با صدای میثم ثمار
دعاى سمات معروف به دعاى شبّور که مستحب است خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه و مخفى نماند که این دعا از ادعیه مشهوره است و اکثر علماى سلف بر این دعا مواظبت مى نموده اند و در مصباح شیخ طوسى و جمال الاسبوع سید بن طاوس و کتب کفعمى به سندهاى معتبر از جناب محمد بن عثمان عمروی که از نواب حضرت صاحب الامر است و از حضرت امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهما السلام روایت شده و علامه مجلسى آن را با شرح در بحار ذکر کرده و آن دعا موافق مصباح شیخ این است
متن و ترجمه:
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ
خدایا از تو درخواست مى کنم به نام بزرگ تو آن نام که بسى بزرگتر و با عزت و جلال و گرامیترین نامهاست
الَّذِی إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى مَغَالِقِ أَبْوَابِ السَّمَاءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ
آن نامى که هرگاه به آن خوانده شوى براى گشایش درهاى بسته آسمان به رحمت و برکت گشوده گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى مَضَائِقِ أَبْوَابِ الْأَرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ
و هرگاه خوانده شوى بر مشکلات و تنگناهاى حوادث روى زمین به فراخى و سهولت مبدل گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ
و چون خوانده شوى بر هر کار دشوار عالم سهل و آسان گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ
و چون براى زنده شدن مردگان به آن نام خوانده شوى همه زنده شوند
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى کَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْکَشَفَتْ
و چون براى دفع غم و درد و مصیبتها خوانده شوى همه برطرف شود
وَ بِجَلاَلِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَکْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ
و سوگند به جلال ذات بزرگوارت که مکرمترین و با عزتترین ذوات است و گردنکشان عالم پیشش ذلیل
وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِکَ
و خاضع و از هیبتش خاموش شود صداهاى هر ذى صوتى است و دلها (ى اهل دل) از ترس او هراسان است
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی بِهَا تُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلاَّ بِإِذْنِکَ وَ تُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولاَ
و قسم به قدرتت که آسمان را از افتادن بر زمین نگاه مى دارد جز آنکه اراده تو باشد و آسمانها و زمین را از زوال و فنا حفظ مى کند
وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتِی دَانَ (کَانَ) لَهَا الْعَالَمُونَ وَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ
سوگند به مشیت که جهانها در مقابلش پست و مطیع است و به کلمه (کن) مشیت فعلیه ات که زمین و آسمانها را بدان خلق کردى
وَ بِحِکْمَتِکَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَیْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَکَناً (مَسْکَناً)
و به حکمت بالغه ات که (اسرار) عجائب عالم را بدان آفریدى و هم به حکمتت تاریکى را شب عالم قرار دادى و زمان آرامش خلق کردى
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً
و روشنى را روز جهان ساختى و سبب بینش براى کار و جنبش مخلوقات گردانیدى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً
و خورشید را بدان حکمت آفریدى و آن را فروزان کردى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً
و ماه را آفریدى و آن را تابان ساختى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْکَوَاکِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَةً وَ رُجُوماً
و ستارگان را بدان آفریدى و آن کرات نور را به قسمتهایى مقدور و بروجى مخصوص معین کردى و چراغها نمودى و زیور و رجم اوهام خلق ساختى
وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِیَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَکاً وَ مَسَابِحَ
و مشرق و مغربها براى آن مقرر فرمودى و محل طلوع و سیر آن را و مدار حرکت و شناورى آنها را در این دریاى بیکران تعیین کردى
وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا
و در آسمان منازل و مدارج هر یک منظم داشتى و همه را نیکو مقدر ساختى و به صورتهاى زیبا آفریدى
وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِکَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِکْمَتِکَ تَدْبِیراً وَ أَحْسَنْتَ (فَأَحْسَنْتَ) تَدْبِیرَهَا
و به نامهاى مبارک خود آنها را کاملا بشمار آوردى و به حکمت و عنایتت به نیکوترین تدبیر نظام فلک را منظم نمودى
وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ (وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ) السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ
و دو آیت بزرگ شب و روز (به حرکتى منظم) مسخر کردى اوقات و شماره (ماه و) سال را و حساب کار را بدان منوط ساختى
وَ جَعَلْتَ رُؤْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْأًى وَاحِداً
و همه خلق را در دیدن آن یکسان قرار دادى
وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِکَ الَّذِی کَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی الْمُقَدَّسِینَ
و باز اى خدا از تو درخواست مى کنم به مجد و عظمتت که به آن در میان ملائکه قدوسى با بنده و رسولت موسى بن عمران علیه السلام سخن گفتى
فَوْقَ إِحْسَاسِ (أَحْسَاسِ) الْکَرُوبِینَ (الْکَرُوبِیِّینَ) فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِی عَمُودِ النَّارِ
در مقامى فوق ادراک فرشتگان کروبى و فوق ابرها و حجابهاى نور و فوق صندوق شهادت در جلوش عمود آتش مانند چراغ در شب روشن می کردى
وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ وَ فِی (إِلَى) جَبَلِ حُورِیثَ فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَکَةِ
و هم در کوه طور سیناء و در کوه حوریث که نخستین بار آنجا بموسى وحى فرستادى در وادى مقدس در بقعه مبارکه
مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ
طور ایمن (با موسى) از این درخت معهود تکلم فرمودى و باز در سرزمین مصر با نه معجزه روشن معروف و باز روزى که دریا را براى بنى اسرائیل شکافتى
وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ کَالْحِجَارَةِ
و باز در جوشش و انفجار (دوازده چشمه آب از سنگ) که معجزات عجیبى در دریاى سوف هویدا ساختى و آب را در لجه دریا مانند سنگ منجمد گردانیدى
وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ کَلِمَتُکَ الْحُسْنَى عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا
و بنى اسرائیل را از آن (دریا) مانند خشکى بگذارنیدى و کلمه نیکوى (حسن قضاى) خود را درباره آن قوم بواسطه صبر و ثبات آنها در دین خدا کامل فرمودى
وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاکِبَهُ فِی الْیَمِ
و آنها را وارث و مالک شرق و غرب زمین (مصر و شامات) که با برکت بر اهل عالم است گردانیدى و فرعون و سپاه و مرکبها و قومش را غرق دریاى هلاک ساختى
وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ
و باز سوگند به نامبزرگت و بزرگتر و با عزت و جلالتر و گرامیترین نامت
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسَى کَلِیمِکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ
و به آن نور مجد و عظمتت که براى موسى کلیمت علیه السلام به طور سینا تجلى کردى
وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ خَلِیلِکَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ
و پیش از او براى ابراهیم خلیلت علیه السلام در مسجد خیف تجلى کردى
وَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ (سَبْعٍ)
و براى اسحق صفى با خلوصت علیه السلام در چاه شیع تجلى کردى
وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی بَیْتِ إِیلٍ وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ بِمِیثَاقِکَ
و براى یعقوب پیغمبرت علیه السلام در بیت ایل تجلى کردى و به آن مجد و عظمت که بدان براى ابراهیم خلیل وفاى به عهد و میثاق نمودى
وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِکَ وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهَادَتِکَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ بِوَعْدِکَ وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِکَ فَأَجَبْتَ
و براى اسحق علیه السلام به سوگند و براى یعقوب به گواهى و براى مؤمنان عالم به وعده هایت وفا کردى و براى دعا کنندگان به نامهاى مبارکت اجابت فرمودى
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ (الزَّمَانِ) (الْهَرْمَانِ)
و به آن مجد و عظمتت که بر موسى بن عمران علیه السلام در (جایگاه عبادتش) قبه رمان پدید آمد
وَ بِآیَاتِکَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآیَاتٍ عَزِیزَةٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ
و به آن معجزاتى که در سرزمین مصر آشکار شد با بزرگى و عزت و غلبه (بر دشمنان) به معجزات بزرگ و ادله قوى و قدرت با عزت و باز به عزت توانا
وَ بِشَأْنِ الْکَلِمَةِ التَّامَّةِ وَ بِکَلِمَاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ
و شأن (و مقام) کلمه کامل (کن) و به آن کلماتى که تفضل نمودى به آنها براى اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و اهل آخرت
وَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ وَ بِاسْتِطَاعَتِکَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِینَ
و به آن رحمت (واسعه) که بدان بر جمیع خلق منت گذاردى و به استطاعت و قدرتى که بر عالمیان به آن اقامه (حجت) نمودى
وَ بِنُورِکَ الَّذِی قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ
و به آن نور تجلى که کوه طور از دهشت آن در افتاد (و متلاشى شد)
وَ بِعِلْمِکَ وَ جَلاَلِکَ وَ کِبْرِیَائِکَ وَ عِزَّتِکَ وَ جَبَرُوتِکَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ
و به علم و جلال بزرگى و بزرگوارى و سطوت و جبروتت که در مقابلش زمین بپا نماند و آسمانها به زیر افتد
وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَکْبَرُ وَ رَکَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ
و عمق اکبر (اقیانوس بیکران عالم) از ترس آن مضطرب و متموج گردید و دریاها و نهرها از جنبش باز ماند
وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَکَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاکِبِهَا وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلاَئِقُ کُلُّهَا
و کوه ها فرو افتاد و زمین با همه پست و بلندیهایش از حرکت باز ایستاد و خلایق همگى تسلیم آن شدند
وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَانُ فِی أَوْطَانِهَا
و بادها در جریانش از هم مضطرب گردید و آتشها در آتشکده ها خاموش شد
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عُرِفَتْ لَکَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ
و به آن سلطنت و پادشاهیت که به قهر و غلبه (بر همه قواى عالم) در روزگاران بى پایان معروف و در آسمانها و زمینها ستایش گردید
وَ بِکَلِمَتِکَ کَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ
و به آن کلمه (رحمتت) که به صدق و حقیقت سبقت یافت (تاج کرامتش بر سر نهاد) بر پدر ما آدم علیه السلام و فرزندانش به لطف و رحمت
وَ أَسْأَلُکَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی غَلَبَتْ کُلَّ شَیْءٍ
و باز اى خدا از تو درخواست مى کنم به آن کلمهاى که بر همه عالم غالب آمد
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّاً وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً
و به آن نور ذات مقدس که به کوه طور تجلى کردى و آن را متلاشى ساختى و موسى را بیهوش در افکندى
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَیْنَاءَ فَکَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ
و به مجد و بزرگیت که در طور سینا ظاهر نمودى و به آن با بنده خود و رسولت موسى بن عمران سخن گفتى
وَ بِطَلْعَتِکَ فِی سَاعِیرَ وَ ظُهُورِکَ فِی جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ
و بطلعت نورانیت که در ساعیر (جایگاه مناجات عیسى) بر او آشکار نمودى و بظهورت که در کوه فاران (بقرب مکه بر خاتم رسولانت) تجلى کردى (و آن تجلى با عظمت) در مقامات عالیه قدسیان
وَ جُنُودِ الْمَلاَئِکَةِ الصَّافِّینَ وَ خُشُوعِ الْمَلاَئِکَةِ الْمُسَبِّحِینَ
و سپاه صف زده فرشتگان و ملائکه با خشوع و تسبیح و تقدیس گویان انجام یافت
وَ بِبَرَکَاتِکَ الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و به آن برکات کاملى که بواسطه ابراهیم خلیل خود علیه السلام در امت محمد (ص) برکت و رحمت عطا کردى
وَ بَارَکْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ فِی أُمَّةِ عِیسَى عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ
و بواسطه اسحق با اخلاصت در امت عیسى علیهما السلام برکت و رحمت فرستادى
وَ بَارَکْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِکَ فِی أُمَّةِ مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ
و بواسطه یعقوب بنده خاصت در امت موسى علیهما السلام برکت دادى
وَ بَارَکْتَ لِحَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ (فِی) أُمَّتِهِ
و از همه کاملتر به آن برکت و رحمتى که بواسطه حبیب خود حضرت محمد (ص) در میان عترت و ذریت و امتش عطا فرمودى
اللَّهُمَّ وَ کَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِکَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا چنانکه ما در آن مقامات حاضر نبودیم و مشاهده ننمودیم و بچشم ندیدیم اما به همه از روى صدق و درستى ایمان آوردیم تو اى خدا درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
وَ أَنْ تُبَارِکَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و برکت عطا کن بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و رحمت فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ
بهترین درود و برکت و رحمتى که بر ابراهیم (ع) و آلش فرستادى
إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (شَهِیدٌ)
که تو ستوده صفات و بزرگوارى و مقتدرى که هر چه اراده کنى انجام مى دهى و تو بر هر چیز توانایى
پس حاجت خود را ذکر مى کنى و مى گویى
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لاَ یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لاَ یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُکَ
خدایا به حق این دعاى شریف و به حق این نام هاى مبارک که به تفسیر آن و باطن معنیش کسى آگاه نیست جز تو
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
که درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و با من (بنده مسکینت) آن کن که تو را لایق است نه آنکه مرا سزاوار است
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ
و گناهانم از گذشته و آینده همه را ببخش
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ
و روزى وسیع از رزق حلالت مرا نصیب کن و از شر انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و سلطان بد مرا کفایت فرما
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
که تو بر هر چیز توانا و به همه امور عالم دانایى اى پروردگار عالم این دعا را اجابت فرما.
مؤلف گوید که در بعض نسخ است بعد از وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ که هر حاجت دارى ذکر کن و بگو
یَا اللَّهُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى خدا اى دوستدار بندگان و نعمت بخش به آنان اى آفریننده زمین و آسمان اى خداى با جلال و عظمت و بخشش و کرامت اى مهربانترین مهربانان عالم
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ
خدایا به حق این دعاى شریف
تا آخر و علامه مجلسى از مصباح سید بن باقى نقل کرده که بعد از دعاى سمات این دعا بخواند
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لاَ یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لاَ تَأْوِیلَهَا وَ لاَ بَاطِنَهَا وَ لاَ ظَاهِرَهَا غَیْرُکَ
خدایا به حق این دعاى شریف و به حق این اسماء مقدس که به تفسیر و تأویلش و به ظاهر و باطنش کسى جز تو آگاه نیست
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
که درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و خیر دنیا و آخرت مرا نصیب گردان
پس حاجات خود را بطلبد و بگوید
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ انْتَقِمْ لِی مِنْ فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ
و با من آن کن که لایق کرم توست نه آنکه سزاوار من است و انتقام مرا از فلان پسر فلان بکش
و نام دشمن را بگوید
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
و گناهانم را از گذشته و آینده همه را ببخش و از گناه پدر و مادر من و جمیع مردان و زنان اهل ایمان درگذر
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ
و از رزق حلالت روزى من وسیع گردان و از شر انسان بد
وَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ یَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَةِ سَوْءٍ
و همسایه بد و سلطان بد و همنشین بد و روز بد و ساعت بد مرا کفایت کن
وَ انْتَقِمْ لِی مِمَّنْ یَکِیدُنِی وَ مِمَّنْ یَبْغِی عَلَیَ
و از هر کس با من مکر کند و آنکه ظلم کند
وَ یُرِیدُ بِی وَ بِأَهْلِی وَ أَوْلاَدِی وَ إِخْوَانِی وَ جِیرَانِی وَ قَرَابَاتِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ظُلْماً
و به اهل بیت و فرزندان و برادران من و همسایگان و خویشان من از مرد و زن اهل ایمان اراده جور و ستم نماید از همه انتقام بکش
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
که تو بر هر چیز توانایى و به همه امور عالم دانایى اى پروردگار عالم این دعا را اجابت فرما
پس بگوید
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَةِ
خدایا به حق این دعاى شریف به فقیران اهل ایمان از مرد و زن غنا و ثروت مرحمت فرما
وَ عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّةِ
و بیماران اهل ایمان را از مرد و زن شفا و سلامتى بخش
وَ عَلَى أَحْیَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْکَرَامَةِ
و بر احیاء و زندگان اهل ایمان از مرد و زن لطف و کرم کن
وَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ
و بر مردگان اهل ایمان از مرد و زن مغفرت و رحمت فرما
وَ عَلَى مُسَافِرِی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَانِهِمْ سَالِمِینَ غَانِمِینَ
و مسافران اهل ایمان را از مرد و زن به وطنشان سالم و با سود و غنیمت برگردان
بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
به حق رحمت واسعه ات اى مهربانترین مهربانان عالم
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً کَثِیراً
و درود خدا بر آقاى ما محمد (ص) خاتم پیغمبران و اهل بیت طاهرینش و سلام و تحیت بسیار باد.
و شیخ بن فهد گفته که مستحب است بعد از دعاى سمات بگویى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحُرْمَةِ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ
خدایا از تو درخواست مى کنم به مقام محترم این دعا و به آنچه در آن از نامهایت مذکور نشده
وَ بِمَا یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ مِنَ التَّفْسِیرِ وَ التَّدْبِیرِ الَّذِی لاَ یُحِیطُ بِهِ إِلاَّ أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا
و به آنچه مشتمل است از تفسیر و تدبیر که غیر تو هیچکس به آن احاطه ندارد که حاجت هاى دنیا و آخرتم را برآورى.
دعاى سمات معروف به دعاى شبّور که مستحب است خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه و مخفى نماند که این دعا از ادعیه مشهوره است و اکثر علماى سلف بر این دعا مواظبت مى نموده اند و در مصباح شیخ طوسى و جمال الاسبوع سید بن طاوس و کتب کفعمى به سندهاى معتبر از جناب محمد بن عثمان عمروی که از نواب حضرت صاحب الامر است و از حضرت امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهما السلام روایت شده و علامه مجلسى آن را با شرح در بحار ذکر کرده و آن دعا موافق مصباح شیخ این است
متن و ترجمه:
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ
خدایا از تو درخواست مى کنم به نام بزرگ تو آن نام که بسى بزرگتر و با عزت و جلال و گرامیترین نامهاست
الَّذِی إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى مَغَالِقِ أَبْوَابِ السَّمَاءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ
آن نامى که هرگاه به آن خوانده شوى براى گشایش درهاى بسته آسمان به رحمت و برکت گشوده گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى مَضَائِقِ أَبْوَابِ الْأَرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ
و هرگاه خوانده شوى بر مشکلات و تنگناهاى حوادث روى زمین به فراخى و سهولت مبدل گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ
و چون خوانده شوى بر هر کار دشوار عالم سهل و آسان گردد
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ
و چون براى زنده شدن مردگان به آن نام خوانده شوى همه زنده شوند
وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى کَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْکَشَفَتْ
و چون براى دفع غم و درد و مصیبتها خوانده شوى همه برطرف شود
وَ بِجَلاَلِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَکْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ
و سوگند به جلال ذات بزرگوارت که مکرمترین و با عزتترین ذوات است و گردنکشان عالم پیشش ذلیل
وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِکَ
و خاضع و از هیبتش خاموش شود صداهاى هر ذى صوتى است و دلها (ى اهل دل) از ترس او هراسان است
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی بِهَا تُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلاَّ بِإِذْنِکَ وَ تُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولاَ
و قسم به قدرتت که آسمان را از افتادن بر زمین نگاه مى دارد جز آنکه اراده تو باشد و آسمانها و زمین را از زوال و فنا حفظ مى کند
وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتِی دَانَ (کَانَ) لَهَا الْعَالَمُونَ وَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ
سوگند به مشیت که جهانها در مقابلش پست و مطیع است و به کلمه (کن) مشیت فعلیه ات که زمین و آسمانها را بدان خلق کردى
وَ بِحِکْمَتِکَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَیْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَکَناً (مَسْکَناً)
و به حکمت بالغه ات که (اسرار) عجائب عالم را بدان آفریدى و هم به حکمتت تاریکى را شب عالم قرار دادى و زمان آرامش خلق کردى
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً
و روشنى را روز جهان ساختى و سبب بینش براى کار و جنبش مخلوقات گردانیدى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً
و خورشید را بدان حکمت آفریدى و آن را فروزان کردى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً
و ماه را آفریدى و آن را تابان ساختى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْکَوَاکِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَةً وَ رُجُوماً
و ستارگان را بدان آفریدى و آن کرات نور را به قسمتهایى مقدور و بروجى مخصوص معین کردى و چراغها نمودى و زیور و رجم اوهام خلق ساختى
وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِیَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَکاً وَ مَسَابِحَ
و مشرق و مغربها براى آن مقرر فرمودى و محل طلوع و سیر آن را و مدار حرکت و شناورى آنها را در این دریاى بیکران تعیین کردى
وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا
و در آسمان منازل و مدارج هر یک منظم داشتى و همه را نیکو مقدر ساختى و به صورتهاى زیبا آفریدى
وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِکَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِکْمَتِکَ تَدْبِیراً وَ أَحْسَنْتَ (فَأَحْسَنْتَ) تَدْبِیرَهَا
و به نامهاى مبارک خود آنها را کاملا بشمار آوردى و به حکمت و عنایتت به نیکوترین تدبیر نظام فلک را منظم نمودى
وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ (وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ) السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ
و دو آیت بزرگ شب و روز (به حرکتى منظم) مسخر کردى اوقات و شماره (ماه و) سال را و حساب کار را بدان منوط ساختى
وَ جَعَلْتَ رُؤْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْأًى وَاحِداً
و همه خلق را در دیدن آن یکسان قرار دادى
وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِکَ الَّذِی کَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی الْمُقَدَّسِینَ
و باز اى خدا از تو درخواست مى کنم به مجد و عظمتت که به آن در میان ملائکه قدوسى با بنده و رسولت موسى بن عمران علیه السلام سخن گفتى
فَوْقَ إِحْسَاسِ (أَحْسَاسِ) الْکَرُوبِینَ (الْکَرُوبِیِّینَ) فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِی عَمُودِ النَّارِ
در مقامى فوق ادراک فرشتگان کروبى و فوق ابرها و حجابهاى نور و فوق صندوق شهادت در جلوش عمود آتش مانند چراغ در شب روشن می کردى
وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ وَ فِی (إِلَى) جَبَلِ حُورِیثَ فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَکَةِ
و هم در کوه طور سیناء و در کوه حوریث که نخستین بار آنجا بموسى وحى فرستادى در وادى مقدس در بقعه مبارکه
مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ
طور ایمن (با موسى) از این درخت معهود تکلم فرمودى و باز در سرزمین مصر با نه معجزه روشن معروف و باز روزى که دریا را براى بنى اسرائیل شکافتى
وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ کَالْحِجَارَةِ
و باز در جوشش و انفجار (دوازده چشمه آب از سنگ) که معجزات عجیبى در دریاى سوف هویدا ساختى و آب را در لجه دریا مانند سنگ منجمد گردانیدى
وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ کَلِمَتُکَ الْحُسْنَى عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا
و بنى اسرائیل را از آن (دریا) مانند خشکى بگذارنیدى و کلمه نیکوى (حسن قضاى) خود را درباره آن قوم بواسطه صبر و ثبات آنها در دین خدا کامل فرمودى
وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاکِبَهُ فِی الْیَمِ
و آنها را وارث و مالک شرق و غرب زمین (مصر و شامات) که با برکت بر اهل عالم است گردانیدى و فرعون و سپاه و مرکبها و قومش را غرق دریاى هلاک ساختى
وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ
و باز سوگند به نامبزرگت و بزرگتر و با عزت و جلالتر و گرامیترین نامت
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسَى کَلِیمِکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ
و به آن نور مجد و عظمتت که براى موسى کلیمت علیه السلام به طور سینا تجلى کردى
وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ خَلِیلِکَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ
و پیش از او براى ابراهیم خلیلت علیه السلام در مسجد خیف تجلى کردى
وَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ (سَبْعٍ)
و براى اسحق صفى با خلوصت علیه السلام در چاه شیع تجلى کردى
وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی بَیْتِ إِیلٍ وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ بِمِیثَاقِکَ
و براى یعقوب پیغمبرت علیه السلام در بیت ایل تجلى کردى و به آن مجد و عظمت که بدان براى ابراهیم خلیل وفاى به عهد و میثاق نمودى
وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِکَ وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهَادَتِکَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ بِوَعْدِکَ وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِکَ فَأَجَبْتَ
و براى اسحق علیه السلام به سوگند و براى یعقوب به گواهى و براى مؤمنان عالم به وعده هایت وفا کردى و براى دعا کنندگان به نامهاى مبارکت اجابت فرمودى
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ (الزَّمَانِ) (الْهَرْمَانِ)
و به آن مجد و عظمتت که بر موسى بن عمران علیه السلام در (جایگاه عبادتش) قبه رمان پدید آمد
وَ بِآیَاتِکَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآیَاتٍ عَزِیزَةٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ
و به آن معجزاتى که در سرزمین مصر آشکار شد با بزرگى و عزت و غلبه (بر دشمنان) به معجزات بزرگ و ادله قوى و قدرت با عزت و باز به عزت توانا
وَ بِشَأْنِ الْکَلِمَةِ التَّامَّةِ وَ بِکَلِمَاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ
و شأن (و مقام) کلمه کامل (کن) و به آن کلماتى که تفضل نمودى به آنها براى اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و اهل آخرت
وَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ وَ بِاسْتِطَاعَتِکَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِینَ
و به آن رحمت (واسعه) که بدان بر جمیع خلق منت گذاردى و به استطاعت و قدرتى که بر عالمیان به آن اقامه (حجت) نمودى
وَ بِنُورِکَ الَّذِی قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ
و به آن نور تجلى که کوه طور از دهشت آن در افتاد (و متلاشى شد)
وَ بِعِلْمِکَ وَ جَلاَلِکَ وَ کِبْرِیَائِکَ وَ عِزَّتِکَ وَ جَبَرُوتِکَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ
و به علم و جلال بزرگى و بزرگوارى و سطوت و جبروتت که در مقابلش زمین بپا نماند و آسمانها به زیر افتد
وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَکْبَرُ وَ رَکَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ
و عمق اکبر (اقیانوس بیکران عالم) از ترس آن مضطرب و متموج گردید و دریاها و نهرها از جنبش باز ماند
وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَکَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاکِبِهَا وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلاَئِقُ کُلُّهَا
و کوه ها فرو افتاد و زمین با همه پست و بلندیهایش از حرکت باز ایستاد و خلایق همگى تسلیم آن شدند
وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَانُ فِی أَوْطَانِهَا
و بادها در جریانش از هم مضطرب گردید و آتشها در آتشکده ها خاموش شد
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عُرِفَتْ لَکَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ
و به آن سلطنت و پادشاهیت که به قهر و غلبه (بر همه قواى عالم) در روزگاران بى پایان معروف و در آسمانها و زمینها ستایش گردید
وَ بِکَلِمَتِکَ کَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ
و به آن کلمه (رحمتت) که به صدق و حقیقت سبقت یافت (تاج کرامتش بر سر نهاد) بر پدر ما آدم علیه السلام و فرزندانش به لطف و رحمت
وَ أَسْأَلُکَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی غَلَبَتْ کُلَّ شَیْءٍ
و باز اى خدا از تو درخواست مى کنم به آن کلمهاى که بر همه عالم غالب آمد
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّاً وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً
و به آن نور ذات مقدس که به کوه طور تجلى کردى و آن را متلاشى ساختى و موسى را بیهوش در افکندى
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَیْنَاءَ فَکَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ
و به مجد و بزرگیت که در طور سینا ظاهر نمودى و به آن با بنده خود و رسولت موسى بن عمران سخن گفتى
وَ بِطَلْعَتِکَ فِی سَاعِیرَ وَ ظُهُورِکَ فِی جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ
و بطلعت نورانیت که در ساعیر (جایگاه مناجات عیسى) بر او آشکار نمودى و بظهورت که در کوه فاران (بقرب مکه بر خاتم رسولانت) تجلى کردى (و آن تجلى با عظمت) در مقامات عالیه قدسیان
وَ جُنُودِ الْمَلاَئِکَةِ الصَّافِّینَ وَ خُشُوعِ الْمَلاَئِکَةِ الْمُسَبِّحِینَ
و سپاه صف زده فرشتگان و ملائکه با خشوع و تسبیح و تقدیس گویان انجام یافت
وَ بِبَرَکَاتِکَ الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِکَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و به آن برکات کاملى که بواسطه ابراهیم خلیل خود علیه السلام در امت محمد (ص) برکت و رحمت عطا کردى
وَ بَارَکْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ فِی أُمَّةِ عِیسَى عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ
و بواسطه اسحق با اخلاصت در امت عیسى علیهما السلام برکت و رحمت فرستادى
وَ بَارَکْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِکَ فِی أُمَّةِ مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ
و بواسطه یعقوب بنده خاصت در امت موسى علیهما السلام برکت دادى
وَ بَارَکْتَ لِحَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ (فِی) أُمَّتِهِ
و از همه کاملتر به آن برکت و رحمتى که بواسطه حبیب خود حضرت محمد (ص) در میان عترت و ذریت و امتش عطا فرمودى
اللَّهُمَّ وَ کَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِکَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا چنانکه ما در آن مقامات حاضر نبودیم و مشاهده ننمودیم و بچشم ندیدیم اما به همه از روى صدق و درستى ایمان آوردیم تو اى خدا درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
وَ أَنْ تُبَارِکَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و برکت عطا کن بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و رحمت فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ
بهترین درود و برکت و رحمتى که بر ابراهیم (ع) و آلش فرستادى
إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (شَهِیدٌ)
که تو ستوده صفات و بزرگوارى و مقتدرى که هر چه اراده کنى انجام مى دهى و تو بر هر چیز توانایى
پس حاجت خود را ذکر مى کنى و مى گویى
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لاَ یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لاَ یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُکَ
خدایا به حق این دعاى شریف و به حق این نام هاى مبارک که به تفسیر آن و باطن معنیش کسى آگاه نیست جز تو
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
که درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و با من (بنده مسکینت) آن کن که تو را لایق است نه آنکه مرا سزاوار است
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ
و گناهانم از گذشته و آینده همه را ببخش
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ
و روزى وسیع از رزق حلالت مرا نصیب کن و از شر انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و سلطان بد مرا کفایت فرما
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
که تو بر هر چیز توانا و به همه امور عالم دانایى اى پروردگار عالم این دعا را اجابت فرما.
مؤلف گوید که در بعض نسخ است بعد از وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ که هر حاجت دارى ذکر کن و بگو
یَا اللَّهُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى خدا اى دوستدار بندگان و نعمت بخش به آنان اى آفریننده زمین و آسمان اى خداى با جلال و عظمت و بخشش و کرامت اى مهربانترین مهربانان عالم
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ
خدایا به حق این دعاى شریف
تا آخر و علامه مجلسى از مصباح سید بن باقى نقل کرده که بعد از دعاى سمات این دعا بخواند
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لاَ یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لاَ تَأْوِیلَهَا وَ لاَ بَاطِنَهَا وَ لاَ ظَاهِرَهَا غَیْرُکَ
خدایا به حق این دعاى شریف و به حق این اسماء مقدس که به تفسیر و تأویلش و به ظاهر و باطنش کسى جز تو آگاه نیست
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
که درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و خیر دنیا و آخرت مرا نصیب گردان
پس حاجات خود را بطلبد و بگوید
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ انْتَقِمْ لِی مِنْ فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ
و با من آن کن که لایق کرم توست نه آنکه سزاوار من است و انتقام مرا از فلان پسر فلان بکش
و نام دشمن را بگوید
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
و گناهانم را از گذشته و آینده همه را ببخش و از گناه پدر و مادر من و جمیع مردان و زنان اهل ایمان درگذر
وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِکَ وَ اکْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ
و از رزق حلالت روزى من وسیع گردان و از شر انسان بد
وَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ یَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَةِ سَوْءٍ
و همسایه بد و سلطان بد و همنشین بد و روز بد و ساعت بد مرا کفایت کن
وَ انْتَقِمْ لِی مِمَّنْ یَکِیدُنِی وَ مِمَّنْ یَبْغِی عَلَیَ
و از هر کس با من مکر کند و آنکه ظلم کند
وَ یُرِیدُ بِی وَ بِأَهْلِی وَ أَوْلاَدِی وَ إِخْوَانِی وَ جِیرَانِی وَ قَرَابَاتِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ظُلْماً
و به اهل بیت و فرزندان و برادران من و همسایگان و خویشان من از مرد و زن اهل ایمان اراده جور و ستم نماید از همه انتقام بکش
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
که تو بر هر چیز توانایى و به همه امور عالم دانایى اى پروردگار عالم این دعا را اجابت فرما
پس بگوید
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَةِ
خدایا به حق این دعاى شریف به فقیران اهل ایمان از مرد و زن غنا و ثروت مرحمت فرما
وَ عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّةِ
و بیماران اهل ایمان را از مرد و زن شفا و سلامتى بخش
وَ عَلَى أَحْیَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْکَرَامَةِ
و بر احیاء و زندگان اهل ایمان از مرد و زن لطف و کرم کن
وَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ
و بر مردگان اهل ایمان از مرد و زن مغفرت و رحمت فرما
وَ عَلَى مُسَافِرِی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَانِهِمْ سَالِمِینَ غَانِمِینَ
و مسافران اهل ایمان را از مرد و زن به وطنشان سالم و با سود و غنیمت برگردان
بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
به حق رحمت واسعه ات اى مهربانترین مهربانان عالم
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً کَثِیراً
و درود خدا بر آقاى ما محمد (ص) خاتم پیغمبران و اهل بیت طاهرینش و سلام و تحیت بسیار باد.
و شیخ بن فهد گفته که مستحب است بعد از دعاى سمات بگویى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحُرْمَةِ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ
خدایا از تو درخواست مى کنم به مقام محترم این دعا و به آنچه در آن از نامهایت مذکور نشده
وَ بِمَا یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ مِنَ التَّفْسِیرِ وَ التَّدْبِیرِ الَّذِی لاَ یُحِیطُ بِهِ إِلاَّ أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا
و به آنچه مشتمل است از تفسیر و تدبیر که غیر تو هیچکس به آن احاطه ندارد که حاجت هاى دنیا و آخرتم را برآورى.
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
کاربر مهمان