مناجات المُحِّبین با صدای حسین یزدان پناه
متن و ترجمه:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانیاش همیشگى است
إِلَهِی مَنْ ذَا الَّذِی ذَاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِکَ فَرَامَ مِنْکَ بَدَلاً
خدایا کیست آن که شیرینى محبتت را چشید پس به جاى تو دیگرى را برگزید؟
وَ مَنْ ذَا الَّذِی أَنِسَ بِقُرْبِکَ فَابْتَغَى عَنْکَ حِوَلاً
و کیست آن که با مقام قرب تو انس یافت پس مایل به روى برتافتن از تو شد؟
إِلَهِی فَاجْعَلْنَا مِمَّنِ اصْطَفَیْتَهُ لِقُرْبِکَ وَ وِلایَتِکَ
خدایا، ما را از کسانى قرار ده که براى قرب و ولایتت برگزیدى،
وَ أَخْلَصْتَهُ لِوُدِّکَ وَ مَحَبَّتِکَ
و براى دوستى و محبتت خالص نمودى،
وَ شَوَّقْتَهُ إِلَى لِقَائِکَ وَ رَضَّیْتَهُ بِقَضَائِکَ
و براى دیدارت مشتاق کردى، و به قضایت راضى ساختى،
وَ مَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ إِلَى وَجْهِکَ وَ حَبَوْتَهُ بِرِضَاکَ
و نعمت نگاه به جمالت را عطایش کردى، و به خشنودى ات مخصوص گرداندى،
وَ أَعَذْتَهُ مِنْ هَجْرِکَ وَ قِلاکَ وَ بَوَّأْتَهُ مَقْعَدَ الصِّدْقِ فِی جِوَارِکَ
و از غم هجران و دورى ات پناه دادى، و در جوارت در جایگاه راستى جای دادى،
وَ خَصَصْتَهُ بِمَعْرِفَتِکَ
و به شناخت خود اختصاص دادى،
وَ أَهَّلْتَهُ لِعِبَادَتِکَ وَ هَیَّمْتَ قَلْبَهُ لِإِرَادَتِکَ
و براى بندگى ات سزاوار کردى، و به اراده ات دلباخته فرمودى،
وَ اجْتَبَیْتَهُ لِمُشَاهَدَتِکَ،
و براى تماشاى جمالت برگزیدى،
وَ أَخْلَیْتَ وَجْهَهُ لَکَ وَ فَرَّغْتَ فُؤَادَهُ لِحُبِّکَ
و رویش را براى خود از غیر پاک کردى، و دلش را براى عشقت فارغ نمودى،
وَ رَغَّبْتَهُ فِیمَا عِنْدَکَ وَ أَلْهَمْتَهُ ذِکْرَکَ
و آن را به سوى آنچه نزد توست راغب فرمودى، و یادت را به او الهام کردى،
وَ أَوْزَعْتَهُ شُکْرَکَ وَ شَغَلْتَهُ بِطَاعَتِکَ
و شکرت را نصیبش نمودى، و به طاعتت مشغول ساختى،
وَ صَیَّرْتَهُ مِنْ صَالِحِی بَرِیَّتِکَ
و او را از بندگان شایسته ات گرداندى،
وَ اخْتَرْتَهُ لِمُنَاجَاتِکَ
و براى رازونیازت انتخاب کردى،
وَ قَطَعْتَ عَنْهُ کُلَّ شَیْ ءٍ یَقْطَعُهُ عَنْکَ
و جدا کردى از او هرچه که او را از تو جدا مى کند،
اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِمَّنْ دَأْبُهُمُ الارْتِیَاحُ إِلَیْکَ وَ الْحَنِینُ
ِخدایا ما را ما را از کسانى قرار ده که شیوه هاشان آرام گرفتن به درگاه توست در حال زارى و روزگارشان آه و ناله است،
وَ دَهْرُهُمُ الزَّفْرَةُ وَ الْأَنِینُ جِبَاهُهُمْ سَاجِدَةٌ
و پیشانیشان در پیشگاه عظمتت بر سجده،
لِعَظَمَتِکَ وَ عُیُونُهُمْ سَاهِرَةٌ فِی خِدْمَتِکَ
و دیدگانشان در خدمتت بیخواب گشته است،
وَ دُمُوعُهُمْ سَائِلَةٌ مِنْ خَشْیَتِکَ
و اشکشان از خشیت تو روان،
وَ قُلُوبُهُمْ مُتَعَلِّقَةٌ بِمَحَبَّتِکَ
و قلوبشان به عشقت آویخته
وَ أَفْئِدَتُهُمْ مُنْخَلِعَةٌ مِنْ مَهَابَتِکَ یَا مَنْ أَنْوَارُ قُدْسِهِ لِأَبْصَار
و دل هایشان از هیبتت از جا کنده است، اى آن که انوار قدسش براى دیدگان
مُحِبِّیهِ رَائِقَةٌ وَ سُبُحَاتُ وَجْهِهِ لِقُلُوبِ عَارِفِیهِ شَائِفَةٌ
عاشقانش جلوه گر است و بزرگی هاى جمالش براى قلوب عارفانش دیدنى است،
یَا مُنَى قُلُوبِ الْمُشْتَاقِینَ وَ یَا غَایَةَ آمَالِ الْمُحِبِّینَ
اى آرمان دل مشتاقان، ای نهایت آروزهاى عاشقان.
أَسْأَلُکَ حُبَّکَ وَ حُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ
از تو درخواست می کنم دوستى خودت را و دوستى آنان که تو را دوست دارند
وَ حُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنِی إِلَى قُرْبِکَ
و دوستى هر کارى که مرا به میدان قرب تو می رساند،
وَ أَنْ تَجْعَلَکَ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا سِوَاکَ
و اینکه خودت را نزد من محبوب تر از دیگران قرار دهى
وَ أَنْ تَجْعَلَ حُبِّی إِیَّاکَ قَائِدا إِلَى رِضْوَانِکَ وَ شَوْقِی إِلَیْکَ ذَائِدا عَنْ عِصْیَانِکَ
و عشقم را به وجودت راهبر به سوى خرسندى ات بگردانی و شوقم را به حضرتت بازدارنده از نافرمانى ات سازى،
وَ امْنُنْ بِالنَّظَرِ إِلَیْکَ عَلَیَّ وَ انْظُرْ بِعَیْنِ الْوُدِّ وَ الْعَطْفِ إِلَیَّ وَ لا تَصْرِفْ عَنِّی وَجْهَکَ
خدایا تماشاى زیبایى وجودت را بر من منّت گذار و به من به دیده عشق و عاطفه بنگر،
وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَهْلِ الْإِسْعَادِ وَ الْحِظْوَةِ [الْحُظْوَةِ] عِنْدَکَ یَا مُجِیبُ
و روى از من متاب، و مرا نزد خود از اهل خوشبختى و بهره مندی قرار ده، از اجابت کننده،
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى مهربان ترین مهربانان
متن و ترجمه:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانیاش همیشگى است
إِلَهِی مَنْ ذَا الَّذِی ذَاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِکَ فَرَامَ مِنْکَ بَدَلاً
خدایا کیست آن که شیرینى محبتت را چشید پس به جاى تو دیگرى را برگزید؟
وَ مَنْ ذَا الَّذِی أَنِسَ بِقُرْبِکَ فَابْتَغَى عَنْکَ حِوَلاً
و کیست آن که با مقام قرب تو انس یافت پس مایل به روى برتافتن از تو شد؟
إِلَهِی فَاجْعَلْنَا مِمَّنِ اصْطَفَیْتَهُ لِقُرْبِکَ وَ وِلایَتِکَ
خدایا، ما را از کسانى قرار ده که براى قرب و ولایتت برگزیدى،
وَ أَخْلَصْتَهُ لِوُدِّکَ وَ مَحَبَّتِکَ
و براى دوستى و محبتت خالص نمودى،
وَ شَوَّقْتَهُ إِلَى لِقَائِکَ وَ رَضَّیْتَهُ بِقَضَائِکَ
و براى دیدارت مشتاق کردى، و به قضایت راضى ساختى،
وَ مَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ إِلَى وَجْهِکَ وَ حَبَوْتَهُ بِرِضَاکَ
و نعمت نگاه به جمالت را عطایش کردى، و به خشنودى ات مخصوص گرداندى،
وَ أَعَذْتَهُ مِنْ هَجْرِکَ وَ قِلاکَ وَ بَوَّأْتَهُ مَقْعَدَ الصِّدْقِ فِی جِوَارِکَ
و از غم هجران و دورى ات پناه دادى، و در جوارت در جایگاه راستى جای دادى،
وَ خَصَصْتَهُ بِمَعْرِفَتِکَ
و به شناخت خود اختصاص دادى،
وَ أَهَّلْتَهُ لِعِبَادَتِکَ وَ هَیَّمْتَ قَلْبَهُ لِإِرَادَتِکَ
و براى بندگى ات سزاوار کردى، و به اراده ات دلباخته فرمودى،
وَ اجْتَبَیْتَهُ لِمُشَاهَدَتِکَ،
و براى تماشاى جمالت برگزیدى،
وَ أَخْلَیْتَ وَجْهَهُ لَکَ وَ فَرَّغْتَ فُؤَادَهُ لِحُبِّکَ
و رویش را براى خود از غیر پاک کردى، و دلش را براى عشقت فارغ نمودى،
وَ رَغَّبْتَهُ فِیمَا عِنْدَکَ وَ أَلْهَمْتَهُ ذِکْرَکَ
و آن را به سوى آنچه نزد توست راغب فرمودى، و یادت را به او الهام کردى،
وَ أَوْزَعْتَهُ شُکْرَکَ وَ شَغَلْتَهُ بِطَاعَتِکَ
و شکرت را نصیبش نمودى، و به طاعتت مشغول ساختى،
وَ صَیَّرْتَهُ مِنْ صَالِحِی بَرِیَّتِکَ
و او را از بندگان شایسته ات گرداندى،
وَ اخْتَرْتَهُ لِمُنَاجَاتِکَ
و براى رازونیازت انتخاب کردى،
وَ قَطَعْتَ عَنْهُ کُلَّ شَیْ ءٍ یَقْطَعُهُ عَنْکَ
و جدا کردى از او هرچه که او را از تو جدا مى کند،
اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِمَّنْ دَأْبُهُمُ الارْتِیَاحُ إِلَیْکَ وَ الْحَنِینُ
ِخدایا ما را ما را از کسانى قرار ده که شیوه هاشان آرام گرفتن به درگاه توست در حال زارى و روزگارشان آه و ناله است،
وَ دَهْرُهُمُ الزَّفْرَةُ وَ الْأَنِینُ جِبَاهُهُمْ سَاجِدَةٌ
و پیشانیشان در پیشگاه عظمتت بر سجده،
لِعَظَمَتِکَ وَ عُیُونُهُمْ سَاهِرَةٌ فِی خِدْمَتِکَ
و دیدگانشان در خدمتت بیخواب گشته است،
وَ دُمُوعُهُمْ سَائِلَةٌ مِنْ خَشْیَتِکَ
و اشکشان از خشیت تو روان،
وَ قُلُوبُهُمْ مُتَعَلِّقَةٌ بِمَحَبَّتِکَ
و قلوبشان به عشقت آویخته
وَ أَفْئِدَتُهُمْ مُنْخَلِعَةٌ مِنْ مَهَابَتِکَ یَا مَنْ أَنْوَارُ قُدْسِهِ لِأَبْصَار
و دل هایشان از هیبتت از جا کنده است، اى آن که انوار قدسش براى دیدگان
مُحِبِّیهِ رَائِقَةٌ وَ سُبُحَاتُ وَجْهِهِ لِقُلُوبِ عَارِفِیهِ شَائِفَةٌ
عاشقانش جلوه گر است و بزرگی هاى جمالش براى قلوب عارفانش دیدنى است،
یَا مُنَى قُلُوبِ الْمُشْتَاقِینَ وَ یَا غَایَةَ آمَالِ الْمُحِبِّینَ
اى آرمان دل مشتاقان، ای نهایت آروزهاى عاشقان.
أَسْأَلُکَ حُبَّکَ وَ حُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ
از تو درخواست می کنم دوستى خودت را و دوستى آنان که تو را دوست دارند
وَ حُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنِی إِلَى قُرْبِکَ
و دوستى هر کارى که مرا به میدان قرب تو می رساند،
وَ أَنْ تَجْعَلَکَ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا سِوَاکَ
و اینکه خودت را نزد من محبوب تر از دیگران قرار دهى
وَ أَنْ تَجْعَلَ حُبِّی إِیَّاکَ قَائِدا إِلَى رِضْوَانِکَ وَ شَوْقِی إِلَیْکَ ذَائِدا عَنْ عِصْیَانِکَ
و عشقم را به وجودت راهبر به سوى خرسندى ات بگردانی و شوقم را به حضرتت بازدارنده از نافرمانى ات سازى،
وَ امْنُنْ بِالنَّظَرِ إِلَیْکَ عَلَیَّ وَ انْظُرْ بِعَیْنِ الْوُدِّ وَ الْعَطْفِ إِلَیَّ وَ لا تَصْرِفْ عَنِّی وَجْهَکَ
خدایا تماشاى زیبایى وجودت را بر من منّت گذار و به من به دیده عشق و عاطفه بنگر،
وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَهْلِ الْإِسْعَادِ وَ الْحِظْوَةِ [الْحُظْوَةِ] عِنْدَکَ یَا مُجِیبُ
و روى از من متاب، و مرا نزد خود از اهل خوشبختى و بهره مندی قرار ده، از اجابت کننده،
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى مهربان ترین مهربانان
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
تاکنون نظری ثبت نشده است.