شهادت امام جواد (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

بی درد ما که از غم تو راست قامتیم با این که سرشکسته ی سنگ ملامتیم بیمار عشق می شود آن کَس که عاشق است این رسم عشق نیست که اکنون سلامتیم در انتظار هر که به جز تو نشسته ایم در سردسیر هجر تو گرم اقامتیم بی شک بدون تو به درِ بسته خورده ایم امروز اگر که همدم اشک ندامتیم ما بی تو یا که با تو تفاوت نمی کند یعنی همیشه شامل لطف و کرامتیم دنیا به لطف چشم تو پر بود دست ما گریان دست خالی روز قیامتیم عمری عَلَم به دوش حسینیم چاره ای مشتاق گریه کردن پای علامتیم امشب که میزبان عزا مشهد الرضاست باب الجواد گرم عزا و زیارتیم

نشسته اند ملائک به روی بام جواد پیمبران همگی بنده و غلام جواد شدند جواد پس از این به احترام جواد که بهتر از همه ی نام هاست نام جواد جواد مرهم درد بدون تسکین است چقدر نام جوادالائمه شیرین است شدی جواد همیشه فقیر تو باشیم فقیرهای میان مسیر تو باشیم شدی بزرگ که ما هم حقیر تو باشیم خدا کند که همیشه اسیر تو باشیم بیا و رخ بنما شاه تا که مات شویم فقط تو لب تر کن تا همه فدات شویم کسی غریب تر از تو نبوده است اصلا غریب خانه ی خود بوده ای بمیرم من شهید کرد تو را زهر فتنه ی یک زن شهادت تو شبیه است به امام حسن چه کرد با جگر پاره ی تو همسر تو نگاه کن چقدر ضعف کرده پیکر تو میان حجره نمانده کسی کنار تنش نبود هیچ کسی وقت دست و پا زدنش چه کرده زهر هلاهل که خشک شد دهنش چرا به گوش کنیزان نمی رسد سخنش کسی به خواسته ی آخرش جواب نداد چرا کسی به جوادالائمه آب نداد کنیزهای تو در حق تو جفا کردند تو ناله می زدی آنها سر و صدا کردند تن تو را به روی بام ها رها کردند کبوتران همه روی تو بال وا کردند شنیده ام بدنت زیر آفتاب نبود و اهل بیت تو در مجلس شراب نبود تن حسین هم افتاده بود در گودال تنش به زیر سُم اسب رفت و شد پامال برای غارت جسم حسین شد جنجال چه دید خواهرش از روی تل که رفت از حال حسین در ته گودال دست و پا می زد حسین عمه ی سادات را صدا می زد

اگه گرفتاری بگو یا جوادالائمه اگه گنهکاری بگو یا جوادالائمه اگه دوستش داری بگو یا جوادالائمه کار من همین گداییه، کار تو گره گشاییه اسم تو براش مقدسه هر کسی امام رضاییه کَرَم تو آبروی روسیاها، حرم تو سرپناه بی پناها آقام آقام یا جوادالائمه بمیرم آقا از غمت یا جوادالائمه چه غریبونه ست ماتمت یا جوادالائمه قاتل تو بود مَحرَمت یا جوادالائمه هر نفس برا تو مشکله، روبروت خنده ی قاتله ای امون صدای ناله هات گم شده میون هلهله فدای تو ای غریب توی خونه، بدن تو رو زمینه، نیمه جونه آقام آقام یا جوادالائمه

ما گدایی تو خونه مون رسمه، پای این سفره ها نمک گیریم نمک سفره مون رو هم حتی از جوادالائمه می گیریم هر کی ایرانیه خیالش جمع، کاظمینی نشه نمی میره آخه باب المرادشو قطعا درِ باب الجواد می گیره گیر کردم تو منجلاب گناه، بیا راه بهشتو روم وا کن آی علی اکبر امام رضا، عرفه کربلامو امضا کن مادری بودی از همون اول، کوچه های مدینه شاهدتند هر جا تو کوچه ها زمین خوردی، گریه کردی برای درد حسن از رو خاکا بلند شو بسه، چی از این جا تو خاطرت داری که میای هر دفعه تو این کوچه مثل ابر بهار می باری زهر معلومه کارشو کرده، عرق سرده روی پیشونیت نه که از ضعف و تشنگی باشه، کربلاست علت پریشونیت روضه ی کربلاییا پر کرد حال و روزت تو آخرین شب رو وقتی دورت کنیزا رقصیدند، خوب حس کردی درد زینب رو پاره های غرور و یک زینب، رقص قوم شرور و یک زینب هلهله جشن و سور و یک زینب، کوچه ی پر عبور و یک زینب یا جوادالائمه ادرکنی، یا جوادالائمه ادرکنی *** دوست دارم صدات کنم، تو هم منو صدا کنی من تو رو نگات کنم، تو هم منو نگاه کنی دل من زندونیه، تویی که تنها می تونی این قفس رو وا کنی، پرنده رو رها کنی میشه کنج حرمت گوشه ی قلب من باشه میشه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی دلمو گره زدم به پنجره ت می خوام بیام به امیدی که میام این گره ها رو وا کنی

خدا رو شاکرم از اینکه همه زندگیم زیر دِینه حواله م مُهر مشهد خورده دلم وقتی که کاظمینه دو تا گنبد از طلا داره، چقدر این آقا گدا داره نوشتند که روضه هاش حتی شباهت با کربلا داره لب خشک فدا شد، تو آفتاب رها شد بزن گوشه گوشه کتیبه، جوادالائمه غریبه آقایی که توی کل شهر زبونزد شده لطف و جودش روا نیست از عطش وقت مرگ بسوزه تمام وجودش از این سفره روزیشو برده، سر آقامون چی آورده یه جوری خوشحاله که انگار نه انگار که شوهرش مرده درا رو می بنده، به ناله ش می خنده توی خونه هم بی حبیبه، جوادالائمه غریبه بزن گوشه گوشه کتیبه، جوادالائمه غریبه براش این حجره ی دربسته به تنگی گودال نمیشه بازم شکر روی بوم خونه تنش دیگه پامال نمیشه اینا که مشغول آوازند، رو پله آقا رو نندازند خدا رو شکر سایبونی هست، کبوترها دست و دل بازند دل از غم هلاکه که چهره ش رو خاکه بمیرم که خد التریبه، جوادالائمه غریبه بزن گوشه گوشه کتیبه، جوادالائمه غریبه

قاتل من زهر شرربار شد قاتل مادر در و دیوار شد

و صلی الله علی الباکین علی الحسین در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری عمر جاوید به شیرینی آن یک دم نیست بگزار عالمیان طعنه زنندم گویند هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست الا یا اهل العالم قال العابس فی یوم العاشورا فی ارض کربلا حب الحسین اجننی به نام نامی سر، بسمه تعالی سر بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر فقط به تربت اعلات سجده خواهم کرد که بنده ی تو نخواهد گذاشت هر جا سر حب الحسین اجنننی نوحه ی ما و همه این سلاما نثار روح همه پیرغلاما قال رسول الله نور عینی حسین منّی، اَنَا مِن حسین بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی عشق حسینم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا حسین ای جانان، امیر مستان تمنا دارم بیا جان بستان عالی درجات، کشتی نجات قتیل العبرات، ای آب حیات شاه عرصات، جونم به فدات

خجالت می کشم از تو، نگام کن غرق افسوسم تو سر دادی تا این چادر بمونه سر ناموسم به تو مدیونیم، به تو که جوونیتو دادی به تو مدیونیم واسه امنیت و آزادی از تو جا موندم، تویی که شبیه اربابت با لب تشنه توی قتلگاه تک افتادی ‌تو رو بین سنگرا غریب گیر آوردنت آدمای بی حیا غریب گیر آوردنت مثل شاه کربلا غریب گیر آوردنت واسه م داغ تو سنگینه، تو فکر و ذکرتم هر شب چیکار کردی که اینجوری خریدت حضرت زینب به تو دل دادم، منو عاشق خودت کردی به تو دل دادم، تو که کوه غیرتی مردی می دونم الان هر جا هستی خوب و خوشحالی روز و شبهاتو دور ارباب داری می گردی التماسمو ببین تو اشکای تو چشمم التماسمو ببین که من کوه خواهشم التماسمو ببین دعام کن شهید بشم ‌تو رو بین سنگرا غریب گیر آوردنت آدمای بی حیا غریب گیر آوردنت مثل شاه کربلا غریب گیر آوردنت

به وداع من و تو خیره شده چشم رباب خواندم از طرز نگاهش که من هم دل دارم