شهادت امام محمد باقر (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست یا شب و روز به جز فکر تواَم کاری هست به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس که به هر حلقه موی تو گرفتاری هست گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست در و دیوار گواهی بدهد کاری هست من چه در پای تو ریزم که پسند تو بُوَد جان و سر را نتوان گفت که مقداری هست عشق سعدی نه حدیثی ست که پنهان مانَد داستانی است که بر هر سرِ بازاری هست

شبی میان همین روضه ها قبولم کن به حُرمت غم آل عبا قبولم کن درون سینه ی من حبّ مرتضی جاری ست به حق فاطمه و مرتضی قبولم کن ز لطف بی حدت آقا که کم نمی آید بیا کَرم کن و این دفعه را قبولم کن گناه کرده ام آقا، ببخش، شرمنده قبول، من بدم امّا شما قبولم کن سلام منتقم کشته های دشت مِنا به غربت شهدای مِنا قبولم کن به حق آن شهدایی که تشنه جان دادند شبیه تشنه لب کربلا قبولم کن به ناله های جگرسوز حضرت باقر به روضه خوان غم نینوا قبولم کن به لحظه های پر از ماجرای کوفه و شام به راس رفته روی نیزه ها قبولم کن

عمامه برمی دارم از سر، حرف دارم از غربت بسیار حیدر حرف دارم هر چه می آید بر سر ما از سقیفه است هر جا بیاید نام مادر حرف دارم از سیلی و دیوار و میخ در بماند این بار از یک داغ دیگر حرف دارم مسمومیت آخر گریبانگیر من شد از نیش زهر و زخم بستر حرف دارم همراه دارم در لحد عمامه ام را با یادگاری پیمبر حرف دارم دیگر خلاصه می کنم درد و دلم را از کربلا با قلب مضطر حرف دارم جا ماندم از جان بر کفان لشگر عشق از قاسم و از عون و جعفر حرف دارم هم بر جوان اِربا اِربا گریه کردم هم از عبا و نعش اکبر حرف دارم گهواره جنبان میان خیمه بودم از بی قراری های اصغر حرف دارم سرنیزه ها را دیده ام در کشمکش ها از چکمه و پهلو مکرر حرف دارم ای کشتگان اشک اگر طاقت بیارید از خنجر و گودی حنجر حرف دارم گودال از خون خدا یکباره پر شد از ضربه ی سنگین آخر حرف دارم با چشم خود دیدم چهل تا نعل تازه از جای سُم بر روی پیکر حرف دارم با آستین پاره عمه روسری ساخت ای مردم از قحطی معجر حرف دارم

چه غربتی داره مزار تاریکت یه گریه کن امشب نداری نزدیکت شما که آقاجان تو اوج افلاکی کُشته ولی ما رو این حَرم خاکی بس که غریبی از غمت آقا توی دلم آتیشه میاد انشالله حضرت صاحب، قبر تو آباد میشه غریب آقاجان، غریب آقاجان، غریب آقای مظلوم **** تو غربت و غصه بدون همتایی با اون همه شاگرد بازم تو تنهایی تو شهر پیغمبر چه ساده جون دادی سَمی بهت دادند، از نفس افتادی می کشتتت آخر اون چیزایی که تو کودکی ها دیدی سر بریده، پیکر پامال دیدی و می لرزیدی غریب آقاجان، غریب آقاجان، غریب آقای مظلوم **** یادته اون روزا تو قافله بودی تو همسفر اونجا با حرمله بودی همه چی رو دیدی، کوچه و بازارو تنور خولی و مجلس اغیارو یادته آقا عمه سه ساله ت چه جوری از پا افتاد کنج خرابه سر باباشو بغل گرفت و جون داد غریب حسین جان، غریب حسین جان، غریب حسین مظلوم

فدای غربت تو، چرا حرم نداری کار دل منه واسه تو همیشه بی قراری کاش بمیرم از این غم که یه شمع هم کنار تو نمیشه روشن آقا اشک چشمام روونه، کاش می شد روضه مون بشه توی مدینه برپا الهی که فدات شم غریب آقای من منی که برای ماتمت سینه زنم یه روزی توی محشر شهادت میده این چشمای پر اشکم با سرخی تنم آقام آقام آقام **** چه جوری از غریبی تو روضه ها بخونم ندیدی یه روز خوش آقا، خونه دلت می دونم جون نمونده برا تو، بین سینه ت نشسته جای زخم زهر کینه غربت تو گواهه چی آورده سرت یه نانجیب توی مدینه الهی که فدات شم غریب آقای من چی به سر تو اومد آقا حرفی بزن داری میری و بغض گلوت مونده هنوز جگر تو شده خون مثل جدت حسن آقام آقام آقام **** یه عمره کوه دردو به دوش غم سپردی به یاد روزای کربلا همیشه غصه خوردی آخه یادت نمیره پیش چشمات آتیش زدند تموم خیمه ها رو توی بازار آوردند نیزه ها و سَرا و دخترا و بچه ها رو نانجیبای شامی و بازار یهود، میون قافله عمه زینب شد کبود وقتی که می زدند ما رو بی جرم و گناه چرا عمو اباالفضل من اونجا نبود آقام آقام آقام

وقتی که روی کام من یه ذره تربتت نشست دست خودم نبود توی دلم محبتت نشست عمری از اون روز تا حالا گریه می کنم، گریه می کنم، گریه می کنم تا نبریم به کربلا گریه می کنم، گریه می کنم، گریه می کنم گریه می کنم تو اشک بده منم برات گریه می کنم بارون میشم روی لبات گریه می کنم برا قتیل العبرات حسین وای، حسین وای، حسین وای **** اون روزی که مادر من، منو تو این دنیا آورد منو آورد تو هیئتت به دست مادرت سپرد از کوچیکیم تو هیئتا گریه می کنم، گریه می کنم، گریه می کنم تا دم مرگم به خدا گریه می کنم، گریه می کنم، گریه می کنم گریه می کنم یه عمریه با پرچمات گریه می کنم زنجیر به دست تو دسته هات گریه می کنم برا قتیل العبرات حسین وای، حسین وای، حسین وای **** الهی که با دعاهات تو روضه باشم همیشه تا ببینم توی خونه ت همه موهام سفید میشه من که دخیل عَلمم، سینه می زنم، سینه می زنم، سینه می زنم من که اسیر حَرمم، سینه می زنم، سینه می زنم، سینه می زنم سینه می زنم با نوحه ها و با دمات سینه می زنم با ناله ی مُحرمات سینه می زنم برا قتیل العبرات حسین وای، حسین وای، حسین وای

حسین وای، حسین وای، حسین وای

لطفی که کرده ای تو به من مادرم نکرد ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین ای به سر کوی تو مسکن و مأوا مرا خاک درت خوش تر از جنت الاعلی مرا هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت سوختگان غمت با غم دل خُرَّم اند

آن که مرادش تویی از همه پویاتر است وآن که در این جستجو است از همه جویاتر است گر همه صورتگران صورت زیبا کشند صورت زیبای تو از همه زیباتر است **** اگر مقصود مستی نیست، پس در شهر خرماها چرا نقش ضریح پاک تو انگور می گردد