شب چهارم محرم 95 - میثم مطیعی و وحید نادری

روضه - سوختم، برخاست باز از دل نوایی سوخته چیست این دل؟ شعله ای از خیمه هایی سوخته چیست این دل؟ یک نی خاموشِ خاکستر شده که حکایت می کند از نینوایی سوخته بند بندش از جدایی ها شکایت میکند روضه میخواند به سینه با صدایی سوخته روضه میخواند ز نی هایی و سرهایی غریب پیش روی کاروانِ آشنایی سوخته روضه میخواند از آن نی، آه آه، آن نی که خورد بر لبانی تشنه و بر آیه هایی سوخته این سر اینجا، چند فرسخ آن طرف تر پیکری غرقه در خون در میان بوریایی سوخته دل ز هم پاشیده چون اوراق مقتل، گوییا نسخه ای خطی ز داغ ماجرایی سوخته تکه تکه در عبا آیینه روی نبی آیه تطهیر میخوانَد کسایی سوخته دختری چیده ست یک دامن گل از یک بوته خار گل به گل دامانش آتش، دست و پایی سوخته بر لبانم آتشی از دل زبانه میکشد آتشی مکتوم از کرب و بلایی سوخته شاعر : محمد مهدی سیار

زمزمه - آه سرم رو بالا نمی گیرم که سرشکسته ام حسین جان به روم نیاوردی که آبو روی تو بسته ام حسین جان اسارتم رو، به روم نیاری میاد به یاری تو آزاده سواری تنم می لرزه، ولی می دونم دستمو می‌گیری و تنهام نمی ذاری (آه، به من پناه بده حسین جان) آه تو نوری و من ظلماتم مرده منم تویی حیاتم از این به بعد حرّ حسینم تا دم جون دادن باهاتم به غربت من، خوش اومدی حُر تویی تو آزاده‌ی دنیا و قیامت بگیر دوباره، سرت رو بالا تو مهمون خدا شدی سرت سلامت (آه، به من پناه بده حسین جان) آه اومدم ای عزیز زهرا با یارای تو همقسم شم شرمنده م از بچه های تو بذار مدافع حرم شم شفاعتم کن، می خوام شهید شم توبمو رد نکن نذار که نا امیدشم می خوام بجنگم، کنار جونت روسیاهم ولی بذار که روسفید شم (آه، به من پناه بده حسین جان) شاعر : میلاد عرفان پور

زمینه - وحید نادری - ز جان گذشته هایت شدند عاقبت به خیر أنیس و سَـعد و حُـرُّ و بَـشیر و مالک و زهیر عِـباد و عابس و سالم و جون و حنظله رُمَـیث و عامر و مِـنهَـج و حارث و بُـرِیر جُـناده و سُـوَید و جابر و شبیب حَـتوف و سِـیف، سعید و جُـندب و حبیب به راه تو به خاک و خون فتاده اند که بعد از آن شدی تو شیب الخضیب سروده اند تمام این جوان و پیر امیری حسینٌ نعم الامیر ادامه دارد این نهضت از خون باکری مسیر و سیره‌ی سرخ چمران و باقری علیمحمدی، شهریاری و احمدی به چشم فتح آوینی و خط شاطری حسینی است تمام این قافله خمینی است امام این قافله و تا علیست طلایه دار مسیر شهادت است مرام این قافله بحقشان بیا و دستمان بگیر امیری حسینٌ نعم الامیر بدان که رسم مهمان نوازی چنین نبود بگو که جرم حاجیان کشته در منا چه بود شبیه خنجری شدی به دست دولت یهود الا و لعنه الله علی آل سعود منا شده شبیه خاک نینوا نداده آب کسی به دست تشنه ها به قرب حق رسیده اند حاجیان که از منا رسیده اند کربلا بگو به یاد کشتگان آن کویر امیری حسینٌ نعم الامیر شاعر : سید مهدی سرخان

شور - منم اون غلام سیاهت که دادم دلم رو به راهت یه عمری برات گریه کردم به امید گوشه نگاهت یه شب بین هیئت منو میپذیری امیری حسین و نعم الامیری تن بی سر تو برای شفاعت سرت روی نیزه چراغ هدایت (حسین وای) من از زرق و برقای دنیا با یک چفیه آروم میگیرم چی میشه شبیه شهیدا منم پای عشقت بمیرم دم مرگ سرم رو به دامن بگیری امیری حسین و نعم الامیری چه انسی گرفتم با این خاک پرخون دوکوهه شلمچه طلاییه کارون (حسین وای) با این عاشقا بین هیأت دعاگوی راه شماییم ایشالا یه روزی همین جمع کنار شما کربلاییم علم رو همیشه تو بالا میگیری امیری حسین و نعم الامیری دعا کن تا آخر حسینی بمونم دعا کن که یار خمینی بمونم (حسین وای) شاعر : روح الله اسماعیلی

واحد - این مردان فداییان یارند فدائیون للحبیب، هؤلاء الرجال اصحابی که جمله جان نثارند أصحاب هم.. ترخص له حیاتهم بر پای حسین سر گذارند یضعون رؤوسهم علی رجل الحسین ثارالله ثارالله چه مردانی که سرهاشان نصیب عشقند من هؤلاء الرجال؟ رؤوسهم فداء للعشق چه اصحابی همه حر و حبیب عشقند من هؤلاء الأصحاب؟ کلهم حر وحبیب للعشق در آغوش حسینند إنهم فی حضن الحسین کفن پوش حسینند لابسین أکفانهم به عشق مادرش، به قربان سرش حباً لأمه، فداء لرأسه چه لبیکی شدند، به هل من ناصرش وما أجمل هذه التلبیة لندائه هل من ناصر (لبیک حسین) افتادند بر آستان زینب أتوا إلی مقام زینب جان هاشان فدای جان زینب نفوسهم فداء لنفس زینب مردان مدافعان زینب رجال مدافعون عن حرمها یا زینب یا زینب به جز عشقش کجا راهی دگر بگیرند أین یجدون طریقاً آخراً غیر عشقها برای او هزاران بار اگر بمیرند وإن افتدوها بحیاتهم آلاف المرات شده سربند لشکر عصابة الرأس فی کل الفیلق فداک بنت حیدر فداک یا بنت حیدر همه ثابت قدم، به زیر این علم الکل مصممون، تحت هذه الرایة زهیر و عابسند، نگهبان حرم کزهیر وعابس، حامیی الحرم (لبیک حسین)

واحد تند - تشنه چون یاران تو، تشنه ی احسان تو رهسپاریم تا شهادت، با تو هستیم تا قیامت من گرفتار نگاهت چون زهیرم تشنه ی آوای قرآن بریرم دعوتم کن چون حبیبت عاشقانه روزی ام کن ختم قرآن شبانه مثل عابس جامه از شوقت دریدم ای به قربان نمازت من سعیدم هر سحر مانند قیس بن مسهر از تو با دل گفته ام ای شاه بی سر تشنه چون یاران تو، تشنه ی احسان تو رهسپاریم تا شهادت، با تو هستیم تا قیامت راه من راه تولا و تبراست راه سرخ مسلم بن عوسجه هاست مادرم گفته که قربان تو باشم چون وهب باشم، مسلمان تو باشم کی به میدان می دهی اذن ورودم من که خاک پای جونت هم نبودم سینه ام را از محبت باصفا کن لحظه ی آخر برای من دعا کن تشنه چون یاران تو، تشنه ی احسان تو رهسپاریم تا شهادت، با تو هستیم تا قیامت آبرویم می دهی با آبرویت مثل حر شرمنده می آیم به سویت کی بشارت می دهی قربانی ات را بُشرم و آماده ام مهمانی ات را چون انُس جز تو هوس در سرندارم پیر عشقم سر ز کویت بر ندارم نام تو بردم که ایمان تازه کردم با شهیدان تو پیمان تازه کردم تشنه چون یاران تو، تشنه ی احسان تو رهسپاریم تا شهادت، با تو هستیم تا قیامت شاعر : میلاد عرفان پور

نوحه - تشنه لب کربلا وای حسین وای حسین رأس تو بر نیزه ها وای حسین وای حسین