شب اول محرم، حنیف طاهری

وقف اشک است زندگانی من، ای که از کودکی شدی غم من آه، در قبر من به من برگرد ای شب اول محرم من چون نهالی که اشک پایش ریخت در عزایت شدم سترگ، حسین السلام ای حقیقت محزون، السلام ای غم بزرگ، حسین این زبانی که برده نام تو را پاسخ مَن امام خواهد گفت صورتی که شده ست خیس از اشک، عاقبت بین قبر خواهد خفت یاد کردم ز عاشقانی که حسرت روضه هات را دارند پدرانی که این محرم را زیر سنگ لحد عزادارند مادرانی که مانده از آنان چادری مشکی و گل لبخند قد نداد عمرشان که این دهه هم قیمه ی نذری تو را بپزند مادرانی که چادر آن ها خیمه های تو را به پا کردند یاد کردم از آن النگو که مادران خرج روضه ها کردند حتم دارم که می خورم حسرت هر چه خود را برات کم زده ام آه سنگ لحد بگو به حسین، سنگ او را به سینه ام زده ام زندگانی عزیز بود و شریف تا زمانی که زیر پرچم بود دوست دارم که خوب گریه کنم، شاید این آخرین محرّم بود *** بغض گلومو می گیره، اشک می شینه رو گونه م مثل روضه ی سقا، بی قرار بارونم ای غم عزیز من، هم غمی و هم شادی گریه کردم و دیدم آبرو به من دادی حرارت عشق تو تو قلب من می مونه غم تو هم درد من، غم تو هم درمونه صدات کردم، نگام کردی می دونم که صدام کردی به این پرچم دخیل بستم به دست تو رسید دستم ای ستاره ی روشن تو شبای تاریکم از همه اگه دورم با غم تو نزدیکم داغ ماتمت بازم دم می گیره تو سینه م هر کجای این دنیا اسمی از تو می بینم به هر طرف رو کردم، به جز تو خورشیدی نیست به غیر دستای تو به هیچکی امیدی نیست صدات کردم، نگام کردی می دونم که صدام کردی *** بالا گرفت بر من دلخون چو کارها صیاد من شدند تمام شکارها بی مایگان به دایه انیسند تا به تیغ زنگار بسته آینه ی کارزارها بی مُهر و موم نامه به هم قرض می دهند نان قرض می دهند به هم، خانه دارها مهمان متاع رایج بازار کوفه است کسب حلال نیست در این رشوه خوارها مُسلم برای زینب تو گریه می کند پیشانی ام شکست در این کوفه، بارها از دور، از گلوی تو می بوسم ای عزیز گر وا کنند ره به لبم نیزه دارها تأدیب چوب کوفه مرا بی ادب نکرد دندان شکست و سست نشد نام یارها از دخترم چون دختر خود ناز را بخر بگذار تا اسیر رود در دیارها *** ظاهرا جد اطهرش هم بود پدرش بود، مادرش هم بود وقتی افتاد روی گونه ی راست بین مقتل برادرش هم بود بی کَس و بی پناه از نزدیک سنگ می خورد و خواهرش هم بود

مولا به سجده رفت و سر از سجده بر نداشت یک سجده آن نماز مگر بیشتر نداشت سیرش ز بس که تا به خداوند ادامه داشت خود سجده اش نیاز سجود دگر نداشت قربان آن امام که زخم عمود داشت قربان آن نماز که تنها سجود داشت با نماز خود بر نماز او اقتدا می کنم با وضوی خون خانه ی دلم کربلا می کنم حی علی الصلاة، حی علی الحسین گریه برای او خیرالعمل حسین مروه تویی و سعی تویی و صفا تویی غیرت تویی و عشق تویی و وفا تویی مُحرم تویی، طواف تویی، هروله تویی لبیک تو، سلام تویی و صلا تویی آن عابدی که در دل گودال قتلگاه با نیزه کرد مسجد خود را به پا تویی من به سوز راز و نیاز تو گریه ها می کنم من به لحظه های نماز تو اقتدا می کنم نوحوا علی الحسین، نوحوا علی الغریب نوحوا علی الشهید، شاه شیب الخضیب حی علی الصلاة، حی علی الحسین گریه برای او خیرالعمل حسین

جان دادن پای حسین ممات نیست، حیات است مردن در مسیر او فنا نیست، نجات است اللهم اجعل محیای محیا الحسین و مماتی ممات الحسین همه جان ها پس از او خوارتر از خار است شعار روی لب های ابالفضل علمدار است یا نفس من بعد الحسین هونی و بعده لا کنت ان تکونی نجات اهل کائنات حب حسین و حسن است شفاعت روز جزا به دست ارباب من است اللهم ارزقنی یوم الورود شفاعة الحسین، فی الدنیا زیارة الحسین فدای او همه اَبنا و آبایم شعار عمرو انصاری بود بر روی لب هایم انّی سَاُحمی حَوزَةَ الذَّماری، دُونَ حُسَینٍ مُهجَتی وَ داری

ماه محرم شد، انصارالله ایم نحن عبادالله، ما حزب الله ایم اِن حزب الله هم الغالبون اِن جیش الله هم المخلصون اِن انصارالدین هم المؤمنون با سلاح گریه فاتح هر روزیم ما حسینی هستیم، عاقبت پیروزیم لبیک یا حسین، لبیک یا حسین برای جون دادن همه به صف هستیم مطیع فرمان شاه نجف هستیم حسین فدایی شد برای علی جون همه عالم فدای علی خونمو می ریزم به پای علی ما غدیری هستیم، عهدمونو بستیم منتظر نورِ روز فرج هستیم لبیک یا مهدی، لبیک یا مهدی

بازم بوی پیراهنت پیچیده توی شهرمون عاشق نوکر توام از سینه زن تا نوحه خون شد شب اول ماه عشق، ماه خون من هستم یه عمره گریون گریون گریون آقام ای آقام، جانا ای جانا بنده من بنده، مولا تو مولا با عطر پرچم عزا خیلی وقته که آشنام از وقتی یادمه آقا من در به در روضه هام کام من رو مادر وا کرده با تُربت کاش آقا بمیرم مثل تو تو اوج غربت مظلوم ای مظلوم، عطشان ای عطشان زخمی ای زخمی، عریان ای عریان آقام ای آقام، جانا ای جانا بنده من بنده، مولا تو مولا می میرم آقا وقتی که روضه خون میشه مادرت ای غریب مادر چرا رفته روی نیزه سرت زینتِ شونه ی حضرت پیغمبر پس چرا خوابیدی رو خاکا بریده حنجره پیکر شد پامال، ریختند تو گودال خواهر روی تَل، دید و رفت از حال

یا قتیل العبرات، یا اسیر الکُرُبات ابکی علی المحروم من ماء الفرات میون شعر محتشم، حروف گریه می کنه تموم روضه ی تو رو لهوف گریه می کنه یا لیتنا کنا معک، لبیک یا حسین قلبی لدیک، لبیک یا حسین لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین زنده م به هوای حسین، هستم خاک پای حسین برده دلمو به خدا ایوون طلای حسین هستم سر کوی حسین، قبله م شده روی حسین حالم رو عوض می کنه هر جا بده بوی حسین لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین شاه همه عالم حسین، ذکرم شده هر دم حسین هستم مثل فطرس و تو دادی پر و بالم حسین جانم به تو و عَلَمت، جانم به تو و کَرَمت حس کرد تو بهشت خداست هر کس که اومد حرمت لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین

بسم الله و بالله و علی ملة رسول الله به نام نامی علی ولی الله به اسم عصمة الله، به نام نامی حضرت زهرا به نام نامی زینب کبری به ساقی العطاشا، به نام نامی حضرت سقا به نام نامی اکبر لیلا صلی الله علیک یا مظلوم، یا عطشان، یا اباعبدالله السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین دم حسین، عَلَم حسین یاد داده مادرم فقط بگم حسین السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین شاه حسین، پناه حسین می زنه دست و پا تو قتلگاه حسین السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین

من از دست خودم خسته م که بی تو عمر رو سر کردم یه کاری کن حسین جانم به آغوش تو برگردم می دونم مهربون تر از تو برای من نمیشه پیدا می دونم غیر کربلا که دلم آروم نمیشه هیچ جا تو آبرو دادی، من آبرو بردم منو بلندم کن که من زمین خوردم جز آغوش تو آقاجان واسه نوکر پناهی نیست می دونم که دوستت دارم، دیگه این اشتباهی نیست دل من مبتلای این غم بی نظیر تو شد آقا می رسی تو به داد این دل عاشق همیشه تنها امید من هستی، نزن زمین رومو فقط تو رو دارم، بخر آبرومو تو آبرو دادی، من آبرو بردم منو بلندم کن که من زمین خوردم دوباره این دلم آقا هوای نینوا کرده تو اوج بی کسی ها رو به سمت کربلا کرده یه روزی آخرش میشم زائر حریم کرب و بلا می گیرم اربعینمو آخر از همین شبا انشاءالله به جز در خونه ت نمی رَم آقاجون تویی که واسه من هم دردی، هم درمون تو آبرو دادی، من آبرو بردم منو بلندم کن که من زمین خوردم