبرش و بر امامان خجسته از خاندانش
دعای کمیل از دعاهای بسیار معروف است، علاّمه مجلسی رحمة اللّه فرموده: این دعا از بهترین دعاهاست و دعای خضر پیامبر است.
امام علی (ع) آن را به کمیل که از خواصّ اصحاب آن حضرت بود آموخت و نیز فرموده: در شب های نیمه شعبان و در هر شب جمعه خوانده می شود، و برای کفایت از گزند دشمنان و گشوده شدن درهای روزی و آمرزش گناهان سودمند است.
شیخ طوسی و سیّد ابن طاووس آن را در کتاب‌های دعای خود آورده اند.
متن و ترجمه:
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و همیشگی است
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
خدایا از تو درخواست می کنم، به رحمت که همه چیز را فرا گرفته
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی قَهَرْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ ءٍ
و به نیرویت که با آن بر هرچیز چیره گشتی
وَ خَضَعَ لَهَا کُلُّ شَیْ ءٍ وَ ذَلَّ لَهَا کُلُّ شَیْ ءٍ
و در برابر آن هرچیز فروتنی نموده و همه چیز خوار شده
وَ بِجَبَرُوتِکَ الَّتِی غَلَبْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ ءٍ
و به جبروتت که با آن بر همه چیزی فائق آمدی
وَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی لاَ یَقُومُ لَهَا شَیْ ءٌ
و به عزّتت که چیزی در برابرش تاب نیاورد
وَ بِعَظَمَتِکَ الَّتِی مَلَأَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
و به بزرگی ات که همه چیز را پر کرده
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عَلاَ کُلَّ شَیْ ءٍ
و به پادشاهی ات که برتر از همه چیز قرار گرفته
وَ بِوَجْهِکَ الْبَاقِی بَعْدَ فَنَاءِ کُلِّ شَیْ ءٍ
و به جلوه ات که پس از نابودی همه چیز باقی است
وَ بِأَسْمَائِکَ الَّتِی مَلَأَتْ (غَلَبَتْ) أَرْکَانَ کُلِّ شَیْ ءٍ
و به نام هایت که پایه های همه چیز را انباشته
وَ بِعِلْمِکَ الَّذِی أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ
و به علمت که بر همه چیز احاطه نموده،
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی أَضَاءَ لَهُ کُلُّ شَیْ ءٍ
و به نور ذاتت که همه چیز در پرتو آن تابنده گشته،
یَا نُورُ یَا قُدُّوسُ
ای نور، ای پاک از هر عیب
یَا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ
ای آغاز هر آغاز
وَ یَا آخِرَ الْآخِرِینَ
و ای پایان هر پایان،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ
خدایا! بیامرز برای من آن گناهانی را که پرده حرمتم می درد
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ
خدایا! بیامرز برای من آن گناهانی را که کیفرها را فرو می بارند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ
خدایا! بیامرز برایم گناهانی را که نعمت ها را دگرگون می سازند،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ
خدایا! بیامرز برایم آن گناهانی را که دعا را باز می دارند،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلاَء
خدایا! بیامرز برایم گناهانی که بلا نازل میکند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ
خدایا! بیامرز برایم همه گناهانی را که مرتکب شدم،
وَ کُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا
و تمام خطاهایی که به آنها آلوده گشتم،
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِذِکْرِکَ
خدایا! با یاد تو به سویت نزدیکی می جویم،
وَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَی نَفْسِکَ
و از ناخشنودی تو به درگاه خودت شفاعت می طلبم،
وَ أَسْأَلُکَ بِجُودِکَ أَنْ تُدْنِیَنِی مِنْ قُرْبِکَ
و از تو خواستارم به جودت مرا به بارگاه قرب خویش نزدیک گردانی
وَ أَنْ تُوزِعَنِی شُکْرَکَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِی ذکْرَکَ
و سپاس خود را نصیب من کنی، و یادت را به من الهام نمایی
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خَاشِعٍ
خدایا! از تو درخواست میکنم، درخواست بنده ای فروتن، خوار و افتاده،
أَنْ تُسَامِحَنِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تَجْعَلَنِی بِقِسْمِکَ رَاضِیاً قَانِعاً
که با من مدارنمایی و به من رحم کنی و به آنچه روزی ام نموده ای خشنود و قانع بداری
وَ فِی جَمِیعِ الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً
و در تمام حالات در عرصه تواضعم بگذاری
اللَّهُمَّ و أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُه
خدایا! از تو درخواست میکنم درخواست کسیکه سخت تهیدست شده
وَ أَنْزَلَ بِکَ عِنْدَ الشَّدَائِدِ حَاجَتَه
و بار نیازش را به هنگام گرفتاری ها به آستان تو فرود آورده
وَ عَظُمَ فِیمَا عِنْدَکَ رَغْبَتُه
و میلش به آنچه نزد توست فزونی یافته
اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطَانُکَ
خدایا! فرمانروایی بس بزرگ
وَ عَلاَ مَکَانُکَ
و مقامت والا
وَ خَفِیَ مَکْرُکَ
و تدبیرت پنهان
وَ ظَهَرَ أَمْرُکَ
و فرمانت آشکار،
وَ غَلَبَ قَهْرُکَ
و قهرت چیره،
وَ جَرَتْ قُدْرَتُکَ
و قدرتت نافذ،
وَ لاَ یُمْکِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُکُومَتِکَ
و گریز از حکومتت ممکن نیست،
اللَّهُمَّ لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِی غَافِراً
خدایا! آمرزنده ای برای گناهانم
وَ لاَ لِقَبَائِحِی سَاتِراً
و پرده پوشی برای زشتکاری هایم
وَ لاَ لِشَیْ ءٍ مِنْ عَمَلِیَ الْقَبِیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَیْرَکَ
و تبدیل کننده ای برای کار زشتم به زیبایی
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ وَ بِحَمْدِکَ
جز تو نمی یابم معبودی جز تو نیست، پاک و منزّهی و به ستایشت برخاسته ام
ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی
به خود ستم کردم و از روی نادانی جرأت نمودم
وَ سَکَنْتُ إِلَی قَدِیمِ ذِکْرِکَ لِی وَ مَنِّکَ عَلَیَ
و به یاد دیرینه ات از من و بخششت بر من به آرامش نشستم
اللَّهُمَّ مَوْلاَیَ کَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ
خدایا! ای سرور من چه بسیار زشتی مرا پوشاندی
وَ کَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ (أَمَلْتَهُ)
و چه بسیار بالاهای سنگین و بزرگی که از من برگرداندی
وَ کَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ
و چه بسیار لغزشی که مرا از آن نگهداشتی
وَ کَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ دَفَعْتَهُ
و چه بسیار ناپسند که از من دور کردی
وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ
و چه بسیار ستایش نیکویی که شایسته آن نبودم و تو در میان مردم پخش کردی،
اللَّهُمَّ عَظُمَ بَلاَئِی
خدایا! بلایم بزرگ شده
وَ أَفْرَطَ بِی سُوءُ حَالِی
و زشتی حالم از حدّ گذشته
وَ قَصُرَتْ (قَصَّرَتْ) بِی أَعْمَالِی
و کردارم خوارم ساخته
وَ قَعَدَتْ بِی أَغْلاَلِی وَ حَبَسَنِی عَنْ نَفْعِی بُعْدُ أَمَلِی (آمَالِی) وَ خَدَعَتْنِی الدُّنْیَا بِغُرُورِهَا
و زنجیرهای گناه مرا زمین گیر نموده و دوری آرزوهایم مرا زندانی ساخته و دوری آرزوهایم مرا زندانی ساخته
وَ نَفْسِی بِجِنَایَتِهَا (بِخِیَانَتِهَا)
و دنیا با غرورش و نفسم با جنایتش
وَ مِطَالِی یَا سَیِّدِی فَأَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ أَنْ لاَ یَحْجُبَ عَنْکَ دُعَائِی سُوءُ عَمَلِی وَ فِعَالِی
امروز و فردا کردنم در توبه مرا فریفته ای سرورم از تو درخواست میکنم به عزّتت که مانع نشود از اجابت دعایم به درگاهت، بدی عمل و زشتی کردارم
وَ لاَ تَفْضَحْنِی بِخَفِیِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ سِرِّی
و مرا با آنچه از اسرار نهانم میدانی رسوا مسازی
وَ لاَ تُعَاجِلْنِی بِالْعُقُوبَةِ عَلَی مَا عَمِلْتُهُ فِی خَلَوَاتِی مِنْ سُوءِ فِعْلِی وَ إِسَاءَتِی
و در کیفر آنچه در خلوت‌هایم انجام دادم وشتاب نکنی، از زشتی کردار و بدی رفتار
وَ دَوَامِ تَفْرِیطِی وَ جَهَالَتِی وَ کَثْرَةِ شَهَوَاتِی وَ غَفْلَتِی وَ کُنِ
و تداوم تقصیر و نادانی و بسیاری شهواتم و غفلتم،
اللَّهُمَّ بِعِزَّتِکَ لِی فِی کُلِّ الْأَحْوَالِ (فِی الْأَحْوَالِ کُلِّهَا) رَءُوفاً
خدایا! با من در همه احوال مهرورز
وَ عَلَیَّ فِی جَمِیعِ الْأُمُورِ عَطُوفاً
و بر من در هر کارم به دیده لطف بنگر
إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ
خدایا، پروردگارا، جز تو که را دارم؟
أَسْأَلُهُ کَشْفَ ضُرِّی وَ النَّظَرَ فِی أَمْرِی
تا برطرف شدن ناراحتی و نظر لطف در کارم را از او درخواست کنم
إِلَهِی وَ مَوْلاَیَ أَجْرَیْتَ عَلَیَّ حُکْماً اتَّبَعْتُ فِیهِ هَوَی نَفْسِی
خدای من و سرور من، حکمی را بر من جاری ساختی که هوای نفسم را در آن پیروی کردم
وَ لَمْ أَحْتَرِسْ فِیهِ مِنْ تَزْیِینِ عَدُوِّی فَغَرَّنِی بِمَا أَهْوَی
و از فریبکاری آرایش دشمنم نهراسیدم، پس مرا به خواهش دل فریفت و بر این امر اختیار
وَ أَسْعَدَهُ عَلَی ذَلِکَ الْقَضَاءُ فَتَجَاوَزْتُ بِمَا جَرَی
و اراده ام یاریش نمود، پس بدینسان
عَلَیَّ مِنْ ذَلِکَ بَعْضَ (مِنْ نَقْضِ) حُدُودِکَ
و بر پایه گذشته هایم از حدودت گذشتم،
وَ خَالَفْتُ بَعْضَ أَوَامِرِکَ
و با برخی از دستوراتت مخالفت نمودم،
فَلَکَ الْحَمْدُ (الْحُجَّةُ) عَلَیَّ فِی جَمِیعِ ذَلِکَ
پس حجت تنها از ان تواست در همه اینها،
وَ لاَ حُجَّةَ لِی فِیمَا جَرَی عَلَیَّ فِیهِ قَضَاؤُکَ
و مرا هیچ حقی نیست در انچه بر من از سوی قضایت جاری شده
وَ أَلْزَمَنِی حُکْمُکَ وَ بَلاَؤُکَ وَ قَدْ أَتَیْتُکَ
و فرمان و آزمایشت ملزمم نموده،
یَا إِلَهِی بَعْدَ تَقْصِیرِی وَ إِسْرَافِی عَلَی نَفْسِی
ای خدای من اینک پس از کوتاهی در عبادت و زیاده روی در خواهش های نفس
مُعْتَذِراً نَادِماً مُنْکَسِراً مُسْتَقِیلاً مُسْتَغْفِراً مُنِیباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً
عذرخواه، پشیمان، شکسته دل، جویای گذشت طالب آمرزش، بازگشت کنان با حالت اقرار و اذعان و اعتراف به گناه،
لاَ أَجِدُ مَفَرّا مِمَّا کَانَ مِنِّی وَ لاَ مَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ فِی أَمْرِی غَیْرَ قَبُولِکَ
بی آنکه گریزگاهی از آنچه از من سرزده بیابم و نه پناهگاهی که به آن رو آورم پیدا کنم، جز اینکه پذیرای
عُذْرِی وَ إِدْخَالِکَ إِیَّایَ فِی سَعَةِ (سَعَةٍ مِنْ) رَحْمَتِکَ
عذرم باشی، و مرا در رحمت فراگیرت بگنجایی
اللَّهُمَّ (إِلَهِی) فَاقْبَلْ عُذْرِی وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّی وَ فُکَّنِی مِنْ شَدِّ وَثَاقِی
خدایا! پس عذرم را بپذیر، و به بدحالی ام رحم کن و رهایم ساز از بند محکم گناه،
یَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِی وَ رِقَّةَ جِلْدِی وَ دِقَّةَ عَظْمِی
پروردگارا! بر ناتوانی جسمم و نازکی پوستم و نرمی استخوانم رحم کن.
یَا مَنْ بَدَأَ خَلْقِی وَ ذِکْرِی وَ تَرْبِیَتِی وَ بِرِّی وَ تَغْذِیَتِی هَبْنِی لاِبْتِدَاءِ کَرَمِکَ وَ سَالِفِ بِرِّکَ بِی
ای که آغازگر آفرینش و یاد و پرورش و نیکی بر من و تغذیه ام بوده ای، اکنون مرا ببخش به همان کرم نخستت، و پیشینه احسانت بر من
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ رَبِّی
ای خدای من و سرور و پروردگارم
أَ تُرَاکَ مُعَذِّبِی بِنَارِکَ بَعْدَ تَوْحِیدِکَ
آیا مرا به آتش دوزخ عذاب نمایی،
وَ بَعْدَ مَا انْطَوَی عَلَیْهِ قَلْبِی مِنْ مَعْرِفَتِکَ وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِی مِنْ ذِکْرِکَ
پس از اقرار به یگانگی ات و پس از آنکه دلم از نور شناخت تو روشنی گرفت
وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِیرِی مِنْ حُبِّکَ وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِی وَ دُعَائِی خَاضِعاً لِرُبُوبِیَّتِکَ
و زبانم در پرتو آن به ذکرت گویا گشت و پس از آنکه درونم از عشقت لبریز شد و پس از صداقت در اعتراف و درخواست خاضعانه ام در برابر پروردگاری ات،
هَیْهَاتَ أَنْتَ أَکْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَیِّعَ مَنْ رَبَّیْتَهُ
باور نمی کنم چه آن بسیار بعید است و تو بزرگوارتر از آن هستی که پرورده ات را تباه کنی
أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَیْتَهُ
یا آن را که به خود نزدیک نموده ای دور نمایی
أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَیْتَهُ
یا آن را که پناه دادی از خود برانی
أَوْ تُسَلِّمَ إِلَی الْبَلاَءِ مَنْ کَفَیْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ وَ لَیْتَ شِعْرِی َ
ای آن را که خود کفایت نموده ای و به او رحم کردی به موج بلا واگذاری؟
یَا سَیِّدِی وَ إِلَهِی وَ مَوْلاَی
ای سرورم و معبودم و مولایم
أَ تُسَلِّطُ النَّارَ عَلَی وُجُوهٍ خَرَّتْ لِعَظَمَتِکَ سَاجِدَةً
آیا آتش را بر صورت‌هایی که برای عظمتت سجده کنان بر زمین نهاده شده مسلطّ می‌کنی
وَ عَلَی أَلْسُنٍ نَطَقَتْ بِتَوْحِیدِکَ صَادِقَةً ً
و نیز بر زبان‌هایی که صادقانه به توحیدت
وَ بِشُکْرِکَ مَادِحَةً
و به سپاست مدح کنان گویا شده
وَ عَلَی قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِإِلَهِیَّتِکَ مُحَقِّقَة
و هم بر دل‌هایی که بر پایه تحقیق به خداوندیت اعتراف کرده
وَ عَلَی ضَمَائِرَ حَوَتْ مِنَ الْعِلْمِ بِکَ حَتَّی صَارَتْ خَاشِعَةً
و بر نهادهایی که معرفت به تو آنها را فرا گرفته تا آنجا که در پیشگاهت خاضع شده
وَ عَلَی جَوَارِحَ سَعَتْ إِلَی أَوْطَانِ تَعَبُّدِکَ طَائِعَةً
و به اعضایی که مشتاقانه به سوی پرستشگاه هایت شتافته اند
وَ أَشَارَتْ بِاسْتِغْفَارِکَ مُذْعِنَةً مَا هَکَذَا الظَّنُّ بِکَ
و اقرارکنان جویای آمرزش تو بوده اند، شگفتا این همه را به آتش بسوزانی! هرگز چنین گمانی به تو نیست
وَ لاَ أُخْبِرْنَا بِفَضْلِکَ عَنْکَ
و از فضل تو چنین خبری داده نشده.
یَا کَرِیمُ یَا رَبِ وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِی عَنْ قَلِیلٍ مِنْ بَلاَءِ الدُّنْیَا وَ عُقُوبَاتِهَا
ای بزرگوار، ای پروردگار و تو از ناتوانی ام در برابر اندکی از غم و اندوه دنیا و کیفرهای آن
وَ مَا یَجْرِی فِیهَا مِنَ الْمَکَارِهِ عَلَی أَهْلِهَا عَلَی أَنَّ ذَلِکَ بَلاَءٌ وَ مَکْرُوهٌ، قَلِیلٌ مَکْثُهُ، یَسِیرٌ بَقَاؤُهُ، قَصِیرٌ مُدَّتُهُ
و آنچه که از ناگواری ها بر اهلش می‌گذرد آگاهی، با آنکه این غم و اندوه و ناگواری درنگش کم بقایش اندک و مدّتش کوتاه است
فَکَیْفَ احْتِمَالِی لِبَلاَءِ الْآخِرَةِ وَ جَلِیلِ (حُلُولِ)
پس چگونه خواهد بود تابم در برابر بلای آخرت،
وُقُوعِ الْمَکَارِهِ فِیهَا وَ هُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ
و فرود آمدن ناگواری ها در آن جهان بر جسم و جانم و حال آنکه زمانش طولانی
وَ یَدُومُ مَقَامُهُ وَ لاَ یُخَفَّفُ عَنْ أَهْلِهِ
و جایگاهش ابدی است و تخفیفی برای اهل آن بلا نخواهد بود
لِأَنَّهُ لاَ یَکُونُ إِلاَّ عَنْ غَضَبِکَ وَ انْتِقَامِکَ وَ سَخَطِکَ
چرا که مایه آن بلا جز از خشم و انتقام و ناخشنودی تو نیست
وَ هَذَا مَا لاَ تَقُومُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ
و این چیزی است که تاب نیاورند در برابرش آسمانها و زمین،
یَا سَیِّدِی فَکَیْفَ لِی (بِی) وَ أَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفُ الذَّلِیلُ الْحَقِیرُ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ
ای سرور من تا چه رسد به من؟ و حال آنکه من بنده ناتوان، خوار و کوچک، زمین گیر و درمانده توأم
یَا إِلَهِی وَ رَبِّی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ لِأَیِّ الْأُمُورِ إِلَیْکَ أَشْکُو
ای خدای من و پروردگارم و سرور و مولایم، برای کدامیک از دردهایم به حضرتت شکوه کنم
وَ لِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَ أَبْکِی لِأَلِیمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ أَمْ لِطُولِ الْبَلاَءِ وَ مُدَّتِهِ
و برای کدامین گرفتاریم به درگاهت بنالم و اشک بریزیم آیا برای دردناکی عذاب و سختی اش، یا برای طولانی شدن بلا و زمانش،
فَلَئِنْ صَیَّرْتَنِی لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِکَ
پس اگر مرا در عقوبت و مجازات با دشمنانت قرار دهی،
وَ جَمَعْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَهْلِ بَلاَئِکَ
و بین من و اهل عذابت جمع کنی،
وَ فَرَّقْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ
و میان من و عاشقان و دوستانت جدایی اندازی،
فَهَبْنِی یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ وَ رَبِّی صَبَرْتُ عَلَی عَذَابِکَ
ای خدا و آقا و مولا و پروردگارم، بر فرض که بر عذابت شکیبائی ورزم،
فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَی فِرَاقِکَ وَ هَبْنِی یا إِلَهِی صَبَرْتُ عَلَی حَرِّ نَارِکَ
ولی بر فراقت چگونه صبر کنم و گیرم ای خدای من بر سوزندگی آتشت صبر کنم،
فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَی کَرَامَتِکَ
اما چگونه چشم پوشی از کرمت را تاب آورم
أَمْ کَیْفَ أَسْکُنُ فِی النَّارِ وَ رَجَائِی عَفْوُکَ
یا چگونه در آتش، سکونت گزینم و حال آنکه امید من گذشت و عفو تواست.
فَبِعِزَّتِکَ یَا سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ أُقْسِمُ صَادِقاً (الْآلِمِینَ)
پس به عزّتت ای آقا و مولایم سوگند صادقانه میخورم،
لَئِنْ تَرَکْتَنِی نَاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَیْکَ بَیْنَ أَهْلِهَا ضَجِیجَ الْآمِلِینَ
اگر مرا در سخن گفتن آزاد بگذاری در میان اهل دوزخ به پیشگاهت سخت ناله سر دهم همانند ناله آرزومندان
وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَیْکَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بُکَاءَ الْفَاقِدِینَ وَ لَأُنَادِیَنَّکَ
و به درگاهت بانگ بردارم،همچون بانگ آنان که خواهان دادرسی هستند و هر آینه به آستانت گریه کنم، چونان که مبتلا به فقدان عزیزی هستند و فریاد میزنم
أَیْنَ کُنْتَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ
کجایی ای سرپرست مؤمنان،
یَا غَایَةَ آمَالِ الْعَارِفِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ
ای نهای آرزوی عارفان، ای فریادرس خواهندگان فریادرس،
یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ وَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ
ای محبوب دل‌های راستان و ای معبود جهانیان
أَ فَتُرَاکَ سُبْحَانَکَ یَا إِلَهِی وَ بِحَمْدِکَ تَسْمَعُ فِیهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ (ُیسْجَنُ) فِیهَا بِمُخَالَفَتِهِ
آیا این چنین است، ای خدای منزّه، و ستوده که در دوزخ بشنوی صدای بنده مسلمانی که برای مخالفتش با دستورات تو زندانی شده
وَ ذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِیَتِهِ وَ حُبِسَ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا بِجُرْمِهِ وَ جَرِیرَتِهِ وَ هُوَ یَضِجُّ إِلَیْکَ ضَجِیجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِکَ
و مزه عذابش را به خاطر نافرمانی چشیده و میان درکات دوزخ به علّت جرم و جنایتش محبوس شده، و حال آنکه در درگاهت سخت ناله میزند، همچون ناله آن که آرزومند رحمت توست،
وَ یُنَادِیکَ بِلِسَانِ أَهْلِ تَوْحِیدِکَ وَ یَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِرُبُوبِیَّتِکَ
و با زبان اهل توحیدت تو را می خواند، و به ربوبیّتت به پیشگاهت توسّل می جوید،
یَا مَوْلاَیَ فَکَیْفَ یَبْقَی فِی الْعَذَابِ وَ هُوَ یَرْجُو مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِکَ
ای مولای من، چگونه در عذاب بماند و حال آنکه امید به بردباری گذشته ات دارد
أَمْ کَیْفَ تُؤْلِمُهُ النَّارُ وَ هُوَ یَأْمُلُ فَضْلَکَ وَ رَحْمَتَکَ
یا آتش چگونه او را به درد آورد درحالیکه بخشش و رحمت تو را آرزو دارد
أَمْ کَیْفَ یُحْرِقُهُ لَهِیبُهَا
چگونه شعله آتش او را بسوزاند
وَ أَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ
درحالیکه فریادش را می شنوی
وَ تَرَی مَکَانَه أَمْ کَیْفَ یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ زَفِیرُهَا
و جایش را می بینی یا چگونه آتش او را دربر بگیرد
وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ أَمْ کَیْفَ یَتَقَلْقَلُ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا
و حال آنکه از ناتوانی اش خبر داری، یا چگونه در طبقات دوزخ به این سو و آن سو کشانده شود
وَ أَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ أَمْ کَیْفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِیَتُهَا
درحالی که راستگوی اش را میدانی، یا چگونه فرشته های عذاب او را با خشم برانند
وَ هُوَ یُنَادِیکَ یَا رَبَّهْ أَمْ کَیْفَ یَرْجُو فَضْلَکَ فِی عِتْقِهِ مِنْهَا فَتَتْرُکُهُ (فَتَتْرُکَه) فِیهَا
و حال آنکه تو را به پروردگاری ات می خواند، یا چگونه ممکن است بخششت را در آزادی از دوزخ امید داشته باشد و تو او را در انجا به همان حال واگذاری؟
هَیْهَاتَ مَا ذَلِکَ الظَّنُّ بِکَ وَ لاَ الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِکَ وَ لاَ مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِینَ مِنْ بِرِّکَ وَ إِحْسَانِکَ
همه این امور از بنده نوازی تو بس دور است، هرگز گمان ما به تو این نیست و نه از فضل تو چنین گویند و نه به آنچه که از خوبی و احسانت با اهل توحید رفتار کرده ای شباهتی دارد،
فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیکَ
پس به یقین میدانم که اگر فرمانت در به عذاب کشیدن منکران نبود
وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیکَ لَجَعَلْتَ النَّارَ کُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً
و حکمت به همیشگی بودن دشمنانت در آتش صادر نمی شد، هر آینه سرتاسر دوزخ را سرد و سلامت می کردی
وَ مَا کَانَ لِأَحَدٍ فِیهَا مَقَرّاً وَ لاَ مُقَاماً (مَقَاماً)
و برای احدی در انجا قرار و جایگاهی نبود،
لَکِنَّکَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ
امّا تو که مقدّس است نام هایت برجسته و والا است
أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْکَافِرِینَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ
سوگند یاد کردی که دوزخ را از همه کافران چه پری و چه آدمی پر سازی
وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ
و ستیزه جویان را در آنجا همیشگی و جاودانه بداری
وَ أَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ
و هم تو - که ثنایت برجسته و والاست
- قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَ تَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَکَرِّماً
به این گفته ابتدا کردی و با نعمت هایت کریمانه تفضّل فرمودی که
اَفَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ
آیا مؤمن همانند فاسق است؟ نه، مساوی نیستند
اِلهی وَ سَیِّدی فَاَسْئَلُکَ بِالْقُدْرَةِ الَّتی قَدَّرْتَها
ای خدا و سرور من، از تو خواستارم به قدرتی که مقدّر نمودی
وَ بِالْقَضِیَّةِ الَّتی حَتَمْتَها وَ حَکَمْتَها
و به فرمانی که حتمیتش دادی و بر همه استوارش نمودی
وَ غَلَبْتَ مَنْ عَلَیْهِ اَجْرَیْتَها
و بر کسیکه بر او اجرایش کردی چیره ساختی
اَنْ تَهَبَ لی فی هذِهِ اللَّیْلَةِ
که در این شب بر من ببخشی
وَ فی هذِهِ السّاعَةِ کُلَّ جُرْمٍ اَجْرَمْتُهُ
و در این ساعت هر جرمی که مرتکب شدم
وَ کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ قَبِیحٍ أَسْرَرْتُهُ
و هر گناهی که به آن آلوده گشتم و هر کار زشتی را که پنهان ساختم
وَ کُلَّ جَهْلٍ عَمِلْتُهُ کَتَمْتُهُ اَوْ أَعْلَنْتُهُ أَخْفَیْتُهُ اَوْ اَظْهَرْتُهُ
و هر نادانی که آن را بکار گرفتم خواه پنهان کردم یا آشکار، نهان ساختم یا عیان
وَ کُلَّ سَیِّئَةٍ أَمَرْتَ بِاِثْباتِهَا الْکِرامَ الْکاتِبینَ
و هر کار زشتی که دستور ثبت آن را به نویسندگان بزرگوار دادی
الَّذینَ وَکَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ ما یَکُونُ مِنّی
آنان که بر ضبط آنچه از من سر زند گماشتی
وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَیَّ مَعَ جَوارِحی
و آنان را نیز گواهانی بر من قرار دادی علاوه بر اعضایم
وَ کُنْتَ اَنْتَ الرَّقیبَ عَلَیَّ مِنْ وَراَّئِهِمْ
و خود فراتر از آنها مراقب من بودی
وَالشّاهِدَ لِما خَفِیَ عَنْهُمْ
و شاهد بر آنچه که از آنان پنهان ماند
وَ بِرَحْمَتِکَ اَخْفَیْتَهُ
و به یقین با رحمتت پنهان ساختی
وَ بِفَضْلِکَ سَتَرْتَهُ
و با فضلت پوشاندی
وَ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّی مِنْ کُلِّ خَیْرٍ اَنْزَلْتَهُ
و اینکه از تو میخواهم از هرچیزیکه نازل کردی
اَوْ اِحْسانٍ فَضَّلْتَهُ اَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ
یا احسانی که تفضّل نمودی
اَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ
یا رزقی که پراکندی
اَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ
یا گناهی که بیامرزی
اَوْ خَطَاءٍ تَسْتُرُهُ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
یا خطایی که بپوشانی، پرورگارا، پروردگارا، پروردگارا
یا اِلهی وَ سَیِّدی وَ مَوْلایَ وَ مالِکَ رِقّی
ای خدای من ای سرور من، ای مولای من و اختیار دارم،
یا مَنْ بِیَدِهِ ناصِیَتی یا عَلیماً بِضُرّی
ای کسیکه مهارم به دست اوست، ای آگاه از پریشانی
وَ مَسْکَنَتی یا خَبیراً بِفَقْری وَ فاقَتی یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
ای دانای تهیدستی و ناداری ام، پروردگارا! پروردگارا! پروردگارا!
اَسْئَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدْسِکَ
از تو درخواست میکنم به حقّت و قدست
وَ اَعْظَمِ صِفاتِکَ وَ اَسْماَّئِکَ اَنْ تَجْعَلَ اَوْقاتی مِنَ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ بِذِکْرِکَ مَعْمُورَةً
و بزرگ ترین صفات و نام هایت که همه اوقاتم را از شب و روز به یادت آباد کنی
وَ بِخِدْمَتِکَ مَوْصُولَةً
و به خدمت گزاری ات پیوسته بداری
وَ اَعْمالی عِنْدَکَ مَقْبُولَةً
اعمالم را در پیشگاهت قبول فرمایی
حَتّی تَکُونَ اَعْمالی وَ اَوْرادی کُلُّها وِرْداً واحِداً وَ حالی فی خِدْمَتِکَ سَرْمَداً
تا آنکه اعمال و اورادم هماهنگ، همسو و همواره باشد و حالم در خدمت تو پاینده گردد،
یا سَیِّدی یا مَنْ عَلَیْهِ مُعَوَّلی
ای سرور من، ای آن که بر او تکیه دارم،
یا مَنْ اِلَیْهِ شَکَوْتُ اَحْوالی
ای آن که شکوه حالم را تنها به سوی او برم،
یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
ای پروردگارم، ای پروردگارم، ای پروردگارم
قَوِّ عَلی خِدْمَتِکَ جَوارِحی وَاشْدُدْ عَلَی الْعَزیمَةِ جَوانِحی
اعضایم را در راه خدمتت نیرو بخش و دلم را بر عزم و همّت محکم کن،
وَ هَبْ لِیَ الْجِدَّ فی خَشْیَتِکَ وَالدَّوامَ فِی الاْتِّصالِ بِخِدْمَتِکَ حَتّی اَسْرَحَ اِلَیْکَ فی مَیادینِ السّابِقینَ
و کوشش در راستای پروایت و دوام در پیوستن به خدمتت را و به من ارزانی دار تا به سویت برانم در میدانهای پیشتازان
وَ أُسْرِعَ اِلَیْکَ فِی الْبارِزینَ وَ أَشْتاقَ اِلی قُرْبِکَ فِی الْمُشْتاقینَ
و به سویت بشتابم در میان شتابندگان و به کوی قربت آیم در میان مشتاقان.
وَ أَدْنُوَ مِنْکَ دُنُوَّ الْمُخْلِصینَ
و همانند مخلصان به تو نزدیک شوم
وَ اَخافَکَ مَخافَةَ الْمُوقِنینَ
و چون یقین آوردگان از جاه تو بهراسم
وَ اَجْتَمِعَ فی جِوارِکَ مَعَ الْمُؤْمِنینَ
و با اهل ایمان در جوارت گرد آیم.
اَللّهُمَّ وَ مَنْ اَرادَنی بِسُوَّءٍ فَاَرِدْهُ وَ مَنْ کادَنی فَکِدْهُ
خدایا هرکس مرا به بدی قصد کند تو قصدش کن، و هرکس با من مکر ورزد تو با او مکر کن،
وَاجْعَلْنی مِنْ اَحْسَنِ عَبیدِکَ نَصیباً عِنْدَکَ وَ اَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْکَ
و مرا از بهره مندترین بندگانت نزد خود، و نزدیک ترین شان در منزلت به تو و مخصوص ترین شان در رتبه به پیشگاهت بگردان
وَ اَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَیْکَ فَاِنَّهُ لا یُنالُ ذلِکَ اِلاّ بِفَضْلِکَ
زیرا این همه به دست نیاید جز به فضل تو،
وَ جُدْلی بِجُودِکَ وَاعْطِفْ عَلَیَّ بِمَجْدِکَ
خدایا! با جودت به من جود کن و با بزرگواریت به من نظر کن
وَاحْفَظْنی بِرَحْمَتِکَ
و با رحمتت مرا نگاهدار
وَاجْعَلْ لِسانی بِذِکْرِکَ لَهِجاً
و زبانم را به ذکرت گویا کن،
وَ قَلْبی بِحُبِّکَ مُتَیَّماً وَ مُنَّ عَلَیَّ بِحُسْنِ اِجابَتِکَ
و دلم را به محبتت شیفته و شیدا فرا و بر من منّت گذار با پاسخ نیکویت
وَ اَقِلْنی عَثْرَتی وَاغْفِرْ زَلَّتی
و لغزشم را نادیده انگار و گناهم را ببخش
فَاِنَّکَ قَضَیْتَ عَلی عِبادِکَ بِعِبادَتِکَ
زیرا تو بندگانت را به بندگی فرمان دادی
وَ اَمَرْتَهُمْ بِدُعاَّئِکَ وَ ضَمِنْتَ لَهُمُ الإِجابَةَ فَاِلَیْکَ
و به دعا و درخواست از خود امر کردی و اجابت دعا را برای آنان ضامن شدی،
یا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهی وَ اِلَیْکَ یا رَبِّ مَدَدْتُ یَدی
پس ای پروردگار من تنها روی به سوی تو داشتم و دستم را تنها به جانب تو دراز کردم،
فَبِعِزَّتِکَ
پس تو را به عزّتت سوگند میدهم
اسْتَجِبْ لی دُعاَّئی وَ بَلِّغْنی مُنایَ وَ لا تَقْطَعْ مِنْ فَضْلِکَ رَجاَّئی
دعایم را اجابت کنی و مرا به آرزویم برسانی، و امیدم را از فضلت ناامید نکنی،
وَاکْفِنی شَرَّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنْ اَعْدآئی ،
و شرّ دشمنانم را از پری و آدمی از من کفایت کنی،
یا سَریعَ الرِّضا
ای خدایی که زود از بنده ات خشنود می شوی،
اِغْفِرْ لِمَنْ لا یَمْلِکُ اِلّا الدُّعاَّءَ
بیامرز آن را که جز دعا چیزی ندارد،
فَاِنَّکَ فَعّالٌ لِما تَشاَّءُ
همانا تو هرچه بخواهی انجام میدهی،
یا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفاَّءٌ وَ طاعَتُهُ غِنیً
ای آن که نامش دوا و یادش شفا و طاعتش توانگری است،
اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَ سِلاحُهُ الْبُکاَّءُ
رحم کن به کسیکه سرمایه اش امید و سازو برگش اشک ریزان است
یا سابِغَ النِّعَمِ یا دافِعَ النِّقَمِ یا نُورَ الْمُسْتَوْحِشینَ فِی الْظُّلَمِ
ای فروریزنده نعمت ها ای دورکننده بلاها، ای روشنی بخش وحشت زدگان در تاریکی ها،
یَا عالِماً لا یُعَلَّمُ
ای دانای ناآموخته
صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،
وَافْعَلْ بی مَا اَنْتَ أَهْلُهُ وَ صَلَّی اللّهُ عَلی رَسُولِهِ وَالْأَئِمَّةِ الْمَیامینَ مِنْ الِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً
و با من چنان کن تو را شاید، و درود و سلام فراوان خدا بر پیامبرش و بر امامان خجسته از خاندانش
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان