عید غدیر 98 - محمود کریمی

سرود - منی که از تولدم تو کشوری بزرگ شدم که از سر ماذنه هاش اسم علی و بچه هاش پیچیده سمت هر طرف دل میره ایوون نجف می خوام که نوکرش باشم غلام قنبرش باشم با علی با علی با علی تا آخرش باشم علی حبّه جُنّه قسیم النار و الجَنّه وصی المصطفی حق امام الانس و الجِنّه علی مولا علی مولا علی مولا علی مولا کأسُ الولاءِ رَشَفْتَهُ و أنا صَبی و رَضَعْتَهُ مِن طیب أمی و أبی و نَمی? بِأعضائی و کلُ مَفاصلی حَتَی أرتَوی قلبی بأعذَبِ مَشْرَبی روحی و مُهجَتی بِفداکَ یاعلی ماقیمهُ الحَیاه لو لاکَ یاعلی للهِ حَمداً، دائِماً، مُتَواصِلاً فَهُوا الذی جَعلَ التَشَّیُعَ مَذهَبی نَسَبی شَریفٌ بِأنتِسابی لحَیدرٍ و بهِ تشرّفَ فی البَریَّهِ مَنسبی الله من عُلاه سَمّاکَ یاعلی ماقیمهُ الحَیاه لولاکَ یاعلی إنّی تَمَسَّکتُ بِحَبلِ وَلائهِ فَهُوا النجاه لِکُلِ شَخصٍ مُذنِبی إنَّ الصلاه عَلَى الوَصیِّ فَریضَهٌ مَفروضهٌ مِثلَ الصلاهِ عَلَى النَبی

مدح - غدیر است و به لب جز ذکر یا حیدر نمی‌ آید فراوانی انگور است و مستی سر نمی‌ آید غدیر است و به جز آوای ” اکملت ” نمی‌ جوشد غدیر است و به لب جز سوره‌ ی کوثر نمی‌ آید چه ذوقی می‌ کنم مضمونی از نام تو می‌ چینم چه زجری می‌ کشم وقتی که بیتم در نمی‌ آید چه بنویسم ز مضمونی که در عالم نمی‌ گنجد چه بنویسم ز اورادی که در دفتر نمی‌ آید قلم خشک است و دفتر خشک و دستم خشک و ذهنم خشک که انگور ضریحت نیست … شعر تر نمی‌ آید همان‌ گونه که سیب از کنده‌ ی عریان نمی‌ روید همان‌ گونه که صید از پنجه‌ ی لاغر نمی‌ آید نجف گفتم به انگشتر فروشان ذکر می‌ خواهم همه گفتند : بر دُر غیر یا حیدر نمی‌ آید بجوی از ریشه‌ ی این بیت‌ ها در الغدیری که به اثبات غدیر از آن سند بهتر نمی‌ آید خدا رحمت کند علامه را … – با من بگو آمین – دعایش می‌ کنم کاری ز دستم بر نمی‌ آید چه رشکی می‌ برم بر خاک نعلینش که می‌ بینم نشسته بر سر آن کفش و بر این سر نمی‌ آید مساوی دیده دولت را و آب بینی بز را کز او رنجاندن موری به کاهی بر نمی‌ آید علی که از علی بودن نمی‌ افتد به غفلت‌ ها طلا که در کنار خاک و خاکستر نمی‌ آید علی جز از برای حفظ دین رزمی نکرده ست و سخن جز از عدالت بر سر منبر نمی‌ آید برادر خواند حیدر را پیمبر … خوب می‌ دانست که از آن نابرادرها برادر در نمی‌ آید

سرود - بیعت کردم با تو روزی که یکی بود یکی نبود غیر خدای مهربون هیچ کی نبود بیعت کردم با تو روزی که توی عالم وجود دست تو بود و گردش چرخ کبود تو امام عالمی و لو کره الکافرون تو امام عالمی و لو کره المشرکون تو بودی که عالم اومد با تو آیات محکم اومد تو بودی که کعبه اومد زیر پای تو زمزم اومد من دوستت دارم از وقتی که خدا تو باغ بهشت از باقیِ گلت سرشت ، گل منو من دوستت دارم از وقتی که تو مسیر سرنوشت تو عاشقای تو نوشت دل منو با تو هر کاری ثوابه هر دعایی مستجابه بی تو حال دل خرابه با تو رحمت بی حسابه ربان قلبمی دلو می بری آسمون ملکوت اعظمی و لو کره المشرکون تو امام عالمی و لو کره الکافرون تو امام عالمی و لو کره المشرکون بیـعت کردم با تو روزی که یکی بود یکی نبود غیر خدای مهربون هیچ کی نبود بیعت کردم با تو روزی که توی عالم وجود دست تو بود و گردش چرخ کبود تو امام عالمی و لو کره الکافرون تو امام عالمی و لو کره المشرکون اسمت پناهم بود از وقتی که بابام صدا میزد به گوش من فقط بگو علی مدد من با تو خواهم بود تا وقتی که زیر خاک لحد دو تا ملک سوال کنن از خوب و بد ما از وقتی یادمون از خودت امداد گرفتیم ما قبل از هر چی تو عالم یا علی رو یاد گرفتیم تو حقیقت حقی ولو نبینن دیگرون

سرود - من مستم و بی تابم من واله و شیدایم من عاقل مجنونم من عاشق رسوایم من ذره ی پنهانم با نور تو پیدایم با تک تک اعضایم با رگ رگ رگ هایم می خوانم علی علی مولا علی علی ولی الله علی تو ماه شبستانی خورشید فروزانی تو جامعه ی نوری تو جلوه ی قرآنی آقای موالی و مولای امامانی من با دل طوفانی با تبار سلمانی با لهجه ی قرآنی با چهره ی بارانی می خوانم علی علی مولا علی علی ولی الله علی ای اوج تمنایم ای هرم نفس هایم در هر نفسم با تو در جنت اعلایم نورانی و بر حقم تا سوی تو می آیم می آیم و می آیم و تا خانه ی آقایم تا این که رسد پایم در ملک مسیحایم در کشور مولایم با بوسه ی لب هایم می خوانم علی علی مولا علی علی ولی الله علی تو اوج مقاماتی علامه ی آیاتی استاد کریمان و مبنای کراماتی سرسلسله ی مکتب تو پیر خراباتی تو برات جناتی تو آینه ی ذاتی فتاح فتوحاتی آیات و اشاراتی تو سید ساداتی با حال مناجاتی می خوانم علی علی مولا علی علی ولی الله علی من مستم و بی تابم مـن مستم و بی تابم من واله و شیدایم من عاقل مجنونم من عاشق رسوایم من ذره ی پنهانم با نور تو پیدایم با تک تک اعضایم با رگ رگ رگ هایم می خوانم علی علی مولا علی علی ولی الله علی