ولادت امام رضا (ع) 96 - محمود کریمی و محمد کریمی

سرود - ای شرط لا اله الا الله ای پاره ی تن رسول الله علی بن موسی بن جعفر بن محمد ابن علی بن حسین بن علی ولی الله تو آفتاب کشور مایی پشت و پناهِ رهبر مایی ایران تو عالم میدرخشه چون تو سایه ی روی سرِ مایی هر یوسفی اومد تو بازارش گم شد میون سیل زوارش جن و ملک مثل پر کاهن تو خیل خادمای دربارش بلبل که بی حاصل نمی خونه دریا که بی ساحل نمی مونه دعا کنید عاشق بشید این عشق هر قلبی رو قابل نمی دونه چشام تو صحن تو شناور شد لبام به اسم تو معطر شد تو هر دعا از برکت اسمت هرچی گرفتم صد برابرش شد بیچاره ها حاجت روا میشن تا مهمون بیت الرضا میشن میون محشر زائرای تو با دستای خودت سوا میشن حال من از چشم ترم پیداست شوق من از بال و مرم پیداست بهشتی که میگردی دنبالش تو آینه کاریه حرم پیداست هر کی که نوکرت شد آقا شد زندگی با نور تو زیبا شد هر چی گره به کارمون افتاد با ذکر یا امام رضا وا شد به من دلی مثل طلا دادی با دستای خودت جلا دادی پنجره فولاد و که بوسیدم بهم برات کربلا دادی ایمانِ من ای علی بن موسی جانانِ من ای علی بن موسی اعلی? حضرت ای علی بن موسی سلطانِ من ای علی بن موسی لطف کارت ای علی بن موسی با زوارت ای علی بن موسی راهم دادی ای علی بن موسی تو دربارت ای علی بن موسی مست تولای تو ام یا علی خاک کفِ پای تو ام یا علی من دلدادم ای علی بن موسی خونه زادم ای علی بن موسی من دلتنگه ای علی بن موسی گوهرشادم ای علی بن موسی ای شرط لا اله الا الله ای پاره ی تن رسول الله علی بن موسی بن جعفر بن محمد ابن علی بن حسین بن علی ولی الله

مدح - ای عرشیان به شهر خراسان سفر کنید شب را در این بهشت الهی سحر کنید با زائرین این حرم الله سر کنید مدح رضا چو آیة قرآن ز بر کنید عید بزرگ شیعة آل پیمبر است میلاد هشتمین حجج الله اکبر است ای دل بگیر جان و به جانان نظاره کن بر چهرة حقیقت ایمان نظاره کن یک لحظه بر تمامی قرآن نظاره کن در دست نجمه نجم فروزان نظاره کن میلاد پارة تن زهرا و احمد است شمس الشموس عالم آل محمد است این مظهر جمال خداوند اکبر است آیینة تمام نمای پیمبر است خورشید نجمه یا مه افلاک پرور است قرآن روی سینة موسی ابن جعفر است بر خلق آسمان و زمین مقتداست این جان رو نما دهید که روی خداست این روشن هزار سینة سینا به نور او چشم هزار موسی عمران به طور او صف بسته اند خیل رسل در حضور او دل بحر بی کرانه ای از شوق و شور او ریزد برات عفو خدا از نظاره اش دوزخ بهشت می شود از یک اشاره اش هر قامتی که سرو لب جو نمی شود هر صورتی که وجه هوالهو نمی شود هر پادشه که ضامن آهو نمی شود هر کس که نام اوست رضا، او نمی شود در طوس پارة تن احمد بود یکی آری رئوف آل محمد بود یکی ای خلق خاک پای تو یا ثامن الحجج جان جهان فدای تو یا ثامن الحجج قرآن پر از ثنای تو یا ثامن الحجج ایمان بود ولای تو یا ثامن الحجج دین را به جز ولای تو اصل و اصول نیست تهلیل بی ولای تو هرگز قبول نیست گردون هماره دور زند در طریق تو خورشید خشت گوشة صحن عتیق تو با آن همه کرامت و لطف دقیق تو خود را شمرده اند گدایان رفیق تو دستی که دست لطف خدا می شود تویی شاهی که خود رفیق گدا می شود تویی یکسان بود به وقت عطای تو خاص و عام فرقی نمی کند به درت شاه یا غلام سلطان ندیده ام ز گدا گیرد احترام پیش از سلام زائر خود را کند سلام پیوسته دست بر سر زوار می کشی تو کیستی که ناز گنه کار می کشی پاییز بوستان دل ما بهار توست در شهر طوسی و همه عالم دیار توست گل بوسة امام زمان بر مزار توست شیعه به هر کجا که رود در کنار توست چشم و چراغ و محفلم اینجاست یا رضا هر جا سفر کنم دلم اینجاست یا رضا شرمنده ام از این که بپرسند کیستم از ذره کمترم نتوان گفت چیستم در پرتو کرامت خورشید زیستم روزی که نیستم به کنار تو نیستم با یک دم تو صبحدم عید می شوم در آفتاب صحن تو، توحید می شوم

مدح - عشق تو غوغا می کنه اسمت گره وا میکنه دل گوهرِ گم کردش و پیش تو پیدا میکنه تو هر قنوت اسمت میاد از بس دلم مشهد میخواد بعد از نماز حس میکنم قلبم شده بیت الجواد وقتی میخوام آروم بشم تو صحت تو پر میکشم با تو دلم آباد و با تو پر از آرامشم آقای من آقای من ، یا ابالجواد یا ابالجواد

روضه - از گریه های اصغر دلم به غم اسیره یه قطره آب بیارید بچم داره می میره غنچه های گل یاس با خواهش و التماس تا که علیم نمرده برید سراغ عباس *** سرت ز نیزه که افتاد به خویش گفتم اگر اسیر در غل و زنجیر بود بهتر بود تمام حنجرت از تیر رشته رشته شده به دست حرمله شمشیر بود بهتر بود

سرود - جونوم عمروم بی تابوم بَرِی دیدارت سر می ذاروم می افتوم به پای زوارت ای پسر موسی بن جعفر امام رضا کیه از تو بیتر آقو فَدوی اسم قشنگت ای اوینه یِ زهرای اطهر ای امام مهربونوم قلب صاحب الزمونوم جون هر چی مرده مولا درد زائرات به جونوم عاشق وقتی زهرا هم بَرَش می سازه تا مولا هست تنها هم خودش نَمی بازه دِلوی همه پُو به پُویِ شهیدات صِدوی همه تو صِدوی شهیدات نِگوی همه به نِگویِ شهیدات اسم توئه رو لَبُوی شهیدات غیر عشقت نَمی دونوم غیر اسمت نَمی خونوم مهربون جون جوادت از در خونت نرونوم باز کویرا عین باغهِ ، ای ترونه داغهِ داغه هدیه ی امام رضا از ، دستای شاهِ چراغه یِی شب وقتی ، پشت پنجریِ فولادت دیدی داری جون میدیم بری اولادت خشکی دلها رو دریا کِردی شور قیامتی بر پا کِردی میدونوم ای اقا جونوم امشو کربوبلامونو امضا کردی هر کی با حسینِ یالّو کربِلا میریم ایشالّو هرکی اذن کربِلاشه از رضا میگیره والّو

سرود - محمد کریمی - ازدحام زائرا تو جاده های منتهی به مرقد ذوق دسته جمعیِ کبوترای روی گنبد تصور یه مقتدا که میشینه به روی مسند نشونه ی تولدِ شهنشاه مشهد همون که دریاست با جذبه های طوفانی شده نزولش با جلوه های قرآنی گذاشت رو دوشش خدا عبای سلطانی یا امام رضا! قدم گذاشتی روی چش ما یا امام رضا! تو بچه های زهرا خدا میخواست که تو بشی نماد کشور ما اباالحسن یا امام رضا مدد هر کی با ضریح تو یه عکس خونوادگی گرفته زائری پایین پات مدال اوج بندگی گرفته هر جوون این وطن ازت شریک زندگی گرفته و هر دلی یه حاجتی به تازگی گرفته تب حضورت میون موج دریاها به زیر پاتن تو این جهان تموم آقاها فدای عشقت قبیله ای ز لیلاها یا امام رضا! با تو دیگه فراریه غم یا امام رضا! شد اعتقاد قلبم بهشت فقط یه آینه است ز آینه کاری حرم اباالحسن یا امام رضا مدد مگه میشه پیمبری بدون تو یه معجزه بیاره بوسه ی فرشته ها رو پای زائر تو جا میذاره آفرینشو نگات به خوبی می کنه اداره کسی تو این دلا به جز تو سلطنت نداره به پای مدحت قصیده های شیدایی سرود جشنت ترانه های رویایی حریف وصفت چکامه های زهرایی یا امام رضا! نگات همیشه داره اثرها یا امام رضا! که بنده میشه مولا فقط یکی ز بنده هات امام و رهبر ما اباالحسن یا امام رضا مدد شاعر : رضا تاجیک