ایام شهادت امیرالمومنین امام علی (ع)، شب نوزدهم ماه رمضان، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

غمت برای دل مبتلای من کافی ست رسد همین که به گوشت صدای من کافی ست دوباره لیله ی قدر آمده گل نرگس بپیچد عطرت اگر در هوای من کافی ست بیا و قدر مرا با خودت مُقدر کن اگر برای تو باشم برای من کافی ست غریب با همه ام تا مقرب تو شوم فقط تو باشی اگر آشنای من کافی ست مباد آن که ببینم شرار قهر تو را همین که هجر تو باشد سزای من کافی ست مرا خدا به تو بخشید یا ولی الله رضایت تو برای خدای من کافی ست مریضم آمدم اشک از غم علی ریزم که اشک روضه برای شفای من کافی ست شب زیارت و یک "یا حسین" و قدری اشک برای تذکره ی کربلای من کافی ست

آهم امشب خبر از این دل خونبار دهد غربت شاه نجف سینه ام آزار دهد آسمان دیدنش و آیه ی استرجاعش بعد سی سال به دل وعده ی دیدار دهد بازم با دل زینب خدا عشق نساخت آرزو داشت شبی بر پدر افطار دهد آن ته زمزمه ای بر لب مسجد افتاد ترسم این وصل به دست دل من کار دهد تا به محراب زمین خورد صدا زد زهرا مَقتلم بوی تو و آن در و دیوار دهد ناله زد دست به پهلو دگر آرام شدم این لب تیغ خبر از نوک مسمار دهد بار دیگر حسن و باز زمین خوردن ها با سر دوش به خانه بدنی بردن ها *** پدری پیر شده، دل نگران زینب همه دل شوره ی او اشک روان زینب خواست با پای خودش وارد خانه بشود تا که بازی نکند با دل و جان زینب دومین بار علی پیش همه خورد زمین ذکر "یا فاطمه" آمد روی لبان زینب گریه کردند همه شهر، بزرگ و کوچک به دل سوخته و مرثیه خوان زینب گریه می کرد ولی معجر او دست نخورد مثل عباس یکی گشته امان زینب وای از آن روز پریشان شدنش در کوفه خنده ی بی سر و پاها به فغان زینب سر بازار به ناموس علی می خندند هی بمیرم ز غم قد کمان زینب

محول الاحوالم، یه کاری کن امسالم زیارت نجف باشه تو نامه ی اعمالم اینه ذکر زائرای اربعین "یا علی مولا امیرالمومنین" اسد الله علی، ولی الله علی، یا حیدر یا حیدر ستاره ی اقبالم، یه کاری کن امسالم گریه برا حسین باشه تو نامه ی اعمالم شد صراط مستقیم راه نجف، دست ما و دامن شاه نجف اسد الله علی، ولی الله علی، یا حیدر یا حیدر به عشق تو می بالم، بزار باشه امسالم سفر به مشهد الرضا تو نامه ی اعمالم وقت قرآن سر گرفتن یادشم، بی قرار پنجره فولادشم

این روزا پای عَلَم غم می زنه به دلم شبا تا صبح می بینم خواب حرم تا حرم چی میشه خط نزنی دوباره اسم منو پاهام طلب می کنه پیاده اومدنو گناه این دل من چیه که جوری شده همه میان حرم و کار من فقط صبوری شده منم باید برم به مدد امام رضا پیاده از نجف تا به دیار عاشقا به مرکز جنون تا برسم به کربلا حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام آهای مسافری که عازم این سفری قول میدی کرب و بلا اسم منم ببری گریه ها وقتی گرفت فضای چشم تو رو یه بار حرم برای حرم نرفته برو بگو آقا می دونی دل دیوونه می خواد جای رقیه یه بار اربعین زیارت تو بیاد منم باید برم یه زیارت با مادرم خودت بگو چقدر بگم آقا حرم حرم می بینی حالمو که پریشونه خاطرم حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام زیارت هاتونو ای مسافران حرم سهیم کنید با همه مدافعان حرم وقتی که می رسید و پا به حرم می زنید به نیت همه شون یه کم قدم بزنید نگاه نمی کنه که آقا به اشک چِشَم نه کربلا منو برد نه گذاشت شهید سوریه شم منم باید برم، آره برم سرم بره نزارم هیچ حرومی طرف حرم بره یه روزی هم میاد نفس آخرم بره حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام