شب چهارم محرم، حنیف طاهری

حُر تو بدی کردی ولی بد نیستی نمره کم داری ولی رد نیستی تو بلندی، چرخ دون پَستت گرفت خاک پای مادرم دستت گرفت *** مسلمانان حسین مادر نداره غریب است و کَسی بر سر نداره

از موالی حسینی، جون نام او غلام شَه، شَهان او را غلام دَکه ی عطار دین را مُشک تر کعبه ی کوی حسینی را حَجَر عشق را بس شهرهای محکم است زان میان او چون سواد اعظم است گاه عبدالله زیب دوش او گاه اصغر زینت آغوش او دید چون در کربلا اوضاع جنگ در پی خدمت میان بربست تنگ بهر رخصت بوسه زد بر پای شاه همچو هاله گشت بر اطراف ماه شاه گفتا ای غلام دل فکار رو به راه خود، مرا تنها گذار عرض کرد ای سبط پاک مصطفی دور باشد این ز آئین وفا روز نعمت، کاسه لیس خوان تو روز نقمت، دور از سامان تو هست آزادیِ من در بندگی من نخواهم بی وجودت زندگی من نخواهم زندگانی در جهان بعد مولایان و مولازادگان دید چون خضر بیابان نجات اندر آن ظلمت عیان آب حیات طرفه بدری در شب دیجور دید لیلة القدری سراسر نور دید طینتش را یافت علیین نژاد لاجرم رخصت برای جنگ داد یافت اذن جنگ چون از شاه دین شد روانه جانب میدان کین بر سپاه کوفیان شد حمله ور زد به جان جمعی از ایشان شرر ناگهان افتاد از زین بر زمین همچو مُشک نافه از آهوی چین شد به خاک و خون قرین تا پیکرش از وفا آمد شه دین بر سرش آنچه با فرزند خود اکبر نمود با غلام خویش آن سَروَر نمود خود نهاد از مهر رو بر روی او گفت "اللهم بَیِّض وجَهَهُ" گفت راوی در میان قتلگاه دیدم او را با رخی مانند ماه

بی حسین این زندگی جز ننگ نیست عزت عالم حسین بن علی ست خواری و عزت به جان همواره باد گر بدون عشق او یک پلک زیست

جان دادن پای حسین ممات نیست، حیات است مردن در مسیر او فنا نیست، نجات است اللهم اجعل محیای محیا الحسین و مماتی ممات الحسین همه جان ها پس از او خوارتر از خار است شعار روی لب های ابالفضل علمدار است یا نفس من بعد الحسین هونی و بعده لا کنت ان تکونی نجات اهل کائنات حب حسین و حسن است شفاعت روز جزا به دست ارباب من است اللهم ارزقنی یوم الورود شفاعة الحسین، فی الدنیا زیارة الحسین مسلمانش و حتی راهب دیر است بلاگردان شاه دین زهیر عاقبت خیر است انا زُهیر و انا ابن القینِ، اذودکم بالسیف عن حسینِ

خجالتم از اینه که مادرت می بینه بار گناه آوردم اگه سرم پایینه غرق گناهم من، راه نجاتی تو دل مرده ام جانا، رمز حیاتی تو راهتو بستم پشیمونم بشکنه دستم پشیمونم حُر تو هستم پشیمونم تو که مثل خورشیدی به قلب من تابیدی بگو حلالم کردی، بگو منو بخشیدی حق داری ای مولا که نگذری ساده توی دل زینب دلهره افتاده بیا و این بار حلالم کن وارث کرّار حلالم کن جان علمدار حلالم کن راهتو بستم پشیمونم بشکنه دستم پشیمونم حُر تو هستم پشیمونم کاشکی پناهت باشم، توی سپاهت باشم می خوام که آقا اول شهید راهت باشم چی بهتر از اینکه برا تو می میرم من انتقام این حرم رو می گیرم ای کَس و کارم حسین جانم صبر و قرارم حسین جانم دار و ندارم حسین جانم راهتو بستم پشیمونم بشکنه دستم پشیمونم حُر تو هستم پشیمونم

از خودی بگذر که اینجا کربلاست آخر پیری شروع ماجراست پیر ما مست شرابی دیگر است هر که اینجا تشنه تر دریاتر است اینکه تیغش مثل اَبرویش کج است پیر میدان، مسلم بن عوسجه ست مثل شیری حی و حاضر آمده با حبیب بن مظاهر آمده آمدند اسب شرف را زین کنند تا مَحاسن را به خون رنگین کنند یک نفس از کوفه با هم آمدند هفتم ماه محرم آمدند دل به سالار شهیدان بسته اند با شهادت عهد و پیمان بسته اند هر که با عشق حسینی پیر شد شهرتش خورشید عالم گیر شد عاشقی پیرانه سر هم عار نیست عشق با پیر و جوانش کار نیست خاطرت تا روز محشر شاد باد آی مُسلم خانه ات آباد باد

کربلا دارالنعیم زینب است کعبه خود تحت حریم زینب است عمر زینب وقف مولا بود و بس او به زهرا المثنی بود و بس جامه ی یاران سیاه، محفل و پرچم سیاه آری آری این سیاهی یادگار زینب است گر مزارش را شکافی بوی عشق آید برون کهنه پیراهن گمانم در مزار زینب است

یا قتیل العبرات، یا اسیر الکُرُبات ابکی علی المحروم من ماء الفرات میون شعر محتشم، حروف گریه می کنه تموم روضه ی تو رو لهوف گریه می کنه یا لیتنا کنا معک، لبیک یا حسین قلبی لدیک، لبیک یا حسین لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین ای صاحب کل جهان، خاتون زمین و زمان داره میگه جانم حسین، قلب تو با هر ضربان ای زینت شاه نجف، ای ثروت شاه نجف کی دیده زنی مثل تو با هیبت شاه نجف لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین یا امین الرحمن، یا شریک القرآن السلام علیک یا ذبیح العطشان برای خشکی لبات فرات گریه می کنه آسمونم دم غروب برات گریه می کنه نَفسی فِداکَ یا حسین، لبیک یا حسین عِندی هَواکَ یا حسین، لبیک یا حسین لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین بانوی علی وَجَنات، دلها شده کرب و بلات ای قبله ی قلب رباب، عالم همگی به فدات خانوم بده تاب و توون، ما رو به جنون بکشون مثل همه ی شهدا ما رو به حسین برسون لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین

خدایا چنان کن سرانجام کار حسینی بمانم، حسینی بمیرم به دهر هر خبری هست زیر پرچم توست کسی اگر درِ دیگر زند ز بی خبری ست

ای بُت شکن شام بلا زینب کبری همسنگر شاه شهدا زینب کبری تو فاطمه در فاطمه در فاطمه هستی ای ماه شب شیر خدا زینب کبری ای که تویی زهرا نسب، تو حیدری وقت غضب ای نایب خیر النساء یا عقیلة العرب زهرا مناقب، ام المصائب صبر است که در مکتب تو می رود از رو عباس علمدار زده پیش تو زانو باید که دوباره به جهان فاطمه آید تا اینکه خدا خلق کند مثل تو بانو ای الگوی حُجب و حیا، دریادل کرب و بلا دادی چه ها در راه عشق، ای خداوند وفا تو بی کرانی، تو قهرمانی زهرا مناقب، ام المصائب هر کَس که حسینی ست گرفت از تو نشانی تو قوت قلب همه ی سینه زنانی با اکبر و عباس بود اجر کسی که پای غمت امروز گذشته ز جوانی ما تا ابد گریان تو، قربانی طفلان تو از کودکی دلهای ما بی سر و سامان تو ما نوکر تو، خاک درِ تو زهرا مناقب، ام المصائب

کیمیایی ست عجب تعزیه داری حسین که نباید ز کسی منّت اکسیر کشید عشق در پرده ی این پرسش بی حاصل ماست دل ما در حَرَمت، یا حَرَمت در دل ماست تا برای تو نَمیریم ز پا ننشینیم کربلا مقصد ما نیست که سرمنزل ماست