شهادت امام جواد (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

کی شده بهر ظهورت لااقل کاری کنم در نبود تو بلد بودم فقط زاری کنم حال اگر فکر تو بودم روزگارم این نبود پس بر احوال خودم باید عزاداری کنم من به دنبال خودم بودم نه دنبال شما بارها یاریم کردی، من نشد یاری کنم بارها گفتیم "اللهم عجِّل" را ولی در عمل کی شد که بر این حرف اصراری کنم بی تو دارد روزهایم یک به یک طی می شود باید اکنون فکر بر این حال تکراری کنم تو همیشه آبرویم را خریدی پیش خَلق من نشد نزد تو یک بار آبروداری کنم شک ندارم اشک دستان مرا خواهد گرفت بهتر است این اشک را در روضه ها جاری کنم سفره را امشب دم "باب الجواد" انداختند وای بر چشمم اگر در روضه کم کاری کنم

طعنه دوای زخم جگر نیست بس کنید خنده جواب دیده ی تر نیست بس کنید رقصان و پایکوب عروسی گرفته اید این خانه ی امام مگر نیست بس کنید این ناله ی ضعیف به جایی نمی رسد اصلا نیاز بستن در نیست بس کنید آبی نمی دهید، نریزید بر زمین با زجر کشتنش که هنر نیست بس کنید بردید تا خلاص شوید از جنازه اش بهتر ز بام جای دگر نیست بس کنید بر روی پله ها نبریدش کشان کشان آنجا کسی مواظب سر نیست بس کنید از روی بام این بدن انداختن نداشت جای شهید بین گذر نیست بس کنید دور بدن شلوغ شد ای وای کربلا گودال جای چند نفر نیست بس کنید

دارم می سوزم از آتیش زهر جفا دارم می سوزم لبام کبود شده خدا دارم می سوزم می ریزه بال و پرم به پیش چشم مادرم پا می کشم به روی خاکا چشمام پر از خون شده زانوهام چه لرزون شده به زیر لب میگم یا زهرا صدای زهرا میون این هلهله ها صدای زهرا توی این شلوغی آشنا ای وای جوونم جواد، آروم جونم جواد چرا کسی آبت نمیده مادر رو صدا می زد شبیه شاه کربلا دارم می سوزم میدم سلام بر حسین دمادم سلام بر حسین با چشمای بارونی و خیس میدم سلام بر حسین دمادم سلام بر حسین که روزی مثل روز او نیست یه ماه دیگه شور عزا به پا میشه حسین زهرا وارد کربلا میشه یه ماه دیگه، یه ماه دیگه کم کم داره می رسه، مُحرم داره می رسه کاری برا خودم نکردم کم کم داره می رسه، محرم داره می رسه الهی من دورت بگردم یه روزی زینب میاد کنار قتلگاه کنار جسم یه پادشاه بی سپاه ای داد بیداد، ای داد بیداد خواهر دلش آتیشه برادر چه آه می کشه آخه شمر به روی سینه نشسته *** شب های جمعه دلم غرق آهه زهرای مرضیه تو قتلگاهه با ناله میگه "بُنیَّ بُنیَّ" این کشته لب تشنه و بی گناهه آه حسینم چرا سر نداری آه بمیرم که مادر نداری

شب های جمعه می گیرم هواتو اشک غریبی می ریزم برا تو بیچاره اون که حرم رو ندیده بیچاره تر اون که دید کربلاتو آه امون از غریبی، صبوری آه چه جوری بسازم با دوری آه حسینم حسینم حسینم

دوباره دلی که امام رضاییه زائر دو تا گنبد طلاییه حاجتای دنیاییتم ازش بگیر که این آقا کارش گره گشاییه ای مراد من، دین و اعتقاد من می رسی بازم به داد من رونده از همه، بگو یا بن فاطمه کیه غیر تو به یاد من قبله ی عالمین آقا، سرور کاظمین آقا عالم و آدمو جودت می بره زیر دِین آقا همیشه پر از خونه چشمای ترش تو آرزوی انتقام مادرش همیشه براش بی جوابه این سوال چرا زدنش پیش چشم شوهرش مادر وجود، بی گناه ولی کبود نمی دید جایی رو بین دود نامسلمونا با لگد زدید چرا مگه یاس مصطفی نبود نوحه ی رو لباش مادر، علت گریه هاش مادر مهمون حجرشه حالا نوحه کنه براش مادر صدای یه قلب شکسته می رسه صدای نواهای خسته می رسه صدای ضعیفی که میگه آب بدید از اونور درهای بسته می رسه سر تکون میده، لباشو نشون میده ببینید که تشنه جون میده آبو ریخت زمین، خدا قاتلو ببین که عذاب به این جوون میده عشق امام رضا ای وای، می زنه دست و پا ای وای هلهله می کنند دورش، دل میره کربلا ای وای

ای اِنس و جان گدای تو یا حضرت جواد شرمنده ی عطای تو یا حضرت جواد دائم ز کار خلق گره باز می کند دست گره گشای تو یا حضرت جواد زیباترین دعای سماواتیان بوَد مدح تو و ثنای تو یا حضرت جواد پیش از شب ولادتم ای آشنای دل دل بود آشنای تو یا حضرت جواد چون آیه های نور، پدر بوسه می زند بر روی دلربای تو یا حضرت جواد زوار پا نهند به بال ملائکه در صحن باصفای تو یا حضرت جواد تو کیستی، همیشه جواد الائمه ای من کیستم، گدای تو یا حضرت جواد جود از تو جود گشت و کرامت نهاده است رخ بر درِ سرای تو یا حضرت جواد

خبر داری دلم چه بی قراره روز و شبا رو پشت سر میذاره داره میاد مُحرمت حسین جان فرصت نوکری بده دوباره با تو قرار گذاشتم، پیرهن مشکیمو کنار گذاشتم من که تو کل زندگیم کسی رو مثل تو دوست نداشتم از الآن داره کم کم می رسه بوی ماتم السلام علی ساکن کربلا، السلام ای محرم مادر من اسم تو رو همیشه به جای لالایی می گفت تو گوشم قبل محرما پیرهن سیامو تو حرم امام رضا می پوشم یه بغضیه تو سینه م، یه ساله که به فکر اربعینم خودم رو بین زائرا دوباره تو موکبا می بینم روضه راه نجاته، خونه مون کربلاته من غلامم حسین، هر سلامم حسین رو به گنبد طلاته از الآن داره کم کم می رسه بوی ماتم السلام علی ساکن کربلا، السلام ای محرم

هر که با اعتقاد می آید، سمت باب المراد می آید خیل بسیار آرزومندان از تمام بلاد می آید روی لب های زائران ذکر یا امام جواد می آید هر که با اعتقاد می آید، سمت باب المراد می آید شیعه و سنی و سیاه و سفید، عالم و بی سواد می آید آن که یک عمر رو به هر کس زد، حاجتش را نداد می آید تا بگیرد شفا و برگردد، با مریضی حاد می آید هر که با اعتقاد می آید، سمت باب المراد می آید معنی واژه ی جواد این است "کم بخواهی زیاد می آید" این چه سری ست در خراسان هم کاظمینش به یاد می آید زائر مشهد الرضا اول سمت باب الجواد می آید هر که با اعتقاد می آید، سمت باب المراد می آید زائر مشهد الرضا اول سمت باب الجواد می آید ممنون عنایت تو هستم خیلی، مدیون ولایت تو هستم خیلی آقا تو بهتر از همه می دانی دلتنگ زیارت تو هستم خیلی ما در غم و محنت تو گفتیم حسین، با گریه به غربت تو گفتیم حسین وقتی که شنیدیم تو هم لب تشنه، در اوج مصیب تو گفتیم حسین

ای بر تو هر رسول مکرَّم گریسته آدم گرفته تا خود خاتم گریسته اصلا پیمبران همگی جای خود حسین گفتند در غم تو خدا هم گریسته آری خدا هنوز نبودی برای تو در ابتدای سوره ی مریم گریسته ماهی در آب، وحش به هامون، ملک به عرش بر هر که ماجرای تو گفتم گریسته آن دم که صرف روضه شود جز عمر نیست هرگز نمیرد آن که دمادم گریسته بر هیچ کس امان ندهد آفتاب حشر جز آنکه زیر سایه ی پرچم گریسته

اگه گریه به حسین نبود که می مردیم اگه بین الحرمین نبود که می مردیم همین اشک و روضه ها نبود که می مردیم اربعین و کربلا نبود که می مردیم تو این همه گیر و گره که هر چی زندگی رو آشوب کرده حال تموم مردم کشورمو امام حسین خوب کرده به من نگو گریه نکن من با همین درِ غمو می بندم گریه کن حسینم و فردای محشر با حسین می خندم نگران ما نباشه هیچ کس، حال ما با اشک و روضه خوبه ضربان قلب ما با ذکر "یا حسین یا حسین حسین" می کوبه باز ببار به این کویر، با تو کسی نیست فقیر ذکر لب شاه و وزیر "امیری حسین و نعم الامیر" اگه مهر و کَرَمش نبود که می مردیم دل ما تو حَرَمش نبود که می مردیم اگه نور پرچمش نبود که می مردیم سفره ی محرمش نبود که می مردیم اسم محرم که میاد باز سفر کرب و بلا می چسبه کرب و بلایی که براتشو بده امام رضا می چسبه راستی چقدر کرب و بلا با رفقای باصفا می چسبه گریه دم باب الحسین و روضه ی پایین پا می چسبه واسه عالم مستحبه اما به من نوکر همیشه واجب تا ابد گریه کن حسینیم به دعای بی بی ام المصائب باز ببار به این کویر، با تو کسی نیست فقیر ذکر لب شاه و وزیر "امیری حسین و نعم الامیر"

آه از دوری، آه از دوری هر شب هستم حرمِ تو ولی می بینم که دوباره خوابم انگار، وای از تکرار من می ترسم بمیرم نبینم حرمِ تو رو، از این غم می میرم بی تو اما خواب می دیدم که به پای ضریحِ تو اشکایِ نم نم بارون میشه من تو رؤیام می دیدم که دلم تویِ صحن تو آقا مهمون میشه خواب می دیدم من و اشک و حرم تا سحر می مونیم تنهایِ تنها من می گفتم همه دردِ دلامو کنارِ ضریحت با تو آقا آقام آقام آقام آقام دوسِت دارم، دوسِت دارم کاری کردی تو با این دلِ خسته که تا نفسی هست از داغِ تو خون می بارم تو رؤیاهام می بینم که میام و رویِ قدمای تو آقاجون سر میذارم من دلتنگم برا نیمه شبای حرم دمِ ایوون، باز بی تابم هر شب آقا به امیدِ زیارتِ تو توی رویاهام می خوابم من دلتنگم، شب و روزمو فکرِ حرم می دونی پُر کرده آقا کاری کن تا دلِ عاشق و خسته ی من حرمت برگرده آقا آقام آقام آقام آقام عاشق هستم، عاشق هستم از روزی که اومدم تویِ دنیا آقا دلمو دست تو دادم عشقت مهرِ مادر زاده م، شکرُ لِلَّه همه عمرمو پیش تو بودم و آقا رویِ پای تو افتادم آغوشِ تو شده خونه ی اَمنی برایِ همه این بی تابی ها کاشکی می شد که یه شب شده حتّی تو خواب تو رو من می دیدم آقا هر چی دارم به خدا همشو به تو و به اباالفضلت مدیونم تا جون دارم پایِ پرچم و هیات و عشقِ تو همیشه می مونم آقام آقام آقام آقام